غزلها
- شماره ١: مباد دل ز هواي تو يک زمان خالي
- شماره ٢: ايا بدور تو از مثل تو جهان خالي
- شماره ٣: اي پسته دهانت شيرين و انگبين لب
- شماره ٤: مرغ دلم صيد کرد غمزه چون تير او
- شماره ٥: لب گل در تبسم آمد باز
- شماره ٦: عاشقان روي يار از وصل و هجران فارغند
- شماره ٧: ايا سلطان عشق تو نشسته بر سرير دل
- شماره ٨: هرکه در عشق نميرد ببقايي نرسد
- شماره ٩: نگار من که بلب جان دهد جهاني را
- شماره ١٠: اي چو انجم جيش حسنت بي عدد
- شماره ١١: اي غم عشق تو برده ز دل ما تنگي
- شماره ١٢: اي لبت را خواص جان دادن
- شماره ١٣: مرا باز اتفاق افتاد عشق سرو بالايي
- شماره ١٤: اي زمان همچون مکان گشته حجاب روي تو
- شماره ١٥: اندر ره تو دل چه بود جان چه قدر دارد
- شماره ١٦: از جمال تو مگر نيست خبر سلطانرا
- شماره ١٧: اي باغ نيکويي گل روي ترا چمن
- شماره ١٨: اگر خورشيد و مه نبود برين گردون مينايي
- شماره ١٩: زهي خورشيد را داده رخ تو حسن و زيبايي
- شماره ٢٠: دلارامي که حيرانم من از حسن جهانگيرش
- شماره ٢١: زهي جهان شده روشن بآفتاب جمالت
- شماره ٢٢: آن کو بدر تو سر نهاده است
- شماره ٢٣: چو برقع ز رخ برگشايي بميرم
- شماره ٢٤: عشق از هستي کس عين و اثر نگذارد
- شماره ٢٥: سوي صحرا شو دمي اي دوست با ما در بهار
- شماره ٢٦: اگر خورشيد و مه نبود سعادت با درويش را
- شماره ٢٧: اختر از خدمت قمر دور است
- شماره ٢٨: دلبر ما کهربا بر دست بست
- شماره ٢٩: حسن تو بر ماه لشکر مي کشد
- شماره ٣٠: اگرچه راه بسي بود تا من از آتش
- شماره ٣١: درين سخن صفت حسن يار چون گنجد
- شماره ٣٢: گر نور حسن نبود رو کي چو ماه باشد
- شماره ٣٣: شکري بجان خريدم زلب شکرفروشت
- شماره ٣٤: ز کويي کآنچنان ماهي برآيد
- شماره ٣٥: دل کنون زنده بجان نيست که جانان اينجاست
- شماره ٣٦: در رخت مي نگرم جلوه گه جان اينجاست
- شماره ٣٧: چو روي تو از حسن رنگين شده
- شماره ٣٨: طوطي روح که دامش قفس ناسوتست
- شماره ٣٩: روي از خلق بگردان که بحق راه اينست
- شماره ٤٠: اي (که) تو جان جهاني و جهان جاني
- شماره ٤١: اي سازگار با همه با من نساختي
- شماره ٤٢: اي دوست بي تو ما را اندر جهان چه خوشي
- شماره ٤٣: گر دست دوست وار در آري بگردنم
- شماره ٤٤: نگارا با رخ خوبت نه من تنها هوس دارم
- شماره ٤٥: اي ز رويت پرتوي مرآفرينش را تمام
- شماره ٤٦: زنده دل نبود کسي کو ذوق درويشان نداشت
- شماره ٤٧: الا اي شمع دل را روشنايي
- شماره ٤٨: مرا که روي (تو) بايد بگلستان چه کنم
- شماره ٤٩: فتنه خفته ز چشم مست تو بيدار شد
- شماره ٥٠: ايا بحسن چو شيرين بملک چون پرويز
- شماره ٥١: اي دريغا کز وصال يار ما را رنگ نيست
- شماره ٥٢: هرکرا داد سعادت بلقاي تو نويد
- شماره ٥٣: سعادت دل دهد آنرا که چون تو دلستان باشد
- شماره ٥٤: مست عشقت بخود نيايد باز
- شماره ٥٥: ايا چو فصل بهار از رخت جهانرا زين
- شماره ٥٦: الا اي بچهره گلستان من
- شماره ٥٧: اي عشق تو داده روح را مي
- شماره ٥٨: اين حسن و آن لطافت در حور عين نباشد
- شماره ٥٩: اي نرگس تو مست و لب تو شراب رنگ
- شماره ٦٠: تا چه معنيست در آن روي جهان آرايش
- شماره ٦١: اي خجل از روي خوبت آفتاب
- شماره ٦٢: آخر اي سرو قد سيب زنخدان تا چند
- شماره ٦٣: تو مي روي و مرا نقش تست در ديده
- شماره ٦٤: دوست سلطان و دل ولايت اوست
- شماره ٦٥: منم امروز دور از مشرب خويش
- شماره ٦٦: رفتي و نام تو ز زبانم نمي رود
- شماره ٦٧: اگر بخت و اقبال ياري کند
- شماره ٦٨: طوطي خجل فرو ماند از بلبل زبانت
- شماره ٦٩: کسي کو همچو تو جانان ندارد
- شماره ٧٠: در تن زنده يکي مرده بود زنداني
- شماره ٧١: در سمن با آن طراوت حسن اين رخسار نيست
- شماره ٧٢: اي آنکه حسن صورت تو نيست در کسي
- شماره ٧٣: اي در لب لعل تو شکر تعبيه کرده
