غزليات - قسمت ششم
- شماره ١: ز راه صلح مهياي جنگ مي آيد
- شماره ٢: به پرسش من در خون نشسته مي آيد
- شماره ٣: ز ماه نو سفرم تا خبر نمي آيد
- شماره ٤: ز دل خيال ميانش بدر نمي آيد
- شماره ٥: خيال روي تو از دل بدر نمي آيد
- شماره ٦: خرد به زور مي ناب برنمي آيد
- شماره ٧: برون ز کيسه ممسک درم نمي آيد
- شماره ٨: گل از عذار تو چيدن ز من نمي آيد
- شماره ٩: ز سينه ام نفس خوش برون نمي آيد
- شماره ١٠: ز گل محافظت رنگ وبو نمي آيد
- شماره ١١: ز مغز پوچ برون آرزو نمي آيد
- شماره ١٢: تردد از دل بي آرزو نمي آيد
- شماره ١٣: مدام چشم تو مست شراب مي بايد
- شماره ١٤: اسير بند قضا رو گشاده مي بايد
- شماره ١٥: دو چشم شوخ ترا ديده بان نمي بايد
- شماره ١٦: زبان شکوه به خشم زمانه افزايد
- شماره ١٧: ز روي نو خط دلدار جان بياسايد
- شماره ١٨: دل گرفته کي از لاله زار بگشايد
- شماره ١٩: دل از مشاهده لاله زار نگشايد
- شماره ٢٠: شکسته حالي من پيش يار بايد ديد
- شماره ٢١: برون نرفته ز خود حسن يار نتوان ديد
- شماره ٢٢: چه شد که دامن يار از کفم رها گرديد
- شماره ٢٣: خطش دميد وبه عشاق مهربان گرديد
- شماره ٢٤: رسيد جان به لبم تا به لب شراب رسيد
- شماره ٢٥: به زلف او دلم از برق گوشواره رسيد
- شماره ٢٦: بهار مي رسد آماده جنون باشيد
- شماره ٢٧: خط تو تيغ به رخسار آفتاب کشيد
- شماره ٢٨: خط عذارتو خورشيد رابه دام کشيد
- شماره ٢٩: توان به صبر سر سرکشان به دام کشيد
- شماره ٣٠: کنون که ناخن تدبير من شکسته دميد
- شماره ٣١: دميد صبح تجلي به جان شتاب کنيد
- شماره ٣٢: حذر ز فتنه آن چشم نيم باز کنيد
- شماره ٣٣: که با تو حرف شهيدان عشق مي گويد
- شماره ٣٤: سيه دلي که ز دوران حضور مي جويد
- شماره ٣٥: عرق ز شرم تو بر روي آفتاب دويد
- شماره ٣٦: کجا ز سينه من غم شراب مي شويد
- شماره ٣٧: اگر چو رشته تن خود به پيچ وتاب دهيد
- شماره ٣٨: دنبال دل کمند نگاه کسي مباد
- شماره ٣٩: خط را گذار برلب آن سيمبر فتاد
- شماره ٤٠: کو سرو قامتي که دل من ز جا برد
- شماره ٤١: روي تو صبر از دل بيتاب مي برد
- شماره ٤٢: عاشق ز رفتن دل بيتاب مي برد
- شماره ٤٣: پيغام بيکسان که به دلدار مي برد
- شماره ٤٤: از شرم ناله ام که دل از کار مي برد
- شماره ٤٥: زخمي که ره به لذت ناسور مي برد
- شماره ٤٦: عشاق را خرام تو از خويش مي برد
- شماره ٤٧: ديوانه را به دامن صحرا که مي برد
- شماره ٤٨: هشيار را به مجلس مستان که مي برد
- شماره ٤٩: مکتوب من به خدمت جانان که مي برد
- شماره ٥٠: سودا کدورت از ديوانه مي برد
- شماره ٥١: از بهر دل چه رنج عبث سينه مي برد
- شماره ٥٢: چشم تو دل به شيوه پنهان نمي برد
- شماره ٥٣: پروانه اي که گرد تو يک بار مي پرد
- شماره ٥٤: راهي که مرغ عقل به يک سال مي پرد
- شماره ٥٥: از چشم ودل کي آن گل سيراب بگذرد
- شماره ٥٦: از کوچه اي که آن گل بي خار بگذرد
- شماره ٥٧: زان قامت بلند نظر باز نگذرد
- شماره ٥٨: آن راکه چشم مست تو بي اختيارکرد
- شماره ٥٩: پيش نسيم صبح گل آغوش باز کرد
- شماره ٦٠: تيغ ستم ببين چه به زلف اياز کرد
- شماره ٦١: مجنون نظر به شوخي چشم غزال کرد
- شماره ٦٢: داغي که کوه را جگر گرم لاله کرد
- شماره ٦٣: خرم کسي که قصر اقامت بنا نکرد
- شماره ٦٤: خوش وقت قطره اي که زدريا سفر نکرد
- شماره ٦٥: دل آب گشت وتربيت دانه اي نکرد
- شماره ٦٦: هر کس ز قيد تن دل روشن برآورد
- شماره ٦٧: روزي که خط سر از لب دلبر برآورد
- شماره ٦٨: کي غم مرا ز دل مي احمر برآورد
- شماره ٦٩: روي تو اشک را ز چکيدن برآورد
- شماره ٧٠: تنها ز باغ خود چمن آرا ثمر خورد
- شماره ٧١: پوشيده يار اگر نه مي ناب مي خورد
- شماره ٧٢: کم کم دل مرا غم وانديشه مي خورد
- شماره ٧٣: حرف درشت بردل بي کينه مي خورد
- شماره ٧٤: زين نقش نو که روي تو از خط برآب زد
- شماره ٧٥: لعل تو خنده بر گهر آفتاب زد
- شماره ٧٦: عاقل ز فکر چون به در کبريا رسد
- شماره ٧٧: زخم از هنر هميشه به صاحب هنر رسد
- شماره ٧٨: آيينه کي به چهره شبنم فشان رسد
- شماره ٧٩: عيسي دمي کجاست به درد سخن رسد
- شماره ٨٠: عيسي دمي کجاست به درد سخن رسد
- شماره ٨١: نالان مباد هر که به فرياد من رسد
- شماره ٨٢: فيضي که سهيل به خاک يمن رسد
- شماره ٨٣: از گرد راه قاصد مطلوب مي رسد
- شماره ٨٤: دولت به لعل پاک گهر زود مي رسد
- شماره ٨٥: دل مي تپد مگر خبر يار مي رسد
- شماره ٨٦: گردنکشي به سرو سرافراز مي رسد
- شماره ٨٧: هر ناله کي به خلوت جانانه مي رسد
- شماره ٨٨: شاهي به نشاه مي احمر نمي رسد
- شماره ٨٩: از شعر بهره اي به سخنور نمي رسد
- شماره ٩٠: رهرو ز فکر پوچ به منزل نمي رسد
- شماره ٩١: هر ساغري به آن لب خندان نمي رسد
- شماره ٩٢: عمري گذشت ونامه جانان نمي رسد
- شماره ٩٣: تا گردباد آه به گردون نمي رسد
- شماره ٩٤: هرگز به چشم شوخي ابرو نمي رسد
- شماره ٩٥: از خط صفاي روي تو پادر رکاب شد
- شماره ٩٦: تا ديده محو روي تو شد کامياب شد
- شماره ٩٧: زين درد بي شمار که دل را نصيب شد
- شماره ٩٨: تا آفتاب رايت گل آشکار شد
- شماره ٩٩: تا بهله محرم کمر آن نگار شد
- شماره ١٠٠: لعل لبش ز سبزه خط دلنواز شد
- شماره ١٠١: تا چهره تو از مي گلرنگ آل شد
- شماره ١٠٢: مستانه سرو قامت او در خرام شد
- شماره ١٠٣: از شب نشين هند دل من سياه شد
