شماره ٢٩٢: ماه سعادتم را باشد شب تمامي
ماه سعادتم را باشد شب تمامي
با تو گرم ببيند دشمن بدوستکامي
هر آفتاب زردم ز آن روي شاد گردان
کين روزه دار غم را تو چون نماز شامي
از چنگ باز عشقت چون کبک کوه گيرد
طاوست ار ببيند وقتي که مي خرامي
محروم کرد ايام از خدمت تو مارا
هجران زشاخ برکند آن ميوه رابخامي
خال ترا چو ديدم بازلف تو بگفتم
چون صيد درنيفتد کين دانه راتو دامي
دل شد زخمر عشقت رسوا بنيم جرعه
ننهفت حال خود را مست از رقيق جامي
با عشق تو دل من از دشمنست ايمن
هرچ آن حلال باشد نستاندش حرامي
از وصف حسن آن مه گر عاقلي حذر کن
کاينجا ز ذکر ليلي مجنون شود نظامي
با عاشقان عارف ازجام لاابالي
خوردم شراب و رستم از ننگ نيکنامي
ترک ادب کن اي دل زيرا که دست ندهد
از خواندن مصادر اين پايگاه سامي
جز مدح دوست اي سيف از تو چه خدمت آيد
در حضرتي که آنجا سلطان کند غلامي