- شماره ٧٤: اي گلستان حسن ترا بنده عندليب
- شماره ٧٥: هرکس از عشق مي زند نفسي
- شماره ٧٦: اي در سخن دهانت تنگ شکر گشاده
- شماره ٧٧: دل شد ز دست و دست بدلبر نمي رسد
- شماره ٧٨: گرچه از بهر کسي جان نتوان داد ز دست
- شماره ٧٩: بخت و اقبال خوهي خدمت درويشان کن
- شماره ٨٠: دلستانا از جهان رسم وفا برداشتي
- شماره ٨١: اگر چه حد من نبود حديث عشق تو گفتن
- شماره ٨٢: چو عاشقان تو عيش شبانه مي کردند
- شماره ٨٣: من تحفه از دل مي کنم نزديک جانان مي برم
- شماره ٨٤: چو روي تو گل رنگين نديدم
- شماره ٨٥: تا بکي اين جور کشيدن ز يار
- شماره ٨٦: اي ترا هرگز نبوده ياري از ياران دريغ
- شماره ٨٧: اي خريداران رويت عاشقان جان فروش
- شماره ٨٨: روز رخت که غره ماه جمال تست
- شماره ٨٩: اگر چو خسرو و خاقان سزاي تاج و سريري
- شماره ٩٠: آنچه ز تست حال من گفت نمي توانمش
- شماره ٩١: دي يکي گفت که از عشق خبرها دارد
- شماره ٩٢: دلستاني که بجان نيست امان از چشمش
- شماره ٩٣: کبر با اهل محبت ناز با اهل نياز
- شماره ٩٤: دوش ما را از سعادت بود جانان در کنار
- شماره ٩٥: عاشقم بر تو و بر صورت جان پرور تو
- شماره ٩٦: اي که در باغ جمالست رخ تو چون گل
- شماره ٩٧: مقبل آن قومي که با تو عشق دعوي کرده اند
- شماره ٩٨: بهار آمد و گويي که باد نوروزي
- شماره ٩٩: از يار اگر چه دور شدي يار از آن تست
- شماره ١٠٠: کيست درين دور پير اهل معاني
- شماره ١٠١: چون دل گرفت لشکر سلطان عشق يار
- شماره ١٠٢: تني داري بسان خرمن گل
- شماره ١٠٣: در شهر بحسن تو رويي نتوان ديدن
- شماره ١٠٤: قومي که جان بحضرت جانان همي برند
- شماره ١٠٥: دلبري کز لطف گويي بر تنش جان غالبست
- شماره ١٠٦: اي چون تو نبوده گل در هيچ گلستاني
- شماره ١٠٧: بيناست چشم جان من از ديدن آن ماه رو
- شماره ١٠٨: برنگ خود نيم زآن رو وزآن مو
- شماره ١٠٩: اي رفته رونق از گل روي تو باغ را
- شماره ١١٠: اي مه و خور بروي تو محتاج
- شماره ١١١: جانم از عشقت پريشاني گرفت
- شماره ١١٢: جرعه يي مي نخورده از دستش
- شماره ١١٣: حديث عشق در گفتن نيايد
- شماره ١١٤: دي بامداد آن صنم آفتاب روي
- شماره ١١٥: چون برآمد آفتاب از مشرق پيراهنش
- شماره ١١٦: ما فتنه بر توايم و تويي فتنه بر سخن
- شماره ١١٧: همچو من وصل ترا هيچ سزاواري هست
- شماره ١١٨: اي شاه حسنت را مدد از کبرياي خويشتن
- شماره ١١٩: مي سزد گر جان دهم چون دلستاني يافتم
- شماره ١٢٠: نگار من چو اندر من نظر کرد
- شماره ١٢١: اي جمال تو رشک حورالعين
- شماره ١٢٢: بچشم مست خود آن را که کرده اي نظري
- شماره ١٢٣: چو هيچ مي نکني التفات با ما تو
- شماره ١٢٤: چنان عشقش پريشان کرد ما را
- شماره ١٢٥: در دل عاشق اگر قدر بود جانانرا
- شماره ١٢٦: چنين که تو سمري اي پسر بشيريني
- شماره ١٢٧: اي ز شيريني شده دام مگس
- شماره ١٢٨: اي خطت سلسله يي بر قمر از عنبر ناب
- شماره ١٢٩: اي مرغ صبح بشکن ناقوس پاسبانان
- شماره ١٣٠: اي شده حسن ترا پيشه جهان آرايي
- شماره ١٣١: اي منور بروي تو هر چشم
- شماره ١٣٢: اي ز عشقت مهر و مه سرگشته در گردون خويش
- شماره ١٣٣: يار بر من در فشاند از لؤلوي مکنون خويش
- شماره ١٣٤: اي کوي تو ز رويت بازار گل فروشان
- شماره ١٣٥: بگشاي لب شيرين بازار شکر بشکن
- شماره ١٣٦: از نظرت روي ما ماه منور شود
- شماره ١٣٧: از خرگه تن من دل خيمه زآن برون زد
- شماره ١٣٨: هم دلبر من با من دلدار شود روزي
- شماره ١٣٩: مرا از عشق تو دستيست بر دل
- شماره ١٤٠: اي بر گل روي تو حسد باغ ارم را
- شماره ١٤١: دل درو بند که دلدارت اوست
- شماره ١٤٢: اي چشم من از رخ تو روشن
- شماره ١٤٣: اي شده لعل لب تو شکرافشان در سخن
- شماره ١٤٤: بر صفحه رخسار تو آنکس که نظر کرد
- شماره ١٤٥: خمر عشقت خوردم و کردم بمستي کشف راز
- شماره ١٤٦: باز بر لوح ضمير از وصف روي دلبرم