- شماره ١٠٤: انگور ما رسيد و به خم رفت وباده شد
- شماره ١٠٥: شوق مي از بهار گل اندام تازه شد
- شماره ١٠٦: پيري که بار عشق به دوش رضاکشد
- شماره ١٠٧: تا چند دل ترا به هوا وهوس کشد
- شماره ١٠٨: اشکم به خاک چهره سيلاب مي کشد
- شماره ١٠٩: کلفت ز چرخ ديده بيدار مي کشد
- شماره ١١٠: آيينه ام ز روشني آزار مي کشد
- شماره ١١١: از روي درد هر که ز دل آه مي کشد
- شماره ١١٢: از هيچ کس سپهر خجالت نمي کشد
- شماره ١١٣: از سرگذشته سربه گريبان نمي کشد
- شماره ١١٤: چون غنچه هر که سربه گريبان نمي کشد
- شماره ١١٥: يک دل ز ناوک مژه او رها نشد
- شماره ١١٦: خط ترا که ديد که زير و زبر نشد
- شماره ١١٧: چون چشم خوابناک که شوخي ازو چکد
- شماره ١١٨: شرم از نگاه آن گل سيراب مي چکد
- شماره ١١٩: از جلوه تو برگ ز پيوند بگسلد
- شماره ١٢٠: ساقي به يک پياله که وقت سحر رساند
- شماره ١٢١: دل را کجا به زلف رسا مي توان رساند
- شماره ١٢٢: طي شد زمان پيري ودل داغدار ماند
- شماره ١٢٣: از همت بلند اثر در جهان نماند
- شماره ١٢٤: نه آسمان سبو کش ميخانه تواند
- شماره ١٢٥: جمعي که دل به طره طرار بسته اند
- شماره ١٢٦: خوبان دلم به زلف گرهگير بسته اند
- شماره ١٢٧: آنان که دل به معني بيگانه بسته اند
- شماره ١٢٨: مستان چو غنچه بند قبا را نبسته اند
- شماره ١٢٩: در کوي عشق بر رخ کس در نبسته اند
- شماره ١٣٠: روي ترا به آتش دلها برشته اند
- شماره ١٣١: مردان ز جان خويش نه آسان گذشته اند
- شماره ١٣٢: دلهاکه جا به زلف معنبر گرفته اند
- شماره ١٣٣: هوش از نظر به نرگس مستم گرفته اند
- شماره ١٣٤: جمعي که هوش خود به مي ناب داده اند
- شماره ١٣٥: جمعي که بوسه بر قدم دار داده اند
- شماره ١٣٦: آنان که دل به عقل خدا دور داده اند
- شماره ١٣٧: عيش جهان به رند مي آشام داده اند
- شماره ١٣٨: هرگز عنان رشته به گوهر نداده اند
- شماره ١٣٩: جمعي که بار درد تو بر دل نهاده اند
- شماره ١٤٠: جمعي که ره به چشم و دل سير برده اند
- شماره ١٤١: جمعي که جان به لب گويا سپرده اند
- شماره ١٤٢: آنان که دل ز کينه سبکبار کرده اند
- شماره ١٤٣: گر خلق را به حرف دهن باز کرده اند
- شماره ١٤٤: خال ترا ز ديده تر سبز کرده اند
- شماره ١٤٥: اين غافلان که جود فراموش کرده اند
- شماره ١٤٦: جمعي که افسر از خرد خام کرده اند
- شماره ١٤٧: اين آهوان که گردن دعوي کشيده اند
- شماره ١٤٨: مردم ز فيض عالم بالا چه ديده اند
- شماره ١٤٩: گوش از براي نغمه تر آفريده اند
- شماره ١٥٠: گر يار را غني ز نياز آفريده اند
- شماره ١٥١: مردان اگر نفس به فراغت کشيده اند
- شماره ١٥٢: عشاق سر به جيب نه آسان کشيده اند
- شماره ١٥٣: عشاق دل به ديده روشن کشيده اند
- شماره ١٥٤: از آفتاب چاشني صبح شد بلند
- شماره ١٥٥: جمعي که زير خاک دل پاک مي برند
- شماره ١٥٦: اين غافلان که دست به پيمانه مي برند
- شماره ١٥٧: قربانيان شکفته به قصاب برخورند
- شماره ١٥٨: آزادگان کجا غم دستار مي خورند
- شماره ١٥٩: چون حرف شکوه برق ز تيغ زبان زند
- شماره ١٦٠: زير سپهر دست دعا موج مي زند
- شماره ١٦١: داغ از حرارت جگرم داد مي زند
- شماره ١٦٢: گلزار جوش حسن خداداد مي زند
- شماره ١٦٣: ابر بهار سينه به گلزار مي زند
- شماره ١٦٤: عاشق که حرف عشق به اغيار مي زند
- شماره ١٦٥: فال وصال او دل رنجور مي زند
- شماره ١٦٦: خط تو راه دين ودل وهوش مي زند
- شماره ١٦٧: ياقوت با لب تودم از رنگ مي زند
- شماره ١٦٨: زخم تو تيغ بر جگر ماه مي زند
- شماره ١٦٩: زينسان که شيشه خنده مستانه مي زند
- شماره ١٧٠: تا سالکان به آبله پايي نمي رسند
- شماره ١٧١: جمعي که در لباس مي ناب مي کشند
- شماره ١٧٢: عاشق کجا به کعبه و دير التجا کند
- شماره ١٧٣: وقت است نوبهار در عيش وا کند
- شماره ١٧٤: محبوس آسمان چه پروبال واکند
- شماره ١٧٥: آنجا که شوق دست حمايت بدر کند
- شماره ١٧٦: آرام را خرام تو آتش عنان کند
- شماره ١٧٧: مشکل دل رميده هواي وطن کند
- شماره ١٧٨: هشيار را خرام تو سر مست مي کند
- شماره ١٧٩: هربلبلي که زمزمه بنياد مي کند
- شماره ١٨٠: معشوق کي زاهل هوس ياد مي کند
- شماره ١٨١: دل را سياه آه غم آلود مي کند
- شماره ١٨٢: بي حاصلي که تربيت بيد مي کند
- شماره ١٨٣: مخمور را نگاه توسرشار مي کند
- شماره ١٨٤: از دور باش کي حذر اغيار مي کند
- شماره ١٨٥: مست است وخنده بر من مهجور مي کند
- شماره ١٨٦: پيمانه چاره سر پرشور مي کند
- شماره ١٨٧: تقدير قطع رشته تدبير مي کند
- شماره ١٨٨: از آه هر طرف دل ما سير مي کند
- شماره ١٨٩: عاشق کجا به شکوه دهن باز مي کند
- شماره ١٩٠: از نسبت عذار تو گل نازمي کند
- شماره ١٩١: هر غافلي که خنده به آوازمي کند
- شماره ١٩٢: نازش کسي که بر پدر خويش مي کند
- شماره ١٩٣: هردم نه بي سبب دل ما رقص مي کند
- شماره ١٩٤: با مردم آنچه شعله ادراک مي کند
- شماره ١٩٥: جان رميده جسم گران را چه مي کند
- شماره ١٩٦: با خاطر گرفته کدورت چه مي کند
- شماره ١٩٧: حيران عشق او زر وگوهر چه مي کند
- شماره ١٩٨: از کف عنان گذاشته منزل چه مي کند
- شماره ١٩٩: تيغ زبان به عاشق حيران چه مي کند
- شماره ٢٠٠: با عاشقان عداوت گردون چه مي کند
- شماره ٢٠١: با طفل آنچه جنبش گهواره مي کند
- شماره ٢٠٢: ريزش چو شيشه هرکه به آوازه مي کند
- شماره ٢٠٣: دل را نگاه گرم تو ديوانه مي کند
