شماره ١٢٥: در دل عاشق اگر قدر بود جانانرا
در دل عاشق اگر قدر بود جانانرا
نظر آنست که در چشم نيارد جانرا
تو اگر عاشقي اي دل نظر از جان برگير
خود بجان تو نباشد طمعي جانانرا
دعوي عشق نشايد که کند آن بدعهد
که چو سختي رسدش سست کند پيمانرا
قومي از دوستيش دشمن جان خويشند
اي توانگر بنگر همت درويشانرا
همتت گر بدو عالم نگراني دارد
تو بدان لاشه بسر چون بري اين ميدانرا
دادن جان قدم چون تو جوامردي نيست
که بلب از دهن سگ بربايي نانرا
طالب دوست شکايت نکند از دشمن
چه غم از سرزنش مطرقه مر سندانرا
گر مرا درد و جهان دست دهد در ره دوست
قدم از جا نرود عاشق سرگردانرا
نرود با سر ملک و ننهد پا بر تخت
گر گدايي درش دست دهد سلطانرا
خويش و پيوند بيکباره حجاب راهند
ببر از جمله و بيگانه شمر خويشانرا
سيف فرغاني ناجسته ميسر نشود
آنچه مردم بطلب باز نيابد آنرا