شماره ٣٩٥: اگر دلست بجان مي خرد هواي ترا
اگر دلست بجان مي خرد هواي ترا
وگر تن است بدل مي کشد جفاي ترا
بياد روي تو تازنده ام همي گريم
که آب ديده کشد آتش هواي ترا
کليد هشت بهشت ار بمن دهد رضوان
نه مردم اربگذارم درسراي ترا
اگر بجان وجهانم دهد رضاي تو دست
بترک هر دو بدست آورم رضاي ترا
بگير دست من افتاده را که در ره عشق
بپاي صدق بسر مي برم وفاي ترا
چه خواهي ازمن درويش چون ادا نکند
خراج هردو جهان نيمه بهاي ترا
برون سلطنت عشق هرچه پيش آيد
درون بدان نشود ملتفت گداي ترا
سزد اگر ندهد مهر ديگري دردل
که کس بغير تو شايسته نيست جاي ترا
مرا بلاي تو ازمحنت جهان برهاند
چگونه شکر کنم نعمت بلاي ترا
اگرچه راي تو درعشق کشتن من بود
براي خويش نکردم خلاف راي ترا
بدست مردم ديده چو سيف فرغاني
بآب چشم بشستيم خاک پاي ترا