- شماره ٢٠٤: هر چند يار ما همه جا جلوه مي کند
- شماره ٢٠٥: عاشق حذر ز آتش سودا نمي کند
- شماره ٢٠٦: زاهد هواي عالم بالا نمي کند
- شماره ٢٠٧: عاشق حذر ز ديده اختر نمي کند
- شماره ٢٠٨: الفت به عاشقان سگ آن کو نمي کند
- شماره ٢٠٩: آفت ز خودپسند جدايي نمي کند
- شماره ٢١٠: در موج خيز غم دل آزاد نشکند
- شماره ٢١١: مهر لب مرا مي منصور نشکند
- شماره ٢١٢: از پختگي است گر نشد آواز ما بلند
- شماره ٢١٣: بعد از فنا ز هستي ما شور شد بلند
- شماره ٢١٤: شد چون هدف سر که درين خاکدان بلند
- شماره ٢١٥: جمعي که زير تيغ فنا دست وپا زنند
- شماره ٢١٦: آنها که در چمن قدح مل نمي زنند
- شماره ٢١٧: اول ثناي عشق فصيحان اداکنند
- شماره ٢١٨: حاشا که خلق کار براي خدا کنند
- شماره ٢١٩: گر يوسف مرا به دو عالم بها کنند
- شماره ٢٢٠: جمعي که قطع راه به مژگان تر کنند
- شماره ٢٢١: مردان به آب تيغ شهادت وضو کنند
- شماره ٢٢٢: روزي که زخم کاهکشان را رفوکنند
- شماره ٢٢٣: گيرم نقاب دور ز سيماي او کنند
- شماره ٢٢٤: اين ناکسان که فخر به اجداد مي کنند
- شماره ٢٢٥: مستان که رو در آينه جام مي کنند
- شماره ٢٢٦: يوسف رخان ز شوق سراغ تومي کنند
- شماره ٢٢٧: نازک لبان سخن به زبان تو مي کنند
- شماره ٢٢٨: مردان نظر سياه به دنيا نميکنند
- شماره ٢٢٩: چشمي کز انتظار سفيدش نمي کنند
- شماره ٢٣٠: آمد بهار وخلق به گلزار مي روند
- شماره ٢٣١: کي دلبران زصحبت دل سير مي شوند
- شماره ٢٣٢: چشم طمع ندوخته حرصم به مال هند
- شماره ٢٣٣: توفيق درد وداغ به هر دل نمي دهند
- شماره ٢٣٤: از عيب پاک شو که هنرها همي دهند
- شماره ٢٣٥: دولت ز دستگيري مردم بپا بود
- شماره ٢٣٦: دولت ز دستگيري مردم بپابود
- شماره ٢٣٧: اشکي که گوهرش ز نژاد جگر بود
- شماره ٢٣٨: از دل هرآنچه خاست دل آن را مکان بود
- شماره ٢٣٩: آن را که در جگر نفس آتشين بود
- شماره ٢٤٠: آن راکه زخمي از دم شمشير او بود
- شماره ٢٤١: غير از دل دو نيم که خندان چوپسته بود
- شماره ٢٤٢: زين پيشتر متاع سخن رايگان نبود
- شماره ٢٤٣: بيرون ز خود کسي که پي مدعا رود
- شماره ٢٤٤: هر کس که در نماز به روي و ريا رود
- شماره ٢٤٥: هر جا حديث خامه من بر زبان رود
- شماره ٢٤٦: چون غمزه تو بر سر بيداد مي رود
- شماره ٢٤٧: زاهد به کعبه با سر و دستار مي رود
- شماره ٢٤٨: آزاده چون مسيح بر افلاک مي رود
- شماره ٢٤٩: هوش من از نسيم سحرگاه مي رود
- شماره ٢٥٠: مي در پياله کن که گل و لاله مي رود
- شماره ٢٥١: کي ياد زلفش از دل بي کينه مي رود
- شماره ٢٥٢: يک شب نمي رود که دل از جا نمي رود
- شماره ٢٥٣: رفتي و خط و خال تو از دل نمي رود
- شماره ٢٥٤: حکم خرد به مردم مجنون نمي رود
- شماره ٢٥٥: طغيان نفس بيش به وقت غنا شود
- شماره ٢٥٦: چيني اگر ز سنبل زلف تو وا شود
- شماره ٢٥٧: در گلشني که بند قباي تو وا شود
- شماره ٢٥٨: از خط فروغ روي تو پنهان کجا شود
- شماره ٢٥٩: آلوده دردمند به درمان چرا شود
- شماره ٢٦٠: دل از هجوم نشتر آزار وا شود
- شماره ٢٦١: آنجا که خنده لعل ترا پرده در شود
- شماره ٢٦٢: دل چون کمال يافت سخن مختصر شود
- شماره ٢٦٣: از نور وحدت آن که دلش بهره ور شود
- شماره ٢٦٤: پهلوي چرب، دشمن روشن گهر شود
- شماره ٢٦٥: از آه دل سرآمد ارباب غم شود
- شماره ٢٦٦: در هر دلي که ريشه غم زعفران شود
- شماره ٢٦٧: وقت است از شکوفه چمن سيمتن شود
- شماره ٢٦٨: خلوت ز گفتگوي دو تن انجمن شود
- شماره ٢٦٩: آن آفتاب رو چو خريدار من شود
- شماره ٢٧٠: جوش درون کم از دو سه تبخال چون شود
- شماره ٢٧١: سرو اين چنين ز شرم تو گر آب مي شود
- شماره ٢٧٢: از روي آتشين تو دل آب مي شود
- شماره ٢٧٣: از مي چو آن غزال، سيه مست مي شود
- شماره ٢٧٤: از ترکتاز غم دل من شاد مي شود
- شماره ٢٧٥: لعل تو چون به خنده گهربار مي شود
- شماره ٢٧٦: گفتار صدق، مايه آزار مي شود
- شماره ٢٧٧: دل روشن از رياضت بسيار مي شود
- شماره ٢٧٨: از ياد وصل، ديده من سير مي شود
- شماره ٢٧٩: جان از وداع سبکتاز مي شود
- شماره ٢٨٠: در شوره زار دانه اگر سبز مي شود
- شماره ٢٨١: دل بي غبار از لب خاموش مي شود
- شماره ٢٨٢: رخسار او ز مي چو عرقناک مي شود
- شماره ٢٨٣: از جلوه تو سنگ سبکبال مي شود
- شماره ٢٨٤: روشن دلم ز باده گلفام مي شود
- شماره ٢٨٥: دستي ز روي لطف برآري چه مي شود؟
- شماره ٢٨٦: از خط نگاه پردگي ديده مي شود
- شماره ٢٨٧: از حسن نوخطان دل ما تازه مي شود
- شماره ٢٨٨: دل کي تهي ز خنده طفلانه مي شود
- شماره ٢٨٩: بي روي دل گره ز زبان وا نمي شود
- شماره ٢٩٠: تا غنچه شکايت من وا نمي شود
- شماره ٢٩١: تسکين دل به شور محبت نمي شود
- شماره ٢٩٢: دل ساده در قلمرو صورت نمي شود
- شماره ٢٩٣: پايندگي به زور ميسر نمي شود
- شماره ٢٩٤: بي صحبت تو عيش ميسر نمي شود
- شماره ٢٩٥: هر رهروي دچار به منزل نمي شود
- شماره ٢٩٦: آزاده رو مقيد عالم نمي شود
- شماره ٢٩٧: در کوي عشق درد وبلا کم نمي شود
- شماره ٢٩٨: از خط گرفته آن مه تابان نمي شود
- شماره ٢٩٩: مژگان ز موج اشک گريزان نمي شود
- شماره ٣٠٠: سير از رخ تو ديده به ديدن نمي شود
- شماره ٣٠١: يک بار رو به اهل وفا مي توان نمود
- شماره ٣٠٢: هر بلبلي که بوي گل از خار نشنود
- شماره ٣٠٣: برقم ز خرمن از دل بيتاب مي جهد
- شماره ٣٠٤: عشق غيور تن به نصيحت کجا دهد
