شماره ٣٧٧: بتي که ازلب او ذوق جان همي يابم
بتي که ازلب او ذوق جان همي يابم
درو چو گم شدم او را ازآن همي يابم
هرآن نفس که ببينم جمال او گويي
که مرده بوده ام و باز جان همي يابم
زياد آن رخ رنگين که گل نمونه اوست
مدام در دل خود گلستان همي يابم
همي نيافتم از وي نشان بهيچ طرف
کنون بهر طرفي زو نشان همي يابم
بهر کنار که دامي نهد سر زلفش
چو مرغ پاي خود اندر ميان همي يابم
ازين جهان چو مرا کرد بي خبر عشقش
زخويشتن خبري زآن جهان همي يابم
کسي زصحبت حور آن نيابد اندر خلد
که من ز ديدن اين دلستان همي يابم
نيافت خسرو آن ذوق از لب شيرين
که من زبوسه پاي فلان همي يابم
نمي روم ز درش همچو سيف فرغاني
که هر چه خواهم ازين آستان همي يابم