شماره ٧٠٣: بهار مي گذرد ساغر چو لاله بگير
بهار مي گذرد ساغر چو لاله بگير
هزار بوسه ز کنج لب پياله بگير
ز نشأه پر طاوسي ار نداري رنگ
به طاق ابروي قوس قزح پياله بگير
بهار عمر سبکتر ز برق مي گذرد
چو لاله کام دل از باده دو ساله بگير
بنوش باده گلرنگ و رو به بستان کن
هزار نکته رنگين به برگ لاله بگير
مزاج ساغر گل نازک است اي بلبل
خداي را پر خود پيش سنگ ژاله بگير
نصيحتي است ز پير مغان به ياد مرا
غمي فرو چو بگيرد ترا پياله بگير
به عمر خضر چه خميازه مي کشي صائب؟
تو نيز کام دل از باده دو ساله بگير