شماره ٣٠٣: برقم ز خرمن از دل بيتاب مي جهد
برقم ز خرمن از دل بيتاب مي جهد
نبضم ز تاب دردچو سيماب مي جهد
آرام رابه خواب نبيند، به مرگ هم
طفلي که از خروش من از خواب مي جهد
پهلو ز بورياي قناعت تهي مکن
برق از سحاب بستر سنجاب مي جهد
بازآکز انتظار تو هر شب هزار بار
چشم اميدواريم از خواب مي جهد
صائب رضا به حادثه آسمان بده
اين خار کي ز آفت سيلاب مي جهد