- شماره ١٤٧: آفتاب حسن را برج شرف شد روي دوست
- شماره ١٤٨: اي سر طره تو پاي دلم را زنجير
- شماره ١٤٩: دل تنگم و ز عشق توام بار بر دلست
- شماره ١٥٠: اي بزير زلف تو سايه نشين خورشيد و ماه
- شماره ١٥١: ترا اگر چه فراغت بود ز ياري من
- شماره ١٥٢: چه مرد عشق تو باشند خودپرستي چند
- شماره ١٥٣: عشق تو زير و زبر دارد دلم
- شماره ١٥٤: بپوش آن رخ و دلربايي مکن
- شماره ١٥٥: بخت من از تست شور اي بت شيرين دهن
- شماره ١٥٦: دل زنده بدرد عشق باشد
- شماره ١٥٧: گر جمله شهر صورت و روي نکو بود
- شماره ١٥٨: بغير دوست نداند کسي که من چه کسم
- شماره ١٥٩: دلم بوسه زآن لعل نوشين خوهد
- شماره ١٦٠: هم کوي تو از جهان برونست
- شماره ١٦١: خط نورست بر آن تخته پيشاني تو
- شماره ١٦٢: اي همه هستي مبر در خود گمان نيستي
- شماره ١٦٣: دين و دنيا از آن من باشد
- شماره ١٦٤: ترا من دوست دارم تا جهان هست
- شماره ١٦٥: تا نقش تو هست در ضميرم
- شماره ١٦٦: تويي که عارض رخسار دلستان داري
- شماره ١٦٧: اي دوستر از جانم زين بيش مرنجانم
- شماره ١٦٨: اندرين شهر دلم سرو رواني دارد
- شماره ١٦٩: روي تو که ماه را خجل دارد
- شماره ١٧٠: ايا بحسن رخت را لواي سلطاني
- شماره ١٧١: همه جان و دلست دلبر من
- شماره ١٧٢: ماه دو هفته را نبود نور روي دوست
- شماره ١٧٣: مرا گر دولتي باشد که روزي با تو بنشينم
- شماره ١٧٤: مشکلست اين که کسي را بکسي دل برود
- شماره ١٧٥: نظر کن روي آن دلبر ببين شمع
- شماره ١٧٦: اگر شبي ز وصال تو کام برگيرم
- شماره ١٧٧: سزد که صبر کنم بر فراق دلبر خويش
- شماره ١٧٨: چو شود کز سر جرمم بکرم برخيزي
- شماره ١٧٩: اي نو عروس حسن ترا آفتاب روي
- شماره ١٨٠: بدل چه پند دهم تا دل از تو برگيرد
- شماره ١٨١: نه اهل دل بود آن کو دل از دلبر بگرداند
- شماره ١٨٢: شمع خورشيد که آفاق منور دارد
- شماره ١٨٣: از پسته تنگ خود آن يار شکر بوسه
- شماره ١٨٤: نام تو گر بر زبان رانم زبانم خوش شود
- شماره ١٨٥: اي جان من ز جوهر عشقت خزينه يي
- شماره ١٨٦: اي کرده بعشق تو دل پرورش جانها
- شماره ١٨٧: خورشيد مني بروي پرنور
- شماره ١٨٨: باغ را گرچه برخ کرد بهشت آيين گل
- شماره ١٨٩: چو بيند روي تو اي نازنين گل
- شماره ١٩٠: باز دريافتن دوست مرا چون خورشيد
- شماره ١٩١: مرا بغير تو اندر جهان دگر کس نيست
- شماره ١٩٢: دلارامي که همچون مه بشب بينند ديدارش
- شماره ١٩٣: چه دلبري که رخ تست در گلستان ماه
- شماره ١٩٤: زهي با صورت خوبت تعلق اهل معني را
- شماره ١٩٥: اي بلبل جانم (را) از روي تو گلزاري
- شماره ١٩٦: بيک نظر دل خلقي همي برد يارم
- شماره ١٩٧: از آن شکر که تو در پسته دهان داري
- شماره ١٩٨: عاشق روي تو از کوي تو نايد در بهشت
- شماره ١٩٩: هلال حسن بعهد رخ تو يافت کمال
- شماره ٢٠٠: من ز عشق تو رستم از غم خويش
- شماره ٢٠١: نگارا تا ترا ديدم دل اندر کس نمي بندم
- شماره ٢٠٢: اي گل روي تو برده رونق گلزارها
- شماره ٢٠٣: عشق تو مرا ز من برآورد
- شماره ٢٠٤: ز دلبران همه شهر دل پذير تويي
- شماره ٢٠٥: چو حسن روي تو آوازه در جهان انداخت
- شماره ٢٠٦: آنکس که بهر نام تو از جان زيان نکرد
- شماره ٢٠٧: پيغام روي تو چو ببردند ماه را
- شماره ٢٠٨: فرامش کرد جان تو تماشاگاه اعلي را
- شماره ٢٠٩: زهي ز خنده شيرينت شرمسار شکر
- شماره ٢١٠: بخود نظر کن اگر مي خوهي که جان بيني
- شماره ٢١١: آن دلارامي که آرامي نباشد با منش
- شماره ٢١٢: تبارک الله از آن روي دلستان که تراست
- شماره ٢١٣: اي مشک و عنبر شمه يي از بوي تو
- شماره ٢١٤: اي خورده روح از جام عشقت باده يي
- شماره ٢١٥: اي بگرد خرمن تو خوشه چين خورشيد و ماه
- شماره ٢١٦: گر دست رسد روزي در پات سرافشانم
- شماره ٢١٧: ما را دليست سوخته آتش طلب
- شماره ٢١٨: ترا من دوست ميدارم چو بلبل مر گلستانرا
