شماره ٤٤٨: بروز وصل زهجران يار مي ترسم
بروز وصل زهجران يار مي ترسم
اگر چه يافته ام گل زخار مي ترسم
درون قلعه مرا گرچه يار ودوست بسيست
زدشمنان برون از حصار مي ترسم
چو روي دوست اگر چند حال من نيکوست
ولي زچشم بد روزگار مي ترسم
چو باد فتنه برانگيخت گرد از هر سو
برآن عزيز چو چشم از غبار مي ترسم
درين حديقه که گل جا نکرد گرم درو
زباد سرد برآن لاله زار مي ترسم
بقطع حبل تعلق که محکم افتادست
زحکم مبرم پروردگار مي ترسم
هراس بنده زبازوي کام کار عليست
گمان مبر که من از ذوالفقار مي ترسم
پيادکان حشم خود باسب مي نرسند
زرخش رستم چابک سوار مي ترسم
اگر چه رفت زمستان وشاخها گل کرد
ولي زجارحه اندر بهار مي ترسم
چو بحر وموج ببينم چگونه باشد حال
که من زکشتي دريا گذار مي ترسم
ببوسه از دهن دوست مهره ترياک
بلب گرفته زدندان مار مي ترسم
از آنکه من غم او مي خورم ندارم خوف
ازين که غم نخورد غمگسار مي ترسم
درين ميان زجدايي چو سيف فرغاني
ورا گرفته ام اندر کنار مي ترسم