شماره ٤٣٢: کي پيچ وخم از طبع هوسناک برآيد
کي پيچ وخم از طبع هوسناک برآيد
اين ريشه محال است ازين خاک برآيد
ازصافي سرچشمه شود آب روان صاف
دل پاک چو گرديد نفس پاک برآيد
پر نور کند چون نفس صبح جهان را
آهي که به صدق از جگر چاک برآيد
بر بيغمي باده انگوردليل است
اشکي که ز شادي ز رگ تاک برآيد
قارون گرانجان سبک از خاک برآمد
تا دانه ما کي ز ته خاک برآيد
از گريه گره گر ز رگ تاک شود باز
غم نيز به اشک از دل غمناک برآيد
نتوان عرق از سنگ گرفتن به فشردن
ابرام محال است به امساک برآيد
کوته بود از دامن رعنايي آن سرو
گر آه جگر سوز به افلاک برآيد
صائب سخني کز دل بي مغز تراود
دودي است که از بوته خاشاک برآيد