شماره ٥١١: دلم روي چون تو نگارين خوهد
دلم روي چون تو نگارين خوهد
چو بلبل که گلهاي رنگين خوهد
ترا من خوهم غير من جز ترا
که طوطي شکر زاغ سرگين خوهد
برآن خوان که مارا نهادند نان
طعام گداکاسه زرين خوهد
سعادت ترا بهر من خواسته است
جهان ويس رابهر رامين خوهد
بهر باغ در سرو چوبين بسي است
ولي باغ ما سرو سيمين خوهد
جهاني زحسن ونمي بينمت
جهان ديده ديده جهان بين خوهد
چنين حسن در نوع انسان کجاست
کسي نور مه چون زپروين خوهد
دل بنده ديوانه غافلست
که زنجير ازآن زلف مشکين خوهد
هرآن کس که درکوي تو بانهاد
سرش زآستان تو بالين خوهد
تو خود همچو من عاشقي چون خوهي
کجا خوان شه کاسه چوبين خوهد
زتو سيف فرغاني، آن دلستان
دل خسته وجان غمگين خوهد