شماره ٢٣: خطش دميد وبه عشاق مهربان گرديد
خطش دميد وبه عشاق مهربان گرديد
ازين بهار چه گلهاي خوش عيان گرديد
هزار تشنه جگر را به آب خضر رساند
خطي که گرد لب لعل دلستان گرديد
به چشم رخصت پرواز نامه خواهد داد
قيامتي که ز رخسار او عيان گرديد
ز خاک نرگس وگل چشم بسته مي رويد
ز شرم روي تو هرجا عرق فشان گرديد
به خشک مغزي ما اي گل شکفته بساز
که چرب نرمي ما صرف باغبان گرديد
شکوه حسن گل آن عندليب را دريافت
که همچو بيضه زمين گير آشيان گرديد
نثار تيغ تو کردم به رغبتي جان را
که خضر دلزده از عمر جاودان گرديد
هميشه صبح اميدش ز خاک مي خندد
ز مغز هر که تسلي به استخوان گرديد
کمينه خار وخس او عنان خودداري است
به آن محيط که سيلاب ما روان گرديد
به نو بهار خط سبز چشم بد مرساد
که در زمان خط آن حسن قدردان گرديد
جهان پير جوان شد ز حسن يوسف ما
ز ماه مصر زليخا اگر جوان گرديد
چنان ز حسن تو شد عام عاشق آزاري
که شمع نيز به پروانه سرگردان گرديد
چو ماه عيد کند جلوه در نظر صائب
ز بار عشق قد هر که چون کمان گرديد