شماره ٢٣٧: گر عيب کني که زار مي نالم
گر عيب کني که زار مي نالم
من زار ز عشق يار مي نالم
بلبل چو بديد گل بنالد من
بي دلبر گل عذار مي نالم
از عشق گل رخش بصد دستان
دلسوزتر از هزار مي نالم
بي قامت همچو سرو او دايم
چون فاخته بر چنار مي نالم
در چنگ فراق آهنين پنجه
باريک شدم چو تار مي نالم
گر چه بنصيحتم خردمندان
گويند فغان مدار مي نالم
چون ديگ پرآب بر سر آتش
مي جوشم و زار زار مي نالم
چون چنگ فغانم اختياري نيست
از دست تو اي نگار مي نالم
تا همچو نيم دهان نهي بر لب
دور از تو رباب وار مي نالم