شماره ٥٢٧: هرگز گلي اندر جهان بي خار نتوان يافتن
هرگز گلي اندر جهان بي خار نتوان يافتن
دلبر بسي بيني ولي دلدار نتوان يافتن
گرخلق را ياري دهي يارت بسي باشد وليک
از خلق اگر ياري خوهي کس يار نتوان يافتن
گر بهر خاک کوي خود يار ازتو جان خواهد بده
کآن نقد را زين تيزتر بازار نتوان يافتن
شکرانه ده جان گر ترا گويد سگ کوي مني
وين لطف ازو باري بود هر بار نتوان يافتن
بي عشق ديدن روي او کس را ميسر کي شود
چون اهل جنت نيستي ديدار نتوان يافتن
ور چند جان دادي بدو کم کن طمع در وصل او
کآن نيم جو را در عوض دينار نتوان يافتن
اي بر نکويان پادشه چون من ترا يک نيک خوه
چون سيم و زر در خاک ره بسيار نتوان يافتن
ازبهر عشقت در زمان لايق نديدم هيچ جان
بهر چنين در در جهان ديوار نتوان يافتن
در وصف رويت بلبل است آن گل که گفتي در چمن
زيباتر از رخسار من رخسار نتوان يافتن
آن را که از خمر غمت تلخي بکام دل رسد
شيرين تر از گفتار او در گفتار نتوان يافتن
عاشق بعالم ننگرد در خويشتن هم ننگرد
اندر رداي عيسوي زنار نتوان يافتن
در خوابگاه وصل تو عاشق نخسبد هيچ شب
گر چون خروسش هر سحر بيدار نتوان يافتن
تا سيف فرغاني نظر کرد اندر آن شيرين پسر
شد مست عشق و ديگرش هشيار نتوان يافتن