شماره ٤٨٩: نگارا گرد کوي تو اگر بسيار مي گردم
نگارا گرد کوي تو اگر بسيار مي گردم
چو بلبل صد نوا دارم که در گلزار مي گردم
تو قطب دايره رويي ومن در مرکز عشقت
سري بر نقطه بريک پاي چون پرگار مي گردم
بدان گيسو که صد چون من سراندر دام او دارد
رسن در گردنم افگن که بي افسار مي گردم
سر ميدان جان بازيست کوي تو (و) اندر وي
محبان در چنين کاري ومن بي کار مي گردم
توهمچو گنج پنهاني ومن در جست وجوي تو
درين ويرانها عمريست تا چون مار مي گردم
بسي گرد جهان پويان بگشتم من ترا جويان
براي چشمه حيوان سکندر وار مي گردم
اگرچه حدما نبود ولي هرگز روا نبود
که تو باديگران ياري و من بي يار مي گردم
چوتو آگاهي ازحالم که شب تا روز در کويت
خلايق جمله درخوابند ومن بيدار مي گردم
چو فرهاد ازپي شيرين بحسرت سنگ مي برم
بگرد خيمه ليلي چو مجنون زار مي گردم
نه گاوم مي کشد لکن بزير بار اندوهت
فغان اندر جهان افگنده گردون وار مي گردم
بوصل خود که جان داروست مجروحان هجرت را
جهاني را دوا کردي ومن بيمار مي گردم
بسان آسيا سنگم بآب چشم خود گردان
مرا تا دانه يي باقيست در انبار مي گردم
چو بلبل گل همي خواهم بسان سيف فرغاني
چو اشتر در بيابانها نه بهر خار مي گردم