شماره ١٣١: اي منور بروي تو هر چشم
اي منور بروي تو هر چشم
در دلم نور تو چو در سر چشم
هر دم از حسن تو دگر رنگي
روي تو جلوه کرده بر هر چشم
مه چو خورشيد جويدت هر روز
تا برويت کند منور چشم
دست صدقم کشد بميل نياز
خاک پايت چو سرمه اندر چشم
بخيال تو خانه دل را
هر نفس مي کند مصور چشم
تا مرا در غم تو با لب خشک
دل بخون جگر کند تر چشم
هر کرا آب چشم بهر تو نيست
همچو سيلش شود مکدر چشم
بچشم زهرم ار کني در جام
بکشم بارم ار نهي بر چشم
دل چو مست مي محبت شد
خمر عشق تو بود و ساغر چشم
از سر ناز در چمن روزي
اي مه لاله روي عبهر چشم
هست در باغ همچو من بيمار
بهر تو نرگس مزور چشم
هم ز چشم تو خوب منظر روي
هم ز روي تو خوب منظر چشم
هرکه دل در تو بست بي بصر است
گر گشايد بروي ديگر چشم
پرده بر وي فرو گذار که هست
اين دل همچو خانه را در چشم