شماره ٣٢: گر نور حسن نبود رو کي چو ماه باشد
گر نور حسن نبود رو کي چو ماه باشد
ور رنگ و بوي نبود گل چون گياه باشد
اندر زمين چه جويي آنرا که از نکويي
چون آسمانش بر رو خورشيد و ماه باشد
اي دانه وجودت بي مغز جان چو کاهي
گر جان مغز نبود دانه چو کاه باشد
صورت بجان معني آراستست ورني
در خانهاي شطرنج از چوب شاه باشد
جانرا درين گريبان (ديگر) سريست با تو
کين سر که هست پيدا آنرا کلاه باشد
تو معتبر بعشقي اي مشتغل بصورت
وين را ز روي معني بيتي گواه باشد
گر نان خور نباشد بر روي خوان گردون
چون پشت ديگ مه را کاسه سياه باشد
گر کم ز تار مويي از تست با تو باقي
مي دان که از تو تا او بسيار راه باشد
سر را بدست خدمت جاروب کوي او کن
تا مر ترا درين ره آن پايگاه باشد
اي سيف عاشق او آفاق را بسوزد
زآن آتشي که او را در دود آه باشد
با صد هزار لشکر سلطان نباشد ايمن
زآن صفدري که او را همت سپاه باشد