- شماره ٢١٩: اي که شاهان جهانند گدايان درت
- شماره ٢٢٠: اي که شيريني تو شور در آفاق افگند
- شماره ٢٢١: گرچه جان مي دهم از آرزوي ديدارش
- شماره ٢٢٢: اي که لبت منبع آب بقاست
- شماره ٢٢٣: گر درد عشق در دل و در جان اثر کند
- شماره ٢٢٤: من مي روم و دلم بر تست
- شماره ٢٢٥: مرا چندانکه در سر ديده باشد
- شماره ٢٢٦: نور رخ تو قمر ندارد
- شماره ٢٢٧: عاشقانرا مي دهد دايم نشان از روي دوست
- شماره ٢٢٨: هر دم دلم ز عشق تو افغان برآورد
- شماره ٢٢٩: ما دل براي دوست ز جان برگرفته ايم
- شماره ٢٣٠: شبي از مجلس مستان برآمد ناله چنگش
- شماره ٢٣١: من از خداي جهان عمر ميخوهم چندان
- شماره ٢٣٢: تعالي الله چه رويست آن بنزهت چون گلستاني
- شماره ٢٣٣: تويي سلطان ملک حسن و چون من صد گدا داري
- شماره ٢٣٤: دلم بربود دوش آن نرگس مست
- شماره ٢٣٥: کسي که عشق نورزد مگو که جان دارد
- شماره ٢٣٦: آن نگاري کو رخ گلرنگ داشت
- شماره ٢٣٧: گر عيب کني که زار مي نالم
- شماره ٢٣٨: اي ايمن آفتاب رخت از زوال حسن
- شماره ٢٣٩: اي که اندر چشم مستت فتنه دارد خوابگاه
- شماره ٢٤٠: اي نور ديده ديده ز (روي) تو نور يافت
- شماره ٢٤١: دل نميرد تا ابد گر عشق باشد جان دل
- شماره ٢٤٢: اي رخ تو شاه ملک دلبري
- شماره ٢٤٣: عشق اسلامست و ديگر کافري
- شماره ٢٤٤: دلا با عشق کن پيمان و مي رو
- شماره ٢٤٥: چو کرد زلف تو پيرامن قمر حلقه
- شماره ٢٤٦: اي که نام اشنوده باشي خسرو پرويز را
- شماره ٢٤٧: اي نامه نو رسيده از يار
- شماره ٢٤٨: کسي کو غم عشق جانان نداشت
- شماره ٢٤٩: دل حظ خويشتن ز رخ يار برگرفت
- شماره ٢٥٠: غنچه چون کرد تبسم سوي صحرا نرويم
- شماره ٢٥١: اي ستم کرده هميشه با وفاداران خويش
- شماره ٢٥٢: دل ز غمت زنده شد اي غم تو جان دل
- شماره ٢٥٣: مرا تا دل شد اندر کار رويت
- شماره ٢٥٤: بهشت روح شد گلزار رويت
- شماره ٢٥٥: دلرا چو کرد عشق تهي و فرو نشست
- شماره ٢٥٦: بتي که بر همه خوبان امير خواهد بود
- شماره ٢٥٧: اي زآفتاب رويت مه برده شرمساري
- شماره ٢٥٨: يار دل بر بود و از من روي پنهان کردو رفت
- شماره ٢٥٩: مرا کرد بيچاره در کار او
- شماره ٢٦٠: اي که با من مهربان صد کينه در دل داشتي
- شماره ٢٦١: گر چه وصلت نفسي مي ندهد دست مرا
- شماره ٢٦٢: ترکيست يارمن که نداند کس از گلش
- شماره ٢٦٣: زکوي دوست بادي بر من افتاد
- شماره ٢٦٤: اي هما سايه قدم از در من بازمگير
- شماره ٢٦٥: آنکوبتست زنده بجانش چه حاجتست
- شماره ٢٦٦: چو دست و روي بشويي ودر نماز شوي
- شماره ٢٦٧: هر که يک شکر از آن پسته دهان بستاند
- شماره ٢٦٨: اي که در باغ نکويي بتو نبود مانند
- شماره ٢٦٩: گشت روي زمين چو صحن بهشت
- شماره ٢٧٠: تا چند بر اميد روم در سراي يار
- شماره ٢٧١: اي زروي تو مه و خور را مدد
- شماره ٢٧٢: اي رفته دور از برما چون نيامدي
- شماره ٢٧٣: دولت نيافت هر که طلب کار ما نبود
- شماره ٢٧٤: آن نکو روي که روي ازنظرم پنهان داشت
- شماره ٢٧٥: اي اهل دل زلعل تو کرده غذاي روح
- شماره ٢٧٦: بيا که بي تو مرا کار برنمي آيد
- شماره ٢٧٧: چنان بوصل تو ميليست خاطر مارا
- شماره ٢٧٨: آنجا که جاي دوست بود من نمي رسم
- شماره ٢٧٩: زمهر روي تواي سرو ماه پيشاني
- شماره ٢٨٠: کسي کو عشق بازد بارخ تو
- شماره ٢٨١: نسخه عشق تو بر رق دلم مسطورست
- شماره ٢٨٢: در شهر اگر زماني آن خوش پسر برآيد
- شماره ٢٨٣: اي نکو رو مشو از اهل نظر پوشيده
- شماره ٢٨٤: اي چو جان صورت خود را ز نظر پوشيده
- شماره ٢٨٥: اي بنور رخ تو روي قمر پوشيده
- شماره ٢٨٦: زهي صيت حسن تو عالم گرفته
- شماره ٢٨٧: چو شدبخنده شکر بار پسته دهنش
- شماره ٢٨٨: مجلس انس ترا چون محرم راز آمدم
- شماره ٢٨٩: اي برده آب روي من ازعشق تو درآتشم
- شماره ٢٩٠: اي برده رويت آب مه ازمهر تو درآتشم
