شماره ١٦٣: دين و دنيا از آن من باشد
دين و دنيا از آن من باشد
اگر او دلستان من باشد
دارم از جان خويش دوسترش
اگر آن دوست جان من باشد
آن حلاوت که در لبست او را
اگر اندر لبان من باشد
من گمان مي برم که روح القدس
هر شبي ميهمان من باشد
من گدايم برين درو روزي
ملک کونين نان من باشد
گر شبي مر سگان کويش را
طعمه از استخوان من باشد
بگزارم خراج هر دو جهان
اگر او در ضمان من باشد
خويشتن را بجان زيان کنم ار
سود او در زيان من باشد
ننويسم بجز حکايت دوست
تا قلم در بنان من باشد
غزلکهاي اينچنين شيرين
دستکار زبان من باشد
همه اشعار سيف فرغاني
چون ببيني از آن من باشد