شماره ٥٥٤: ايا رخت زگريبان قمر برآورده
ايا رخت زگريبان قمر برآورده
خط لب تو نبات از شکر برآورده
بديد روي تو خورشيد گفت رنگ رخش
گليست سرخ زروي قمر برآورده
در آينه چو خط سبز بر لبت بيني
زمردي شمر از لعل تر برآورده
بگير آينه يي چون رخ تو در عرقست
بدست و، آب زآتش نگر برآورده
گلاب گلشن فردوس خورده تا چو رخت
درخت روضه حسنت زهر برآورده
بعهد جلوه طاوس حسن تو گرچه
جماعتي چو تذروند سر برآورده
اگرچه همچو مگس بر هوا کند پرواز
نه همچو مرغ بود مور پر برآورده
دل چو مرغ من از عشق دانه خالت
خروس وار فغان هر سحر برآورده
مقام با شرف کعبه کي بود هرگز
وگر چو کعبه بود از صبور برآورده
نشانده يوسف حسن توصد چو من يعقوب
بکنج کلبه احزان ودر برآورده
زچشم مست تو در کوي تو چو مدهوشان
شراب عشق مرا بي خبر برآورده
چو صبح داعي عشقت بر آسمان وجود
از آفتاب مرا پيشتر برآورده
براي روز نياز تو سيف فرغاني
زبحر طبع هزاران گهر برآورده
بغير بنده زضرابخانه خاطر
گدا که ديد بدين سکه زر برآورده
بوصف تو دگري گر برآورد آواز
نه چون مناره بلندست هر برآورده