شماره ٢٦٦: چو دست و روي بشويي ودر نماز شوي
چو دست و روي بشويي ودر نماز شوي
دل از دو کون بشو تا محل راز شوي
درين مغاک که خاکش بخون بيالودند
در آب دست مزن ورنه بي نماز شوي
ز فرعها که درين بوستان گلي دارند
بدوز چشم نظر تا باصل باز شوي
اگر نياز بحضرت بري بيک نظرت
چنان کند که ز کونين بي نياز شوي
چو دوست کرد نظر در تو بعد ازآن رضوان
اگر بخلد برين خواندت بناز شوي
وگر بمجلس مستان عشق خوانندت
سزد که بردر ايشان باهتزاز شوي
چراغ دولت خود برفروزي ار چون شمع
درآن ميانه شبي نيم خورد گاز شوي
بنزد دوست که محمود اوست در عالم
بحسن سابقه محبوب چون اياز شوي
بنفشه وار درين باغ سيف فرغاني
شکسته باشي چون سرو سرفراز شوي
ززهد خشک دل سرد تو چو يخ بفسرد
زسوز عشق چو خورشيد يخ گداز شوي
سرت بپايه مردان کجا رسد بي عشق
وگرچه چون امل غافلان دراز شوي