شماره ٤٤: نگارا با رخ خوبت نه من تنها هوس دارم
نگارا با رخ خوبت نه من تنها هوس دارم
براي شکري چون تو چو خود چندين مگس دارم
سعادت درد عشق تو بصاحب دولتان بخشد
مرا آن بخت خود نبود وليکن اين هوس دارم
بهاي گوهر وصلت نباشد پادشاهانرا
مرا آن کي شود حاصل که جاني دست رس دارم
نظر کردم بهر کويي سگي چندين کسان دارد
بنزد آنکه کس باشد سگم گر جز تو کس دارم
ببوسه وعده يي کردي برآمد سالها تا من
ببوي آن شکرجاني چو طوطي در قفس دارم
ميان وصل و هجر امروز چون صبحست حال من
ز پيشم شب چه مي بيني که خورشيدي ز پس دارم
عجب نبود گر از شعرم بمردم در فتد شوري
دلم با عشق تو گرمست و سوزي در نفس دارم
ز عشقت خاک اران را بآب چشم تر کردم
من مسکين ندانستم که در ديده ارس دارم
بذکر سيف فرغاني سخن را گر بيالايم
سزد تا مستمع داند که من در آب خس دارم