شماره ٣٠٨: عقل در کفر و دين سخن گويد
عقل در کفر و دين سخن گويد
عشق بيرون ازين سخن گويد
آن بيک شبهه در گمان افتد
وين ز حق اليقين سخن گويد
آن خود از علم جان نداند هيچ
وين ز جان آفرين سخن گويد
با تو عشق از نخست چون قرآن
همه از مهر و کين سخن گويد
تا بدان جا که من وراي حجاب
با تو آن نازنين سخن گويد
طعن کرده است عقل و گفته مرا
او که باشد که اين سخن گويد
خويشتن سوزد او چو پروانه
که چو شمع آتشين سخن گويد
عقل ازين مي نخورد هشيارست
مست گردد همين سخن گويد
من نه شاگرد طبع خود رايم
که نه بر وفق دين سخن گويد
راوي جانم از محدث عشق
باجازت چنين سخن گويد
سخن شاعر از سر طبعست
ضفدع از پارگين سخن گويد
زاغ بر شاخ خشک وبلبل مست
برگل و ياسمين سخن گويد
عشق بر هر لبي که مهر نهاد
بي زبان چون نگين سخن گويد
با کساني که کشته عشق اند
مرده اندر زمين سخن گويد
سيف فرغاني ار خمش باشي
بزبان تو دين سخن گويد