شماره ٣٨٨: عمر بي روي يار چون باشد
عمر بي روي يار چون باشد
بوستان بي بهار چون باشد
عشق با من چه مي کند داني
آتش و مرغزار چون باشد
چند گويي که باغمش چوني
ملخ و کشتزار چون باشد
بار بر سر گرفته ره درپيش
رفته در پاي خار چون باشد
من پياده کمند در گردن
هم ره من سوار چون باشد
عالمي در وصال و من محروم
عيد و من روزه دار چون باشد
درچنين کار دورم از دل و صبر
هيچ داني که کار من چون باشد
شتري زير بار در صحرا
بگسلد ازقطار چون باشد
خود تو داني که سيف فرغاني
دور از روي يار چون باشد