- شماره ٣٠٥: در دل کسي که راه هوا وهوس دهد
- شماره ٣٠٦: گل داده هرزه نالي چمن دهد
- شماره ٣٠٧: شوخي که عرض حسن به اغيار مي دهد
- شماره ٣٠٨: در پرده غنچه برگ سفر ساز مي دهد
- شماره ٣٠٩: هر کس سخن به دشمن انصاف مي دهد
- شماره ٣١٠: مجنون عنان به مردم عاقل نمي دهد
- شماره ٣١١: خالش خبر ز سر دهانم نمي دهد
- شماره ٣١٢: آن را که عشق بخت جواني نمي دهد
- شماره ٣١٣: نتوان ز عندليب نسيمي به جان خريد
- شماره ٣١٤: از ناله عندليب به برگ ونوارسيد
- شماره ٣١٥: بي خواست حرف تلخي ازان نوش لب رسيد
- شماره ٣١٦: از پيچ وتاب عمردرازم بسر رسيد
- شماره ٣١٧: تا بوسه اي به من ز لب دلستان رسيد
- شماره ٣١٨: پيرانه سر هماي سعادت به من رسيد
- شماره ٣١٩: از بحر فيض قسمت ديگر به من رسيد
- شماره ٣٢٠: از نغمه پرده مطرب دستانسرا کشيد
- شماره ٣٢١: صبح شکوفه از افق شاخ سر کشيد
- شماره ٣٢٢: با عشق انتقام توان ز آسمان کشيد
- شماره ٣٢٣: بر ياد عشق بار هوس مي توان کشيد
- شماره ٣٢٤: هر کس نوايي از من آتش زبان شنيد
- شماره ٣٢٥: از زير خاک ناله مامي توان شنيد
- شماره ٣٢٦: تا کي درين جهان مکرر به سر کنيد
- شماره ٣٢٧: هر پرده که از چهره مقصود برافتاد
- شماره ٣٢٨: در مشرب من صبح چه گويم چه اثر داد
- شماره ٣٢٩: تا روشني صدق به دل يار نگردد
- شماره ٣٣٠: چشمي که مقيد به نظر باز نگردد
- شماره ٣٣١: بي ابر گهربار چمن شسته نگردد
- شماره ٣٣٢: در سينه نهان گريه مستانه نگردد
- شماره ٣٣٣: کي دست کرم خواجه ز امساک برآرد
- شماره ٣٣٤: کو عشق که دودم ز دل تنگ برآرد
- شماره ٣٣٥: هر لحظه ترا حسن به صد رنگ برآرد
- شماره ٣٣٦: آن کس که تمناي برو دوش تو دارد
- شماره ٣٣٧: از گردش افلاک کجا دل گله دارد
- شماره ٣٣٨: از گرمروان خار مغيلان گله دارد
- شماره ٣٣٩: از گرمي اشکم صف مژگان گله دارد
- شماره ٣٤٠: انديشه ز کلفت دل بيتاب ندارد
- شماره ٣٤١: سيري ز تپيدن دل بيتاب ندارد
- شماره ٣٤٢: طفل است وغم ناله ما هيچ ندارد
- شماره ٣٤٣: آزاده ما برگ سفر هيچ ندارد
- شماره ٣٤٤: از تفرقه پروا دل آزاد ندارد
- شماره ٣٤٥: تر دامنيم آه غم آلود ندارد
- شماره ٣٤٦: دل طاقت حيراني ديدار ندارد
- شماره ٣٤٧: جوياي تو با کعبه گل کار ندارد
- شماره ٣٤٨: پرواي خط آن غنچه مستور ندارد
- شماره ٣٤٩: هر شيشه دلي حوصله شور ندارد
- شماره ٣٥٠: دل بردن ما اينهمه تدبير ندارد
- شماره ٣٥١: دل راه در آن زلف گرهگير ندارد
- شماره ٣٥٢: چشم تو که پرواي نظر باز ندارد
- شماره ٣٥٣: صبح ازل اين طرف بنا گوش ندارد
- شماره ٣٥٤: بيگانه معني لب خاموش ندارد
- شماره ٣٥٥: از تلخي مي ساغر ما باک ندارد
- شماره ٣٥٦: آن سنگدل از شکوه ما باک ندارد
- شماره ٣٥٧: زهرازقدح صافدلان رنگ ندارد
- شماره ٣٥٨: پرواي خط آن عارض گلفام ندارد
- شماره ٣٥٩: در سينه عشاق هوس راه ندارد
- شماره ٣٦٠: بي روي تو دل روي به آيينه گذارد
- شماره ٣٦١: نتوان به فلک شکوه ز بيداد قضا برد
- شماره ٣٦٢: تنها نه صفا خط ز لب لعل بتان برد
- شماره ٣٦٣: آن شوخ چه گويم که دل از دست چسان برد
- شماره ٣٦٤: از خال توان راه به آن کنج دهان برد
- شماره ٣٦٥: آسايش تن غافلم از ياد خداکرد
- شماره ٣٦٦: ساقي دهن شيشه ما باز به لب کرد
- شماره ٣٦٧: از بس عرق از چهره گلفام تو گل کرد
- شماره ٣٦٨: خط از لب لعل گهرافشان تو گل کرد
- شماره ٣٦٩: رخسار جهانسوز تو بي پا و سرم کرد
- شماره ٣٧٠: رخسار ترا خط نتوانست نهان کرد
- شماره ٣٧١: دل را چه خيال است به مي شاد توان کرد
- شماره ٣٧٢: دل چون تهي از دردوغم يار توان کرد
- شماره ٣٧٣: از مستي چشم تو چه تقرير توان کرد
- شماره ٣٧٤: شوريده تر از سيل بهارم چه توان کرد
- شماره ٣٧٥: جاني که سر از روزن فتراک برآورد
- شماره ٣٧٦: چون پسته زبان در دهنم زنگ برآورد
- شماره ٣٧٧: از طوطي من روي سخن رنگ برآورد
- شماره ٣٧٨: گر غير مرا از تو به نيرنگ برآورد
- شماره ٣٧٩: جان در بدن خاکي ما زنگ برآورد
- شماره ٣٨٠: نظاره خط توام از خال برآورد
- شماره ٣٨١: دل سخت چو گرديد نصيحت نپذيرد
- شماره ٣٨٢: گل مرتبه عارض جانانه نگيرد
- شماره ٣٨٣: سرگرم تو با کشمکش دار نسازد
- شماره ٣٨٤: از عود دل گرم من اخگربگريزد
- شماره ٣٨٥: روزي که مرا موج نفس دام سخن شد
- شماره ٣٨٦: از حسن غريب تو جهان صبح وطن شد
- شماره ٣٨٧: تيغ تو مي وساقي وپيمانه من شد
- شماره ٣٨٨: يوسف شود آن کس که خريدار تو باشد
- شماره ٣٨٩: در راه توهر کس دل ودين باخته باشد
- شماره ٣٩٠: عاشق غم اسباب چرا داشته باشد
- شماره ٣٩١: چشم تو ز دلها چه خبر داشته باشد
- شماره ٣٩٢: اين اشک جگرگون چه اثرداشته باشد
- شماره ٣٩٣: انديشه چرا عشق ز کس داشته باشد
- شماره ٣٩٤: زان سفله حذرکن که توانگرشده باشد
- شماره ٣٩٥: شرمي که بود ساخته مطلوب نباشد
- شماره ٣٩٦: با کعبه پرستار ترا کار نباشد
- شماره ٣٩٧: تا چنددلت برمن مهجور نبخشد
- شماره ٣٩٨: زخمي که ز تيغ تو مرا برسپرآمد
- شماره ٣٩٩: تا خنده ازان غنچه مستور برآمد
- شماره ٤٠٠: آن آفت جان بر سر انصاف نيامد
- شماره ٤٠١: کيفيت مي زاهد فرزانه نداند
- شماره ٤٠٢: فيض دم صبح از لب خندان تو يابند
- شماره ٤٠٣: در خويش چو گردون نکني تا سفري چند
- شماره ٤٠٤: جمعي که درانديشه آن چشم خمارند
- شماره ٤٠٥: خوش وقت گروهي که در انديشه يارند
- شماره ٤٠٦: داغي که مرا بر دل ديوانه گذارند
