شماره ٥٢٢: ايا عشقت گرفته عالم جان
ايا عشقت گرفته عالم جان
غمت ريش دلست ومرهم جان
تو شيرين لب همي داني که مارا
چه شور افگنده اي در عالم جان
دل عشاق بردي وترا نيست
غم ايشان چو ايشانرا غم جان
غم اندر کوي عشقت همره دل
دل اندر کار مهرت همدم جان
زگوهرها که لعلت مي فشاند
نگين از عشق دارد خاتم جان
براي عشق تو فرزند دل زاد
زحواي تن و ازآدم جان
زنفخ عشق تو هردم بزايد
چو عيسي صد مسيح از مريم جان
چو نفس از درد عشق تو بميرد
ببايد داشت دل را ماتم جان
بجز شوريده عشق تو نبود
درون پرده تن محرم جان
دلي کز عشق شد روشن نباشد
برو پوشيده سر ملهم جان
براي زايران کعبه دل
برآورديم آب از زمزم جان
بيابم ملک وصلت گر بگيرم
بسان سيف فرغاني کم جان