ديوان صائب - غزليات - قسمت ششم - شماره ٦٩٢: ترا لبي است ز چشم ستاره خندانتر

ترا لبي است ز چشم ستاره خندانتر

مرادلي ز دهان تو تنگ ميدانتر

دلي است در بر من زين جهان پر وحشت

ز چشم شوخ تو از مردمان گريزانتر

حذر ز خيرگي من مکن که ديده من

ز چشم آينه صدپرده است حيرانتر

اگرچه در کمر يار حلقه کردم دست

همان ز زلف بود خاطرم پريشانتر

برآن عذار جهانسوز، قطره عرق است

ستاره اي که بود ز آفتاب بخشانتر

اگر چه سينه آيينه از غرض پاک است

ز ديده تر من نيست پاکدامنتر

شد از سفيدي مو بيش بيقراري دل

که مي شود به دم صبح شمع لرزانتر

صلاح خالص ازان کن طلب که طاعت را

کند ز ديده خلق از گناه پنهانتر

ز سوز عشق رگ جان به تن مرا صائب

ز مو برآتش سوزنده است پيچانتر