- شماره ٤٠٧: خون بهتر ازان مي که چشيدن نگذارند
- شماره ٤٠٨: هر نقطه کز اين دايره بيکار شمارند
- شماره ٤٠٩: حکم است که کار شب آدينه بسازند
- شماره ٤١٠: از دشت به حي مردم ديوانه نسازند
- شماره ٤١١: از دست رود خامه چو نام تو نويسند
- شماره ٤١٢: در کوي خرابات گروهي که خموشند
- شماره ٤١٣: آنها که به فردوس رخ يار فروشند
- شماره ٤١٤: تا حسن گلو سوز تو در جان شرر افکند
- شماره ٤١٥: غفلت زدگان ديده بيدار ندانند
- شماره ٤١٦: آنها که نظرباز به نو خط پسرانند
- شماره ٤١٧: چون شبنم مي بر رخ جانان بنشيند
- شماره ٤١٨: سوز دل عاشق ز تماشا ننشيند
- شماره ٤١٩: در کودکي از جبهه من عشق عيان بود
- شماره ٤٢٠: در زير فلک چند خردمند توان بود
- شماره ٤٢١: تامنزل من باديه بيخبري بود
- شماره ٤٢٢: گر يار ز احوال من آگاه نمي بود
- شماره ٤٢٣: با روي تو آيينه روشن چه نمايد
- شماره ٤٢٤: داغ از جگر سوختگان دير برآيد
- شماره ٤٢٥: سرمست چو آن شاخ گل از باغ برآيد
- شماره ٤٢٦: آن خرمن گل چون ز در باغ درآيد
- شماره ٤٢٧: خطي که ازان چهره روشن بدر آيد
- شماره ٤٢٨: آه از دل جوياي تو بيتاب برآيد
- شماره ٤٢٩: حرفي که ازان لعل گهربار برآيد
- شماره ٤٣٠: تدبير محال است به تقدير برآيد
- شماره ٤٣١: حسني که به نور نظر پاک برآيد
- شماره ٤٣٢: کي پيچ وخم از طبع هوسناک برآيد
- شماره ٤٣٣: آهي که ز دلهاي هوسناک برآيد
- شماره ٤٣٤: آن روز ز دل شهپر اقبال برآيد
- شماره ٤٣٥: گر چشم تر از پوست چو بادام برآيد
- شماره ٤٣٦: خوب است که بي رنج طلب کام برآيد
- شماره ٤٣٧: حاشا که زعاشق سخن کام برآيد
- شماره ٤٣٨: بيخواست ز دل ناله جانکاه برآيد
- شماره ٤٣٩: لعل از جگر سنگ گر از تيشه برآيد
- شماره ٤٤٠: هويي که مرا از دل ديوانه برآيد
- شماره ٤٤١: خورشيد اگر از چشم کسان آب گشايد
- شماره ٤٤٢: مشکل که دل از ناله و فرياد گشايد
- شماره ٤٤٣: از سير چمن کي دل افگار گشايد
- شماره ٤٤٤: با تنگدلي از لب خندان چه گشايد
- شماره ٤٤٥: يک شعله شوخ است که ديدار نمايد
- شماره ٤٤٦: غفلت چه اثر در دل هشيارنمايد
- شماره ٤٤٧: با روي تو خورشيد درخشان چه نمايد
- شماره ٤٤٨: با روي تو صبر از دل بيتاب نيايد
- شماره ٤٤٩: صحبت به حريفان سيه کار مداريد
- شماره ٤٥٠: از قيد فلک برزده دامن بگريزيد
- شماره ٤٥١: فارغ بود از افسر زرين سر خورشيد
- شماره ٤٥٢: طوفان گل و جوش بهارست ببينيد
- شماره ٤٥٣: خشت از سرخم پنبه ز مينا برباييد
- شماره ٤٥٤: خال از دميدن خط بي انتظارم گردد
- شماره ٤٥٥: شب زنده دار را دل روشن چو ماه گردد
- شماره ٤٥٦: خط سيه مبادا زان خال سربرآرد
- شماره ٤٥٧: شرم وحجاب مارا در پيچ وتاب دارد
- شماره ٤٥٨: از حلقه هاي زنجير سودا چه باک دارد
- شماره ٤٥٩: پرواي خط مشکين آن دلرباندارد
- شماره ٤٦٠: پرواي شکوه من آن سيمتن ندارد
- شماره ٤٦١: سوداي عشق ما را بي نام وبي نشان کرد
- شماره ٤٦٢: دل را به زلف پرچين تسخير مي توان کرد
- شماره ٤٦٣: هر چند ره در آن زلف پيدا نمي توان کرد
- شماره ٤٦٤: خالت ز خط مشکين دست دگر برآورد
- شماره ٤٦٥: خوش آن که خواب راحت برخودحرام سازد
- شماره ٤٦٦: از ترک گفتگو دل با معني آشنا شد
- شماره ٤٦٧: از حلقه هاي آن زلف دل صاحب نظر شد
- شماره ٤٦٨: در زلف نااميدي روي اميد باشد
- شماره ٤٦٩: چون آفتاب هر کس روشن ضمير باشد
- شماره ٤٧٠: دولت چونيست باقي بربادرفته باشد
- شماره ٤٧١: تن را اگر گذاري در عشق ما چه باشد
- شماره ٤٧٢: گر بي طلب رسد رزق ما را عجب نباشد
- شماره ٤٧٣: سر چون گران شد از مي دستارگو نباشد
- شماره ٤٧٤: کي از ستاره برمن سنگ ستم نيامد
- شماره ٤٧٥: از عشق يار نوخط دل زود مي گشايد
- شماره ٤٧٦: از روي نو خط يار هر جا سخن برآيد
- شماره ٤٧٧: چون رنگ مي زمينا بيرون دويد بايد
- شماره ٤٧٨: آن چشم اگر چه خود را بيمارمي نمايد
- شماره ٤٧٩: سفر گزين که سخن در وطن غريب نگردد
- شماره ٤٨٠: سياه چون دل رنگين سخن ز آه نگردد
- شماره ٤٨١: نظر به روي تو خورشيد آب وتاب ندارد
- شماره ٤٨٢: زوعده هاي دروغش دل اضطراب ندارد
- شماره ٤٨٣: ستاره سوخته پرواي اعتبار ندارد
- شماره ٤٨٤: گل هميشه بهار سخن زوال ندارد
- شماره ٤٨٥: همين نه سينه ما آه صبحگاه ندارد
- شماره ٤٨٦: دهان بوسه فريب ترا پياله ندارد
- شماره ٤٨٧: رخ تو رنگ زگلگونه شراب نگيرد
- شماره ٤٨٨: نگه ز چشم تو چون چنان نشأه مدام نگيرد
- شماره ٤٨٩: خوشا دلي که در انديشه جمال تو باشد
- شماره ٤٩٠: به جاي سبزه چو ايام زندگي بسر آيد
- شماره ٤٩١: مباد روي تو از پرده حجاب بر آيد
- شماره ٤٩٢: دل از تردد وخاطر ز انقلاب برآيد
- شماره ٤٩٣: بغير خط که ز روي لطيف يار برآيد
- شماره ٤٩٤: آتش عشق تو چون زبانه برآرد
- شماره ٤٩٥: رتبه خال تو مشک ناب ندارد
- شماره ٤٩٦: در دل ما بخت سبز بارندارد
- شماره ٤٩٧: قد ترا سرواعتدال ندارد
- شماره ٤٩٨: دولت روشندلي زوال ندارد
- شماره ٤٩٩: دامن دشت عدم گياه ندارد
- شماره ٥٠٠: مستي ما از مي شبانه نباشد
- شماره ٥٠١: مستي ما از مي شبانه نباشد
- شماره ٥٠٢: غنچه مستور از نقاب برآمد
- شماره ٥٠٣: از کمرش کام دل چگونه برآيد
- شماره ٥٠٤: چون مه روي تو از حجاب برآيد
- شماره ٥٠٥: فتنه چشم تو چون ز خواب برآيد
- شماره ٥٠٦: سري راکه سودا ز سامان برآرد
- شماره ٥٠٧: دل صاف پرواي محشر ندارد
