شماره ٣٨٧: شب نيست که خون نبارم ازچشم
شب نيست که خون نبارم ازچشم
زآنگه که برفت يارم از چشم
خوني که بخوردم ازغمش دي
امروز چرا نبارم ازچشم
از گريه برفت چشمم ازکار
واز دست برفت کارم ازچشم
گويي بمدد نيامد امسال
اشکي که برفت پارم ازچشم
ازوي چوکنار من تهي شد
پرگشت زخون کنارم ازچشم
من قصه خود بآب شنگرف
برخاک همي نگارم ازچشم
از انده دل بصورت اشک
هردم جگري ببارم ازچشم
غواص غمم بدل فروشد
تا دانه در برآرم ازچشم
زين ميل و نظر شکايت و شکر
دارم زدل و ندارم ازچشم
زآن شب که ترا چو سيف ديدم
شب نيست که خون نبارم ازچشم