شماره ٣٠٢: هر بلبلي که بوي گل از خار نشنود
هر بلبلي که بوي گل از خار نشنود
در بر گريز نکهت گلزار نشنود
آگه ز شيوه غلط انداز حسن نيست
از منع هر که مژده ديدار نشنود
هر خسته اي که چاشني درد يافته است
مي نالد آنچنان که پرستار نشنود
باريک تاچو رشته نگردد خداشناس
ذکر خفي ز حلقه زنار نشنود
دارد زکام هر که ز چشم سفيد خويش
بي پرده بوي پيرهن يار نشنود
از خلق خويش نهفته شود عيب آدمي
کس بوي خون ز نافه تاتار نشنود
آوازه سخن ز محرک شود بلند
بي زخمه نغمه هيچ کس از تار نشنود
صائب ز پوست غنچه نيايد برون چوگل
تا ناله اي ز مرغ گرفتار نشنود