شماره ٣٧٦: در دل از عشق کسي گر خار خارت اوفتد
در دل از عشق کسي گر خار خارت اوفتد
قصه درد دل من استوارت اوفتد
توچنين آزاد و فارغ غافلي از کار من
باش تا با چون خودي زين نوع کارت اوفتد
باد عشق اريک نفس بر خرمن عقلت وزد
آتش اندر کاهدان اختيارت اوفتد
اين پريشاني که مارا در دلست از عشق تو
زآن همي ترسم که اندر روزگارت اوفتد
من زعشاقت گرفتم خويشتن را در شمار
باشد آحادي چو من اندر شمارت اوفتد
تير مژگانت چو من صد صيد افگندست ليک
صادقي چو من نخيزد گر هزارت اوفتد
رنگها گيرد زنقش تو چو انگشت از حنا
گر دلي ساده بدست چون نگارت اوفتد
پشت طاقت ريش گرداند چو من اشتر دلي
کو بنا داني چو خردر زير بارت اوفتد
ز احتمال بار اندوهت ميانم بگسلد
کآن دو زلف تا ميان اندر کنارت اوفتد