شماره ٥٢٩: تو آن شاهي که سلطانت غلامست
تو آن شاهي که سلطانت غلامست
زشاهان جز ترا خدمت حرامست
تو داري ملک وبر سلطان خراجست
توداري حسن وز خورشيد نامست
بپيش آفتاب روي تو ماه
اگر چه بدر باشد ناتمامست
بشب استاره اندر شبهه افتد
که روي تو کدام ومه کدامست
ملاحت را بسي اسرار مضمر
در آن صورت چو معني در کلامست
حلاوت در لب لعل تو دايم
چو شين درشهد وسين اندر سلامست
گرم در حلقه خاصان در آري
عجب نبود که الطاف تو عامست
اگر ناسوخته در هجر وصلت
طمع دارم مرا سوداي خامست
چو بيگانه ننالم گرچه برمن
براي دوست از دشمن ملامست
بمرواريد چون قطره است خوش دل
صدف کز آب دريا تلخ کامست
بشعر اندر ميان دوستانش
چو سعدي سيف فرغاني همامست