- شماره ٢٩١: در حضرت تو کآنجاسلطان کند غلامي
- شماره ٢٩٢: ماه سعادتم را باشد شب تمامي
- شماره ٢٩٣: دل چون بجان نظر فگند جاي عشق تست
- شماره ٢٩٤: گر عاشقي فدا کن در ره عشق جان را
- شماره ٢٩٥: عشقم دليل شد بسوي دوست راه ديدم
- شماره ٢٩٦: زهي از زلف تو جان حلقه در گوش
- شماره ٢٩٧: اي عارض و خط تو شده صبح و شام چشم
- شماره ٢٩٨: گر کسي را حسد آيد که ترا مي نگرم
- شماره ٢٩٩: مبداء عشق ز جاييست که نيز آنجا را
- شماره ٣٠٠: عشق تو دردست و درمانش تويي
- شماره ٣٠١: آن عاشقي که طعمه عشق تو جان اوست
- شماره ٣٠٢: اي توانگر چو (ن) گدايانت بدر باز آمدم
- شماره ٣٠٣: کفر عشقت مي کند منع از مسلماني مرا
- شماره ٣٠٤: اي نبرده وصل تو روزي بمهماني مرا
- شماره ٣٠٥: اي لبت نوشين زمن نيش فراقت دور دار
- شماره ٣٠٦: بنده عشق توام زآن پادشاهي مي کنم
- شماره ٣٠٧: اي بچشم دل نديده روي يار خويش را
- شماره ٣٠٨: عقل در کفر و دين سخن گويد
- شماره ٣٠٩: دي مرا گفت آن مه ختني
- شماره ٣١٠: اي مرا ناديده کرده عاشق ديدار خويش
- شماره ٣١١: عشق تو در مخزن جانم نهاد اسرار خويش
- شماره ٣١٢: اي لب لعل ترا بنده بجان شيريني
- شماره ٣١٣: اي گرفته زحديث تو جهان شيريني
- شماره ٣١٤: خوبان رعيت اند وتويي پادشاهشان
- شماره ٣١٥: اين خيل دلبران که تويي پادشاهشان
- شماره ٣١٦: رفتي و دل ربودي يکشهر مبتلا را
- شماره ٣١٧: کي بنگرد برحمت چشم خوش تو ما را
- شماره ٣١٨: اي پسته دهانت نرخ شکر شکسته
- شماره ٣١٩: اي صبا قصه عشاق بر يار بگو
- شماره ٣٢٠: اي سيم بر زکات تن وجان خويش را
- شماره ٣٢١: هرچند ديده هرگز رويت نديده باشد
- شماره ٣٢٢: بر صفحه رخسار تو آنکس که نظر کرد
- شماره ٣٢٣: پيغام روي تو چو ببردند ماه (را)
- شماره ٣٢٤: ترکيست يار من که نداند کس از گلشن
- شماره ٣٢٥: بمهر و مه نگرم بي تو هر زمان چه کنم
- شماره ٣٢٦: يار در شيريني از شکر گذشت
- شماره ٣٢٧: ديدن روي تو را محرم نباشد چشم ما
- شماره ٣٢٨: اي غم عشق تو چون مي طرب افزاي دگر
- شماره ٣٢٩: اي گنج غم نهاده بويرانه دلم
- شماره ٣٣٠: گربشنوي که ناله کند دردمند عشق
- شماره ٣٣١: اي که رنگي نديده از رويت
- شماره ٣٣٢: اي گشته نهان از من پيدات همي جويم
- شماره ٣٣٣: چون ترا ميل و مرا ازتو شکيبايي نيست
- شماره ٣٣٤: اي چو فرهاد دلم عاشق شيرين لبت
- شماره ٣٣٥: از تو تا کي حال ما باشد چنين
- شماره ٣٣٦: خداوندا نگارم را بمن ده
- شماره ٣٣٧: دل در غم چون تو بي وفايي
- شماره ٣٣٨: بي تو داني حالم اي جان چون بود
- شماره ٣٣٩: مرا در دل غم جان مي نگنجد
- شماره ٣٤٠: تويي که زلف و رخت رو بکفر و دين دارد
- شماره ٣٤١: مدتي شد که من از عشق تو سودا دارم
- شماره ٣٤٢: اي از خمار چشم تو آشوب در جهان
- شماره ٣٤٣: من چو از جان شده ام عاشق آن روي نکو
- شماره ٣٤٤: اي همچو من بسي را عشق تو زار کشته
- شماره ٣٤٥: باسر زلف تو صعبست مسلمان بودن
- شماره ٣٤٦: اي پيش تو ماه آسمان خيره
- شماره ٣٤٧: اي بدل کرده آشنايي را
- شماره ٣٤٨: دوشم اسباب عيش نيکو بود
- شماره ٣٤٩: اي درسر من از لب ميگون تو مستي
- شماره ٣٥٠: ترا بصحبت ما سر (فر) ونمي آيد
- شماره ٣٥١: گرخوش کند لب تو دهانم ببوسه يي
- شماره ٣٥٢: مرا گفت دل چون چنين يار داري
- شماره ٣٥٣: در آن زمان که دلم ميل با جمالي داشت
- شماره ٣٥٤: اي بت پسته دهن وقت تو چون نامت خوش
- شماره ٣٥٥: کسي که همچو تو ازلب شکر فروش بود
- شماره ٣٥٦: اي رخ خوب تو آفتاب جهان سوز
- شماره ٣٥٧: مرا بنزد تو بهر نشست جايي ني
- شماره ٣٥٨: زهي بالعل ميگونت شکر هيچ
- شماره ٣٥٩: زهي بالعل تو شهد و شکر هيچ
- شماره ٣٦٠: روز عمرم بزوال آمد وشب نيز رسيد
- شماره ٣٦١: بکوش تا بنشينيم يک نفس با هم
- شماره ٣٦٢: اي دل از دوست جان دريغ مدار
- شماره ٣٦٣: شرم دارد آفتاب ازروي تو
