شماره ٤٥٩: اي از چو تو شيرين لبي صد شور در هر انجمن
اي از چو تو شيرين لبي صد شور در هر انجمن
آن را که آمد ياد تو چون من برفت از خويشتن
گردن کشان حسن را در زر پاي تست سر
اي پست پيش قامتت بالاي سرو ونارون
چون نافه آهوي چين پر مشک گشتي سربسر
گر باد بوي زلف تو بردي سوي خاک ختن
اندر ميان عاشقان صد کشته وخسته بود
چشم ترا در هر نظر زلف ترا در هر شکن
گر برفروزي روي خود ور بر فشاني موي خود
هم مشک پاشي بر هوا هم لاله پوشي بر سمن
بر نيکوان سلطان تويي سلطان نيکويان تويي
خود خسرو خوبان تويي اي دلبر شيرين سخن
قند ونبات اندر دهان آب حيات اندر لبان
مه داري اندر برقع وگل داري اندر پيرهن
با روي همچون گلستان هر گل ازو صد بوستان
شايد که عار آيد ترا از لاله و از ياسمن
نشد سيف فرغاني خموش اندر صفات حسن تو
بلبل کجا گويد سخن چون گل نباشد در چمن