•  
• کتابخانه فارسی /
• ديوان سلمان ساوجي /
• غزل ها

غزل ها

• شماره ١: دل به بوي وصل آن گل، آب و گل، را ساخت جا
• شماره ٢: مگس وار، از سر خوان وصال خود، مران ما را
• شماره ٣: زشراب لعل نوشين، مي رند بي نوا را
• شماره ٤: بدست باد گه گاهي، سلامي مي رسان، يا را
• شماره ٥: زان پيش کاتصال بود خاک و آب، را
• شماره ٦: نظري نيست، به حال منت اي ماه، چرا؟
• شماره ٧: نقشي است هر ساعت زنو، اين دور لعبت باز را
• شماره ٨: خيال نرگس مستت، ببست خوابم را
• شماره ٩: اي که روي تو، بهشت دل و جان است مرا!
• شماره ١٠: ز درد عشق، دل و ديده خون گرفت مرا
• شماره ١١: اي که بر من مي کشي خط و نمي خواني مرا!
• شماره ١٢: نور چشمي و به مردم، نظري نيست تو را
• شماره ١٣: محتسب گويد: که بشکن، ساغر و پيمانه را
• شماره ١٤: اگر حسن تو بگشايد، نقاب از چهره دعوي را
• شماره ١٥: چو لاف عشق زد سلمان، هوس دارد که بر يادت
• شماره ١٦: ره، خرابات است و درد سال خورده، پير ما
• شماره ١٧: من کيستم؟ تا باشدم، سوداي ديدار شما
• شماره ١٨: قبله مانيست، جز محراب ابروي شما
• شماره ١٩: امشب من و تو هر دو، مستيم، زمي، اما
• شماره ٢٠: بي گل رويت ندارد، رونقي بستان ما
• شماره ٢١: نوبهار و عشق و مستي، خاصه در عهد شباب
• شماره ٢٢: چشمه چشم من از سر و قدت يابد، آب
• شماره ٢٣: چشمم از پرتو خورشيد رخت، گيرد آب
• شماره ٢٤: جمال خود منما، جز به ديده پرآب
• شماره ٢٥: غمزه سرمست ساقي، بي شراب
• شماره ٢٦: اي گل رخسار تو! برده ز روي گل، آب
• شماره ٢٧: ز باغ وصل تو يابد، رياض رضوان، آب
• شماره ٢٨: از لب لعل توام، کار به کام است، امشب
• شماره ٢٩: جان نيايد در نشاط، الا که بر بوي حبيب
• شماره ٣٠: خسته ام اي يار و ندارم، طبيب
• شماره ٣١: در سرم، زلف تو، سودا انداخت
• شماره ٣٢: به آستين ملالم مران، که من به ارادت
• شماره ٣٣: باز آمدي اي بخت همايون به سعادت
• شماره ٣٤: از بار فراق تو مرا، کار، خراب است
• شماره ٣٥: عاشقان را از جمالش، روز بازار امشب است
• شماره ٣٦: تا بديدم حلقه زلف تو، روز من، شب است
• شماره ٣٧: تا به هواي تو دل، از سرجان، برنخاست
• شماره ٣٨: از کوي مغان، نيم شبي، ناله ني، خاست
• شماره ٣٩: خوشا! دلي که گرفتار زلف دلبند است
• شماره ٤٠: مرا ز هر دو جهان، حضرت تو، مقصود است
• شماره ٤١: هر که از خود خبري دارد، ازو بي خبر است
• شماره ٤٢: شب فراق، چو زلفت اگر چه تاريک است
• شماره ٤٣: من خيال يار دارم، گر کسي را بر دل است
• شماره ٤٤: بيا که بي لب لعل تو، کار من، خام است
• شماره ٤٥: مستي و عشق از ازل، پيشه و آئين ماست
• شماره ٤٦: چشم سرمست خوشت، فتنه هشياران، است
• شماره ٤٧: رفيقان! کاروان، امشب، روان است
• شماره ٤٨: زلال جام خضر، دردي مدام من است
• شماره ٤٩: اين چه داغي است که از عشق تو، بر جان من است؟