- شماره ٣٦٤: آن زماني که ترا عزم سفر خواهدبود
- شماره ٣٦٥: دلبرم عزم سفرکردو روان خواهدشد
- شماره ٣٦٦: با رخ خوب تو قمر چه بود
- شماره ٣٦٧: روي پنهان کن که آرام دل ازمن مي بري
- شماره ٣٦٨: عاشقان را در ره عشق آرميدن شرط نيست
- شماره ٣٦٩: چون کنم اي جان مرااز چون تو ياري چاره نيست
- شماره ٣٧٠: آه درد مرا دوا که کند
- شماره ٣٧١: دلبرا عشق تو نه کار منست
- شماره ٣٧٢: اي فغان بي دلان از چشم شوخ شنگ تو
- شماره ٣٧٣: نگارا بارعشقت رادل وجان برنمي تابد
- شماره ٣٧٤: اي غمت همنشين بيداران
- شماره ٣٧٥: اکنون که شد دل من در عشق يار بسته
- شماره ٣٧٦: در دل از عشق کسي گر خار خارت اوفتد
- شماره ٣٧٧: بتي که ازلب او ذوق جان همي يابم
- شماره ٣٧٨: روزي آن روي چو خورشيد وبر و خال چوشب
- شماره ٣٧٩: مرد محنت نيستي با عشق دمسازي مکن
- شماره ٣٨٠: زبار عشق توام طالب سبکساري
- شماره ٣٨١: دلم از وصل تو اي طرفه پسر نشکيبد
- شماره ٣٨٢: کيست کاندر دو جهان عاشق ديدار تو نيست
- شماره ٣٨٣: هرآن نسيم که ازکوي يار برخيزد
- شماره ٣٨٤: در حلقه زلف تو هر دل خطري دارد
- شماره ٣٨٥: دل بي رخ خوب تو سر خويش ندارد
- شماره ٣٨٦: ترا به زمن هم نفس کم نيايد
- شماره ٣٨٧: شب نيست که خون نبارم ازچشم
- شماره ٣٨٨: عمر بي روي يار چون باشد
- شماره ٣٨٩: بي تو بحال عجب همي گذرانم
- شماره ٣٩٠: مه نکويي زروي او دارد
- شماره ٣٩١: اي دل فغان که آن بت چالاک مي رود
- شماره ٣٩٢: دلبرا حسن رخت مي ندهد دستوري
- شماره ٣٩٣: عذر قدمت بسر توان خواست
- شماره ٣٩٤: جانا بيک کرشمه دل و جان همي بري
- شماره ٣٩٥: اگر دلست بجان مي خرد هواي ترا
- شماره ٣٩٦: دلم بسلسله زلف يار در بندست
- شماره ٣٩٧: تا مرا آن ماه تابان دوستست
- شماره ٣٩٨: بازم از جور فلک اين دل غمناک پرست
- شماره ٣٩٩: در کوي عشق هرکه چومن سيم وزر نداشت
- شماره ٤٠٠: بداد باز مراصحبت نگاري دست
- شماره ٤٠١: گر بدان خوش پسر رسد دستم
- شماره ٤٠٢: گرمرا زلفت اوفتد در دست
- المناجات في التوحيد جل و علا
- ايضا له في التوحيد
- شماره ٤٠٥: در گلستان گرنباشد شاهد رعناي گل
- شماره ٤٠٦: ايا چوحسن بمعني نکو بصورت خوب
- شماره ٤٠٧: اي ازلب تو مجلس ما پر شکر شده
- شماره ٤٠٨: نسيم صبح پنداري زکوي يار مي آيد
- شماره ٤٠٩: نگاري کز رخ چون مه کند بر نيکوان شاهي
- شماره ٤١٠: غم عشق تو مقبلان را بود
- شماره ٤١١: دل تندرست گشت چو بيمار عشق شد
- شماره ٤١٢: ملکست وصل تو بچو من کس کجا رسد
- شماره ٤١٣: همچون تو دلبري را از بي دلان بريدن
- شماره ٤١٤: درتو، زهي صورت تو گنج معاني،
- شماره ٤١٥: دل زدستم شد و دلدار بدستم نامد
- شماره ٤١٦: خوشا دلي که چو تو دلبرش بدست افتد
- شماره ٤١٧: دلبرا حسن رخت مي ندهد دستوري
- شماره ٤١٨: اي جهان ازتو مزين چو بهشت از حوري
- شماره ٤١٩: چشم تو کوجز دل سياه ندارد
- شماره ٤٢٠: اي دل تنگ مرا از غم تو جان تازه
- شماره ٤٢١: تا بعقل وراي خود در راه تو ننهيم پاي
- شماره ٤٢٢: کجايي اي سر کوي تو از جهان بيرون
- شماره ٤٢٣: زپسته چون تو بخندي شکر فرو ريزد
- شماره ٤٢٤: عاشق روي توام از من مپوش آن روي را
- شماره ٤٢٥: اي سجده کرده پيش جمالت بت چگل
- شماره ٤٢٦: اي آنکه عشق تو دل جانست وجان دل
- شماره ٤٢٧: اگر فراق تو زين سان اثر کند روزي
- شماره ٤٢٨: ايا گرفته مه وآفتاب نور از تو
- شماره ٤٢٩: چو ماندم (من) زسلطان جهان دور
- شماره ٤٣٠: شکر لبي که مرا جان دهد بهر خنده
- شماره ٤٣١: هر کو نه خدمت تو کند در بطالتست
- شماره ٤٣٢: هردم از عشق تو حال من دگرگون مي شود
- شماره ٤٣٣: اي توانگر در خود برمن مسکين بگشاي
- شماره ٤٣٤: دلي کز وصل جانان بازماند
- شماره ٤٣٥: نه هرچه عشق توبود از درون برون کردم
- شماره ٤٣٦: الا اي غمت شادي جان ما
- شماره ٤٣٧: عشق را حمل بر مجاز مکن
