شماره ٣٣٦: خداوندا نگارم را بمن ده
خداوندا نگارم را بمن ده
نگارم را خداوندا بمن ده
فلان را از ميان جمله خوبان
خداوند اکرم فرما بمن ده
من از هستي خود سير آمدستم
مرا بستان زمن اورا بمن ده
بگير انصاف من بستانش امروز
وگر ني دامنش فردا بمن ده
رخش خورشيد را هر روز گويد
تو معزولي،فرودآ،جا بمن ده
مرا جان از تن و اورا زخوبان
ترا سهل است بستان تا بمن ده
زمن اين يک غزل بستان ببوسي
تو شکر مي خور وحلوا بمن ده
تو جانان مني زآن لعل جان بخش
اگر جاني خوهم جانا بمن ده
براي سيف فرغاني نگارا
ز زلفت يک گره بگشا بمن ده