- شماره ٥٠٨: چرا با دل من صفايي ندارد
- شماره ٥٠٩: دل از خاکساري بهشت خدا شد
- شماره ٥١٠: چه گل از خودآن مرده دل چيده باشد
- شماره ٥١١: نشاط جهان را بقايي نباشد
- شماره ٥١٢: سخن کي به جانهاي غافل نشنيد
- شماره ٥١٣: مرا ناله از پرده دل برآيد
- شماره ٥١٤: به همچون مني آسمان چون برآيد
- شماره ٥١٥: چرا از خم مي فلاطون برآيد
- شماره ٥١٦: بس که در زلف تو دلها آب شد
- شماره ٥١٧: تا به زانو پاي من در خار شد
- شماره ٥١٨: رنگ خط برلعل جانان ريختند
- شماره ٥١٩: بخل ممسک از مي افزونتر شود
- شماره ٥٢٠: زخم ما پهلو به خنجر مي دهد
- شماره ٥٢١: شش جهت راه است ومنزل ناپديد
- شماره ٥٢٢: برانگيزد غبار از مغز جان درد
- شماره ٥٢٣: نمي گردد به خاموشي نهان درد
- شماره ٥٢٤: درين عالم که جز وحشت نباشد
- شماره ٥٢٥: ترا چون صبح خندان آفريدند
- شماره ٥٢٦: چه کار از ياري دوران برآيد
- شماره ٥٢٧: از ناله ني هر کس هشيار نمي گردد
- شماره ٥٢٨: هر ذره ازو در سر سوداي دگر دارد
- شماره ٥٢٩: از بيم خط آن لب شد باريک وچنين باشد
- شماره ٥٣٠: ازبيم خط آن لب شد باريک و چنين باشد
- شماره ٥٣١: مي مي چکد از چشمش جانانه چنين بايد
- شماره ٥٣٢: از نمک تبسمت رنگ شراب مي پرد
- شماره ٥٣٣: جان غريب ازين جهان ميل وطن نمي کند
- شماره ٥٣٤: شوخي حسن کي نهان زير نقاب مي شود
- شماره ٥٣٥: چه خوش است ناله من به نوا رسيده باشد
- شماره ٥٣٦: چو خوش است اتحادي که حجاب تن نماند
- شماره ٥٣٧: هر که رنگ شکسته اي دارد
- شماره ٥٣٨: دل ز سير وسلوک بينا شد
- شماره ٥٣٩: محو تو بهشت جو نباشد
- شماره ٥٤٠: خوش آن که به گوشه اي نشيند
- شماره ٥٤١: آتش لعل از رخت در عرق شرم مرد
- شماره ٥٤٢: خطي کان رخ تازه مي آورد
- شماره ٥٤٣: خال او يک نظر از ديده ما دور نباشد
- شماره ٥٤٤: مورنه اي پيش قند تنگ ميان را ببند
- شماره ٥٤٥: صوفيان صاف روان مي باشند
- شماره ٥٤٦: عشق تو ز دل بدر نمي آيد
- شماره ٥٤٧: اي زياد لعل ميگون تو کام جان لذيذ
- شماره ٥٤٨: قلم ز بال سمندر کند مگرکاغذ
- شماره ٥٤٩: ز شور عشق مرا شد دل خراب لذيذ
- شماره ٥٥٠: از حب جاه خواري دنيا شود لذيذ
- شماره ٥٥١: چندان که خواب صبح بود بر جوان لذيذ
- شماره ٥٥٢: پاک گوهر را سزوارست اوج اعتبار
- شماره ٥٥٣: آب گوهر از تهي چشمان نمي شويد غبار
- شماره ٥٥٤: برد دستم رابياض گردن جانان ز کار
- شماره ٥٥٥: زخم را آماده شو چون شد مساعد روزگار
- شماره ٥٥٦: بيشتر گردد دل نازک ز غمخواران فگار
- شماره ٥٥٧: مردمک را سير کن در حلقه چشم نگار
- شماره ٥٥٨: پرده مشکين به چشم شوخ بسته است آن نگار؟
- شماره ٥٥٩: مي برد خواهي نخواهي دل زمردم خط يار
- شماره ٥٦٠: اي دل غافل زماني از گريبان سر برآر
- شماره ٥٦١: پيچ وتاب خط برآن رخسار گلرنگ است بار
- شماره ٥٦٢: برلب بام خطر باشد مکان اعتبار
- شماره ٥٦٣: مي پرستان رابه دل ننشيند از دشمن غبار
- شماره ٥٦٤: پاس درد وداغ عشق از ديده هاي شوردار
- شماره ٥٦٥: شوختر گردد شود چون خال از خط بالدار
- شماره ٥٦٦: غير عبرت هيچ چيز از دار دنيا برمدار
- شماره ٥٦٧: از زمين برخاستن چشم از زمين داران مدار
- شماره ٥٦٨: آرزو در دل بسوزان، عود در مجمر گذار
- شماره ٥٦٩: فارغ از دامند مرغان سبک پر در گذار
- شماره ٥٧٠: دل چو شبنم آب کن رو در گلستانش گذار
- شماره ٥٧١: من نمي آيم به هوش از پند، بيهوشم گذار
- شماره ٥٧٢: اشک در چشم من بيتاب چون گيرد قرار؟
- شماره ٥٧٣: دل کجا در سينه ويرانه مي گيرد قرار؟
- شماره ٥٧٤: بيقرار عشق در يک جا نمي گيرد قرار
- شماره ٥٧٥: خون دل تا هست چشم تر نمي گيرد قرار
- شماره ٥٧٦: هر که مي داند که برگردد سخن درکوهسار
- شماره ٥٧٧: اهل دل راياري دوران نمي آيد به کار
- شماره ٥٧٨: تخم مهري گر به دلها مي فشاند روزگار
- شماره ٥٧٩: مي شود رنگين تر آن لعل سخنگودر خمار
- شماره ٥٨٠: سر نمي پيچم ز خار سرزنش ديواروار
- شماره ٥٨١: از فروغ لاله آتش زير پاداردبهار
- شماره ٥٨٢: از فروغ لاله آتش زير پا دارد بهار
- شماره ٥٨٣: از دل پرخون بلبل کي خبردارد بهار؟
- شماره ٥٨٤: از خرام ناز منت بر زمين داردبهار
- شماره ٥٨٥: سنبل او مي خرامد دست بر دوش بهار
- شماره ٥٨٦: کوه سنگين را سبک جولان کند جام بهار
- شماره ٥٨٧: بوي گل مي آيداز چاک گريبان بهار
- شماره ٥٨٨: خاک راجان کرد درتن ابر احسان بهار
- شماره ٥٨٩: نيست بي مي باغ رانوري مي روشن بيار
- شماره ٥٩٠: دل به آن زلف چليپا مي کشد بي اختيار
- شماره ٥٩١: گلعذار من برون از پرده بوي خود ميار
- شماره ٥٩٢: بي دل بيدار، سر از خرقه تن برميار
- شماره ٥٩٣: شد خرابات مغان از توبه ام زير و زبر
- شماره ٥٩٤: اي بر روي تو از آينه گل صافتر
- شماره ٥٩٥: ترک من کزپسته اش بي خواست مي ريزد شکر
- شماره ٥٩٦: بوسه اي در کار من کن زان لب همچون شکر
- شماره ٥٩٧: از فروغ ماه مي گردد به آب وتاب ابر
- شماره ٥٩٨: حسن از چشم نظربازان شود شاداب تر
- شماره ٥٩٩: مي شود در وسمه ابروي بتان خونخوارتر
- شماره ٦٠٠: از دم تيغ است آن موي کمر خونريزتر
- شماره ٦٠١: هرکه وحشت مي کند ز آميزش ما بيشتر
- شماره ٦٠٢: ناقص از کامل برد لذت ز دنيا بيشتر
- شماره ٦٠٣: باده دارد بر سر پاميکشان رابيشتر
- شماره ٦٠٤: دل ز خط بر عارض جانانه لرزد بيشتر
- شماره ٦٠٥: خار و خس را چرخ گل برسرفشاند بيشتر