- شماره ٤٣٨: روز نوروزست وبوي گل همي آرد نسيم
- شماره ٤٣٩: ايا خلاصه خوبان کراست درهمه دنيي
- شماره ٤٤٠: آني که کس بخوبي تو من نديده ام
- شماره ٤٤١: آن توانگر بمعالي که منش درويشم
- شماره ٤٤٢: گر دوست حق عشق خود ازما طلب کند
- شماره ٤٤٣: اي لطف تو بسي مرا کار ساخته
- شماره ٤٤٤: مرا با رخ تو نظر بهر چيست
- شماره ٤٤٥: بس کور دلست آنکه بجز تو نگرانست
- شماره ٤٤٦: يار من خسرو خوبان ولبش شيرينست
- شماره ٤٤٧: اي پسر گر عاشقي دعوي ما ومن مکن
- شماره ٤٤٨: بروز وصل زهجران يار مي ترسم
- شماره ٤٤٩: اي مهر ومه رعيت وروي تو پادشاه
- شماره ٤٥٠: اي خواسته زلعل لب آن نگار بوس
- شماره ٤٥١: دوش در مجلس ما بود زروي دلبر
- شماره ٤٥٢: گر او مراست هرچه بخواهم مرا بود
- شماره ٤٥٣: مهي که از غم عشقش دلم پر ازخونست
- شماره ٤٥٤: زهي از جمال تو گشته جهان خوش
- شماره ٤٥٥: اي بکويت عاشقان رانور رويت رهنماي
- شماره ٤٥٦: نام تو شنيدم رخ خوب تو نديدم
- شماره ٤٥٧: اي چو خورشيد چشمه يي از نور
- شماره ٤٥٨: اي گلستان شکفته بنسيم وباران
- شماره ٤٥٩: اي از چو تو شيرين لبي صد شور در هر انجمن
- شماره ٤٦٠: مرا که در تن بي قوتست جاني خشک
- شماره ٤٦١: عاشقان راسوي خود هم خود بود جانان دليل
- شماره ٤٦٢: مرا که يک نفس از وصل يار سيري نيست
- شماره ٤٦٣: هان اي نسيم صبح که بويت معطرست
- شماره ٤٦٤: آنچه عشقت با دل ما مي کند
- شماره ٤٦٥: ماه پيش رخ تو تاب نداشت
- شماره ٤٦٦: حق که اين روي دلستان بتو داد
- شماره ٤٦٧: منم آن کس که عشق يارم کشت
- شماره ٤٦٨: اي که از سيم خام تن داري
- شماره ٤٦٩: ما جان فداي آن رخ نيکوش مي کنيم
- شماره ٤٧٠: اي دل وجانم شده سلطان عشقت را سرير
- شماره ٤٧١: آن دوست که ما ازآن اوييم
- شماره ٤٧٢: دل زمن برد آنکه جان را نزد او مقدارنيست
- شماره ٤٧٣: خرم آن جان که برويت نگراني دارد
- شماره ٤٧٤: بي تو دل خسته جان نمي خواهد
- شماره ٤٧٥: کسي که ازلب شيرين تو دهان خوش کرد
- شماره ٤٧٦: اي سعادت مددي کن که بدان يار رسم
- شماره ٤٧٧: گر از ره تو بود خاک را گهر دانم
- شماره ٤٧٨: اي دل ار جانان خوهي جان ترک کن
- شماره ٤٧٩: از لطف وحسن يارم در جمع گل عذاران
- شماره ٤٨٠: ما غريبيم وشهر ازآن شماست
- شماره ٤٨١: اي دل اي دل مهرآن مه ورز وايمان تازه کن
- شماره ٤٨٢: دلم ببوسه شکر خواست زآن لب چو عقيق
- شماره ٤٨٣: اي ترا تعبيه درتنگ شکر مرواريد
- شماره ٤٨٤: ايا نموده دهانت زلعل خندان در
- شماره ٤٨٥: اي شکسته لب لعل تو بهاي گوهر
- شماره ٤٨٦: از سر صدق ارکسي بر آستانت سر نهاد
- شماره ٤٨٧: گشت گرد عالم وبر آستانت سر نهاد
- شماره ٤٨٨: گرترا بي عشق ازين سان زندگاني بگذرد
- شماره ٤٨٩: نگارا گرد کوي تو اگر بسيار مي گردم
- شماره ٤٩٠: اگر بر درگه جانان چو سگ بسيار مي گردم
- شماره ٤٩١: سوخت عشق تو من شيفته شيدارا
- شماره ٤٩٢: يار سلطانست ومن در خدمت سلطان خويش
- شماره ٤٩٣: دل سقيم شفا يابد از اشارت عشق
- شماره ٤٩٤: بگو بدانکه چون من عشق يار من دارد
- شماره ٤٩٥: باز آن زمان رسيد که گلزار گل کند
- شماره ٤٩٦: اي صبا لطفي بکن حالم بجانان عرضه دار
- شماره ٤٩٧: هرچند لطف عادت آن نازنين بود
- شماره ٤٩٨: بديدم بر در يار ايستاده
- شماره ٤٩٩: اي که لعل لب تو آبخور جان منست
- شماره ٥٠٠: دردمندان غم عشق دوا مي خواهند
- شماره ٥٠١: نسيم باد بهاري گر اتفاق افتد
- شماره ٥٠٢: درين تفکرم اي جان که گر فراق افتد
- شماره ٥٠٣: بياور آنچه دل ما بيکدگر کشدا
- شماره ٥٠٤: کسي که بار غم عشق آن پسر کشدا
- شماره ٥٠٥: اي گشته طالع ازرخ تو آفتاب حسن
- شماره ٥٠٦: از عشق دل افروزم چون شمع همي سوزم
- شماره ٥٠٧: زخاک کوي توبوي هوا معطر شد
- شماره ٥٠٨: صحبت جانان بر اهل دل از جان خوشترست
- شماره ٥٠٩: تو قبله دل وجاني چو روي بنمايي
