شماره ١٣٥: بگشاي لب شيرين بازار شکر بشکن
بگشاي لب شيرين بازار شکر بشکن
بنماي رخ رنگين ناموس قمر بشکن
چون چشم ترم ديدي لب بر لب خشکم نه
آن شربت هجران را تلخي بشکر بشکن
دنيا ز دهان تو مهر از خمشي دارد
آن طرفه غزل برخوان وآن مهر بزر بشکن
گر کان بدخشانرا سنگيست برو رنگي
تو حقه در بگشا سنگش بگهر بشکن
ور نيشکر مصري از قند زند لافي
تو خشک نباتش را زآن شکر تر بشکن
دل گنج زرست او را در بسته همي دارم
دست آن تو زر بستان حکم آن تو در بشکن
در کفه ميزانت کعبه چه بود؟ سنگي
اي قبله جان زآن دل ناموس حجر بشکن
هان اي دل اشکسته گردوست خوهد خود را
از بهر رضاي او صد بار دگر بشکن
رو بر سر کوي او بنشين و بدست خود
پايي که همي بردت هر سو بسفر بشکن
چون سيف بکوي او بايد که درست آيي
خود عشق ترا گويد کز خود چه قدر بشکن