- شماره ٦٠٦: تلخکام ايمن ز چشم شور ماند بيشتر
- شماره ٦٠٧: يارنو خط زنگ از دل مي زدايد بيشتر
- شماره ٦٠٨: مي کشداز بي هنر کلفت هنرور بيشتر
- شماره ٦٠٩: شورش ديوانه گردد از بيابان بيشتر
- شماره ٦١٠: مي کشد عزت طلب خواري زدوران بيشتر
- شماره ٦١١: دل بود مايل به خط عنبرافشان بيشتر
- شماره ٦١٢: جانب اغيار داردآن جفا جو بيشتر
- شماره ٦١٣: مي شود مغلوب، خصم از بردباري بيشتر
- شماره ٦١٤: عشق راباشد به عاشق دلنوازي بيشتر
- شماره ٦١٥: گرچه از جان نيست چيزي بابدن نزديکتر
- شماره ٦١٦: زاهد از آلوده دنياست دنيا خواه تر
- شماره ٦١٧: خامشي سازد من بيتاب را ديوانه تر
- شماره ٦١٨: هرطرف صد راه پيما هست سر گردان خضر
- شماره ٦١٩: ياسمينش لاله گون از تاب نظر
- شماره ٦٢٠: لاله ها چشم غزالان مي نمايد در نظر
- شماره ٦٢١: نيست درظاهر مرا گر گلعذاري درنظر
- شماره ٦٢٢: نيست رخساري زخال وخط نگارين اينقدر
- شماره ٦٢٣: حسن را در کار نبود باده ناب دگر
- شماره ٦٢٤: چشم مارا صبح پيري شد شکر خواب دگر
- شماره ٦٢٥: از عزيزان با تو ما را هست پيوند دگر
- شماره ٦٢٦: مي برد دل حسن او هردم به نيرنگ دگر
- شماره ٦٢٧: اي ز رويت هرنگاهي راگلستان دگر
- شماره ٦٢٨: حسن دارد در سواري شوکت و شان دگر
- شماره ٦٢٩: داده ام دل را به دست دشمن دين دگر
- شماره ٦٣٠: چند روزي مي دهم دل رابه دلجوي دگر
- شماره ٦٣١: مي شود طي در ورق گرداندني ديوان عمر
- شماره ٦٣٢: سبزه خط مي دمد از لعل جانان غم مخور
- شماره ٦٣٣: مي شود از درد و داغ عشق دلها ديده ور
- شماره ٦٣٤: کي ز خواريهاي غربت مي کند پرواگهر؟
- شماره ٦٣٥: تا نسازد پاي خود از سر طلبکارگهر
- شماره ٦٣٦: سود ندهد عامل بيدادگر را کارخير
- شماره ٦٣٧: از مي گلرنگ مي گردد اگر پيمانه سير
- شماره ٦٣٨: گر کند مادر زخشکي بخل دراعطاي شير
- شماره ٦٣٩: آنکه مي آيد زطفلي از دهانش بوي شير
- شماره ٦٤٠: زيرتيغ از مرغ بسمل پرفشاني ياد گير
- شماره ٦٤١: برگ عيش خويش را چون گل زهم پاشيده گير
- شماره ٦٤٢: بوسه را کنج دهان يار دارد گوشه گير
- شماره ٦٤٣: مي شوي آواره از عالم عنان ما مگير
- شماره ٦٤٤: به ناداني کند اقرارهرکس هست داناتر
- شماره ٦٤٥: رخ گلرنگش از مژگان خونخوارست گيراتر
- شماره ٦٤٦: خط سبز از دعاي صبح خيزان است گيراتر
- شماره ٦٤٧: شود از پرده پوشي سوز اهل حال رسواتر
- شماره ٦٤٨: شراب زندگي درخاکساريهاست بي غش تر
- شماره ٦٤٩: زمهرخامشي شد خرده رازم پريشانتر
- شماره ٦٥٠: زمي شد چهره آن مهرعالمتاب روشنتر
- شماره ٦٥١: سخن کز عشق شادابي ندارددردهان بهتر
- شماره ٦٥٢: نمي دانند اهل غفلت انجام شراب آخر
- شماره ٦٥٣: ترا درخواب غفلت رفت عمر خوش عنان آخر
- شماره ٦٥٤: بيا اي محتسب از وادي دردي کشان بگذر
- شماره ٦٥٥: فريب دل مخور از ديده شيرانه اخگر
- شماره ٦٥٦: ندارد خاطر آگاه جز غفلت غم ديگر
- شماره ٦٥٧: جز آن لبهاي ميگون دل راچاره ديگر
- شماره ٦٥٨: نخواهد دردمند عشق او ميخانه ديگر
- شماره ٦٥٩: نيست بي خار درين باديه يک آبله وار
- شماره ٦٦٠: باد دستانه مکن خرج نفس رازنهار
- شماره ٦٦١: گربه ما همسفري سلسله از پا بردار
- شماره ٦٦٢: نسخه کفر از آن زلف پريشان بردار
- شماره ٦٦٣: نيست بيرون ز تو مقصود، تکاپو بگذار
- شماره ٦٦٤: کار دنيا کن و انديشه عقبي مگذار
- شماره ٦٦٥: نفس هرزه مرس رابه کشيدن مگذار
- شماره ٦٦٦: ناله اي از ته دل کرد سپند آخر کار
- شماره ٦٦٧: چين پيشاني ما شد مه عيد آخر کار
- شماره ٦٦٨: اي رخت شسته تر از دامن مهتاب بهار
- شماره ٦٦٩: دوسه روزي است صفاي رخ گلپوش بهار
- شماره ٦٧٠: سينه اي چاک نکرديم درين فصل بهار
- شماره ٦٧١: اي صبا برگي ازان گلشن بي خار بيار
- شماره ٦٧٢: جام در دور به اندازه مخمور بيار
- شماره ٦٧٣: اين نه هاله است نمايان شده از دور قمر
- شماره ٦٧٤: برفروز از مي و زنگ از دل آگاه ببر
- شماره ٦٧٥: اي دهان تو و گفتار ز هم شيرين تر
- شماره ٦٧٦: الفت خلق عذاب دل فرزانه شمر
- شماره ٦٧٧: چشم آرام مداريد ز سر منزل عمر
- شماره ٦٧٨: تيغ الماس بر اطراف کمر دارد مهر
- شماره ٦٧٩: چند روزي چو قلم سربه ته انداخته گير
- شماره ٦٨٠: گشاده رويي من برد دست خصم از کار
- شماره ٦٨١: به زندگي دل آزاده را ز تن بردار
- شماره ٦٨٢: چو غنچه نکهت خود از صبا دريغ مدار
- شماره ٦٨٣: ز طوطيان شکر ناب را دريغ مدار
- شماره ٦٨٤: چو شمع، جان ز نسيم سحر دريغ مدار
- شماره ٦٨٥: نخست کعبه و بتخانه رابجا بگذار
- شماره ٦٨٦: ز آب تيغ اثر در گلوي ما بگذار
- شماره ٦٨٧: دل رميده به اميد اين جهان مگذار
- شماره ٦٨٨: بياکه عقده زکارجهان گشاد بهار
- شماره ٦٨٩: سخن دريغ مداراز سخن کشان زنهار
- شماره ٦٩٠: مبند دل به تماشاي اين جهان زنهار
- شماره ٦٩١: ز حال تشنه لبان خنجر ترا چه خبر؟
- شماره ٦٩٢: ترا لبي است ز چشم ستاره خندانتر
- شماره ٦٩٣: اگر چه چهره بود بي نقاب روشنتر
- شماره ٦٩٤: صفاي يار به ديدن نمي شود آخر
- شماره ٦٩٥: بهار دربغل غنچه ريخت پنهان زر
- شماره ٦٩٦: ترا به هرگذري هست بيقراردگر
- شماره ٦٩٧: ربوده خواب مرا حسن بي مثال دگر
- شماره ٦٩٨: ربوده است مراذوق جستجوي دگر
- شماره ٦٩٩: درين جهان مزور به ترس وباک نگر
- شماره ٧٠٠: مکن دلير تماشاي تاب موي کمر
- شماره ٧٠١: اگر چه دردلم از ترکش است افزون تير