- شماره ٥١٠: عشق هرجا رو نمايد کفرها دين مي شود
- شماره ٥١١: دلم روي چون تو نگارين خوهد
- شماره ٥١٢: دلبرا عشق تو اندر دل وجان داشتنيست
- شماره ٥١٣: اي غم تو روغن چراغ ضميرم
- شماره ٥١٤: ما گداي در جانان نه براي نانيم
- شماره ٥١٥: سحرگه سوي ما بويي اگر زآن دلستان آيد
- شماره ٥١٦: گر خوش کنم دهان زلب دلستان خويش
- شماره ٥١٧: دلبرا من از شراب عشق مخمورم هنوز
- شماره ٥١٨: چون قهرمان عشق تو با هر که کين کند
- شماره ٥١٩: عاشقاني که مبتلاي تواند
- شماره ٥٢٠: شکر اندر پسته پنهان وآب حيوان در شکر
- شماره ٥٢١: قند خجل مي شود از لب چون شکرش
- شماره ٥٢٢: ايا عشقت گرفته عالم جان
- شماره ٥٢٣: اي زياران گشته غافل ازتو خود ياري نيايد
- شماره ٥٢٤: اي لب لعلت شکرستان من
- شماره ٥٢٥: مه و خورشيد اگرچه رخ نيکو دارند
- شماره ٥٢٦: اي زماه ومهر برده گوي دعوي روي تو
- شماره ٥٢٧: هرگز گلي اندر جهان بي خار نتوان يافتن
- شماره ٥٢٨: دل برد از من دلبري کآرام دلها مي برد
- شماره ٥٢٩: تو آن شاهي که سلطانت غلامست
- شماره ٥٣٠: هرکه يک بار در آن طلعت ميمون نگرد
- شماره ٥٣١: اي رقعه حسن را رخت شاه
- شماره ٥٣٢: بکرشمه اگر از عاشق خود جان ببري
- شماره ٥٣٣: دل عاشق رهين جان نبود
- شماره ٥٣٤: اي سعادت زپي زينت وزيبايي را
- شماره ٥٣٥: دلبر من که همه مهر جمالش دارند
- شماره ٥٣٦: دلا اين يک سخن از من نگه دار
- شماره ٥٣٧: حسن رخ دوست جهان خوش کند
- شماره ٥٣٨: اي چون گل نو بتازه رويي
- شماره ٥٣٩: عاشقم زنده دلي را که تو جانش باشي
- شماره ٥٤٠: هرچه غير دوست اندر دل همي آيد ترا
- شماره ٥٤١: عاشق اينجا از براي ديدن يار آمدست
- شماره ٥٤٢: گل خوش بوي که پار از بر يار آمده بود
- شماره ٥٤٣: ايا سلطان عشق تو نشسته برسرير دل
- شماره ٥٤٤: اختر ازخدمت قمر دورست
- شماره ٥٤٥: گرچه متاع جان بر جانان خطرنداشت
- شماره ٥٤٦: يار ار بچشم مست سوي ما نظر کند
- شماره ٥٤٧: اول نظر که سوي تو جانان نظر کند
- شماره ٥٤٨: عشق تو عالم دل جمله بيکبار گرفت
- شماره ٥٤٩: ازرخت در نظرم باغ وگلستان آيد
- شماره ٥٥٠: اي ز زلفت حلقه يي بر پاي دل
- شماره ٥٥١: بسي گفتم ترا گر ياد باشد
- شماره ٥٥٢: طريق عشق جانان چيست در درياي خون رفتن
- شماره ٥٥٣: وقت آن شد که خضر گويد و مردم دانند
- شماره ٥٥٤: ايا رخت زگريبان قمر برآورده
- شماره ٥٥٥: بر در تو عاشقان دارند کار
- شماره ٥٥٦: تويي از اهل معني بازمانده
- شماره ٥٥٧: ايا بحسن رخت را لواي سلطاني
- شماره ٥٥٨: زانديشه تو که هست جان در وي
- شماره ٥٥٩: اي ترا پاي بر سر خورشيد
- شماره ٥٦٠: چو نيست غير تو کس آفتاب با سايه
- شماره ٥٦١: اي ماه اختران تو اندر زمين مهند
- شماره ٥٦٢: اي چو شيرين بدهان پسته بگفتارشکر
- شماره ٥٦٣: درعشق دوست ازسر جان نيز بگذريم
- شماره ٥٦٤: اي بي خبر زحسن گلستان روي خويش
- شماره ٥٦٥: اي زروي خوب تو پشت زمين آراسته
- شماره ٥٦٦: دوست جز دل نمي پذيرد جاي
- شماره ٥٦٧: مرا زعشق تو باريست بر دل افتاده
- شماره ٥٦٨: جانا بيا که مرا جان دريغ نيست
- شماره ٥٦٩: اي زمعني مر ترا صورت چو جان آراسته
- شماره ٥٧٠: اي دل ارزنده بعشقي منت جان برمگير
- شماره ٥٧١: جانست وتن در آتش عشق ودرآب چشم
- شماره ٥٧٢: جانا زرشک خط تو عنبر در آتش است
- شماره ٥٧٣: اي شکرلب نظري سوي من مسکين کن
- شماره ٥٧٤: اي خرد با عشق تو تنگ آمده
- شماره ٥٧٥: آن روي نگر بدان نکويي
- شماره ٥٧٦: دلبرا اندوه عشقت شادي جان آورد
- شماره ٥٧٧: کسي که او بغم عشق مبتلا آمد
- شماره ٥٧٨: کسي کز دل سخن گويد دمش چون جان اثر دارد
- شماره ٥٧٩: تا نمودي روي و ديدم گرد چشمت آن مژه
- شماره ٥٨٠: چو خمر عشق تو خوردم سخن نگيرم باز
- شماره ٥٨١: نگارا دل همي خواهد که عشقت را نهان دارد
- شماره ٥٨٢: هرکه او نام تو گويد دم او نور شود