- شماره ٧٠٢: فروغ دولت بيدار از شراب بگير
- شماره ٧٠٣: بهار مي گذرد ساغر چو لاله بگير
- شماره ٧٠٤: ز داغ عشق مرا چون شودجگر دلگير؟
- شماره ٧٠٥: از انقلاب دهر نيفتم ز اعتبار
- شماره ٧٠٦: درويش را زخرقه صد پاره نيست عار
- شماره ٧٠٧: دل راز سينه درنظر دلستان برآر
- شماره ٧٠٨: در زير خرقه شيشه مي را نگاه دار
- شماره ٧٠٩: از بيغمان جميله غم را نگاه دار
- شماره ٧١٠: اي دل عنان توسن طاقت نگاه دار
- شماره ٧١١: اي دل عنان توسن طاقت نگاه دار
- شماره ٧١٢: يارب مرا زپوتو منت نگاه دار
- شماره ٧١٣: پيکان يار را به دل و جان نگاه دار
- شماره ٧١٤: از بوسه ظلم بر رخ جانان روا مدار
- شماره ٧١٥: سنجيدگي ز هيچ سبکسر طمع مدار
- شماره ٧١٦: عارف ز نه سپهر چو صرصر کند گذار
- شماره ٧١٧: خشتي به خير چون خم مي بر زمين گذار
- شماره ٧١٨: داغ است برگ عيش گلستان روزگار
- شماره ٧١٩: بيرون ميا ز گوشه ميخانه در بهار
- شماره ٧٢٠: اي زلف و عارض تو ز هم ديده زيب تر
- شماره ٧٢١: اي زلفت از کمند تمنابلند تر
- شماره ٧٢٢: از خط سبز چهره شود آبدارتر
- شماره ٧٢٣: دل روشن از سياهي سوداست بيشتر
- شماره ٧٢٤: نادان ز حرص درتب و تاب است بيشتر
- شماره ٧٢٥: از سعي، کار عشق شود خام بيشتر
- شماره ٧٢٦: در سينه هاي تنگ بود آه بيشتر
- شماره ٧٢٧: اي چشمت از غزال ختن خوش نگاه تر
- شماره ٧٢٨: اي زلف و خط و خال تو از هم کشنده تر
- شماره ٧٢٩: اي زلف سرکش تو ز بالا کشيد ه تر
- شماره ٧٣٠: شد ناله ام به دور خطش عاشقانه تر
- شماره ٧٣١: معشوق در برابر و مهتاب درنظر
- شماره ٧٣٢: اي هرنظر خيال ترا منزل دگر
- شماره ٧٣٣: اي هر دل از خيال تو ميخانه دگر
- شماره ٧٣٤: از زير چشم در رخ مستور مي نگر
- شماره ٧٣٥: برق سبک عنان نرسد در شتاب عمر
- شماره ٧٣٦: از ره مرو به جلوه ناپايدار عمر
- شماره ٧٣٧: صبح است ساقيا مي چون آفتاب گير
- شماره ٧٣٨: منصوروار پختگي از چوب دار گير
- شماره ٧٣٩: سرمايه جنون ز نسيم بهار گير
- شماره ٧٤٠: فصل شباب رفت ره خانه پيش گير
- شماره ٧٤١: نخل خزان رسيده ما را فشانده گير
- شماره ٧٤٢: جز گوشه قناعت ازين خاکدان مگير
- شماره ٧٤٣: از هيچ آفريده به دل گرد کين مگير
- شماره ٧٤٤: هرچند جهانسوز بود جلوه دلدار
- شماره ٧٤٥: از صحبت خامان، دل آگاه نگه دار
- شماره ٧٤٦: اي بيجگر از تلخي عالم گله بگذار
- شماره ٧٤٧: دارم ز تو ساده دليها گله بسيار
- شماره ٧٤٨: اي صفحه رخسار تو ازگل بصفاتر
- شماره ٧٤٩: از درد بود پرسش اغيار گرانتر
- شماره ٧٥٠: اي هر ورق گل زتو آيينه ديگر
- شماره ٧٥١: هر چند ترا ديده بدکرد زمن دور
- شماره ٧٥٢: کام دل ازان چهره افروخته برگير
- شماره ٧٥٣: مطرباچنگ را بکش به کنار
- شماره ٧٥٤: مطربا مهر از دهان بردار
- شماره ٧٥٥: از سنگلاخ دنيا اي شيشه بار بگذر
- شماره ٧٥٦: مرو ز گوشه عزلت به هيچ منظر ديگر
- شماره ٧٥٧: جوشن داودي قلمرو تدبير
- شماره ٧٥٨: از شراب ارغواني چهره را گلرنگ ساز
- شماره ٧٥٩: بهر روي خلق تاکي آرزو کردن نماز؟
- شماره ٧٦٠: شد جدا از زخم من آن خنجر سيراب سبز
- شماره ٧٦١: کي شود کشت اميد از ديده نمناک سبز؟
- شماره ٧٦٢: شعله اي در مغز هست ازآتش سودا هنوز
- شماره ٧٦٣: با قيامت قامتش همدوش مي گردد هنوز
- شماره ٧٦٤: حسنش از خط عالمي زيرو زبر دارد هنوز
- شماره ٧٦٥: چشم حيران را حجابش دام مي داند هنوز
- شماره ٧٦٦: بي صفا از خط نگرديده است رخسارش هنوز
- شماره ٧٦٧: رخنه در دل مي کند مژگان قتالش هنوز
- شماره ٧٦٨: خط برآورد وترو تازه است بستانش هنوز
- شماره ٧٦٩: درتن خود يک هدف واراستخوان دارم هنوز
- شماره ٧٧٠: غوطه خوردم درشراب ناب و مخمورم هنوز
- شماره ٧٧١: خاک من بربادرفت ودردي آشامم هنوز
- شماره ٧٧٢: از سرشک گرم زرين است مژگانم هنوز
- شماره ٧٧٣: مي دهد يادي ز چشمش نرگس پر فن هنوز
- شماره ٧٧٤: دشت بيرون نامده است از ماتم مجنون هنوز
- شماره ٧٧٥: مي رود با قامت خم در پي دنيي هنوز
- شماره ٧٧٦: ريخت دندانهاو در فکر لب ناني هنوز
- شماره ٧٧٧: دل مکدر ز غم يار نگردد هرگز
- شماره ٧٧٨: محو رخسار تو دلگير نگردد هرگز
- شماره ٧٧٩: صحبت عشق و خرد ساز نگردد هرگز
- شماره ٧٨٠: دل ما روشن از افلاک نگردد هرگز
- شماره ٧٨١: عشق گرد دل فرزانه نگردد هرگز
- شماره ٧٨٢: نيست بي خون دل آن زلف پريشان هرگز
- شماره ٧٨٣: هيچ جا از خوشي آثار نمانده است امروز
- شماره ٧٨٤: از جبينش عرق شرم روان است هنوز
- شماره ٧٨٥: لاله داغ است ازان عارض گلفام هنوز
- شماره ٧٨٦: درآ به زمزمه اي مطرب غزال پرداز
- شماره ٧٨٧: دگر که را کنم از اهل درد محرم راز؟
- شماره ٧٨٨: نمي رسد به حقيقت کس از سراي مجاز
- شماره ٧٨٩: نخست دفتر هوش و خرد درآب انداز
- شماره ٧٩٠: بگير جام هلالي ز رخ نقاب انداز
- شماره ٧٩١: چو آفتاب به هر ذره اي نگاه انداز
- شماره ٧٩٢: به ياد سنبل آن زلف با صبا مي ساز
- شماره ٧٩٣: ز خط چو يار رخ آل راکند سرسبز
- شماره ٧٩٤: ز سروقدتو شد شوره زار امکان سبز
- شماره ٧٩٥: نبسته اي گره عهد برقبا هرگز
- شماره ٧٩٦: حديث عشق نگيرد به زاهدان هرگز
- شماره ٧٩٧: که را به گوشه گلخن کشيده اند امروز؟
- شماره ٧٩٨: مگر به فکر سواري است آن نگار امروز؟
- شماره ٧٩٩: بيا و تازه کن ايمان به نوبهار امروز
- شماره ٨٠٠: نبرده خط ز عذار تو آب و تاب هنوز