• شماره ٥٠: فراق روي تو از شرح و بسط، بيرون است
• شماره ٥١: شب است و باديه و دل، فتاده از راه است
• شماره ٥٢: چشم مخمور تو در خواب مستي، خفته است
• شماره ٥٣: امشب، چراغ مجلس ما، در گرفته است
• شماره ٥٤: تا در سرم، ز زلف تو، سودا فتاده است
• شماره ٥٥: تا زماه طلعتت، طرف نقاب، افتاده است
• شماره ٥٦: روزي از رويت، مگر طرف نقاب، افتاده است
• شماره ٥٧: نه ز احوال دل بي خبرانت، خبري است
• شماره ٥٨: بويي از خاک رهت، همره باد سحري است
• شماره ٥٩: مشنو، که مرا از درت، انديشه دوري است
• شماره ٦٠: بر سر کوي يقين، کعبه و بتخانه، يکي است
• شماره ٦١: حلقه زلف تو، سرمايه هر سودايي است
• شماره ٦٢: باز جانم، هدف تير کمان ابرويي است
• شماره ٦٣: ترکم، عرب مثال، چنگ بر عذار بست
• شماره ٦٤: جان من مي رقصد از شادي، مگر يار آمدست؟!
• شماره ٦٥: در ازل، با تو مرا، شرط و قراري بودست
• شماره ٦٦: من خراباتيم و باده پرست
• شماره ٦٧: غمزه بيمار يار، از ناتواني خوشترست
• شماره ٦٨: عاشقان را شوق مستي، از شرابي ديگرست
• شماره ٦٩: دل زجا برخاست مارا، وصل او برجا نشست
• شماره ٧٠: دلي چو زلفت، سر تا به پاي، جمله شکست
• شماره ٧١: گر بدين شيوه کند، چشم تو مردم رامست
• شماره ٧٢: من لاف چون زنم، که سرم را هواي توست؟
• شماره ٧٣: درون، ز غير بپرداز و ساز، خلوت دوست
• شماره ٧٤: مشک ريزان مي جهد، بادصبا، از کوي دوست
• شماره ٧٥: اي دل شوريده جان، نيست شو از هر چه هست
• شماره ٧٦: تا برنخيزي، از سر دنيا و هر چه هست
• شماره ٧٧: هست آرام دل، آن را که دلارامي هست
• شماره ٧٨: بي وفا مي خواندم، آن بي وفا، پيداست کيست
• شماره ٧٩: يار ما را يار بسيارست تا او يار کيست؟
• شماره ٨٠: شب فراق تو را روز وصل، پيدا نيست
• شماره ٨١: بيمار غمت را، بجز از صبر، دوا نيست
• شماره ٨٢: داغ سوداي تو بر جان رهي تنها نيست
• شماره ٨٣: چشم من گوش خيالت دارد، اما خواب نيست
• شماره ٨٤: سرو خواند، با تو خود را راست، اما راست نيست
• شماره ٨٥: عاشق سرمست را، با دين و دنيا کار نيست
• شماره ٨٦: بهار و باغ و گل امروز، گوييا خوش نيست
• شماره ٨٧: مي کشم دردي که درمانيش، نيست
• شماره ٨٨: دل مي خرد حبيب و مرا اين متاع نيست
• شماره ٨٩: درد عشق تو که جز جان منش، منزل نيست
• شماره ٩٠: حاصلي، زين دور غم فرجام، نيست
• شماره ٩١: اگر غمي است مرا بر دل، از غمش غم نيست
• شماره ٩٢: خسته باد آن دل، که از تير جفايش خسته نيست
• شماره ٩٣: ما را بجز از عشق تو، در خانه کسي نيست
• شماره ٩٤: سرو را، پيش قدت، منصب بالايي نيست
• شماره ٩٥: هر که چون سروم، گل اندامي نداشت
• شماره ٩٦: تير خدنگ غمزه ات، از جان ما گذشت
• شماره ٩٧: چند گويم، در فراقت کابم از سرگذشت؟
• شماره ٩٨: بر دل من تا خيال آن پري پيکر، گذشت
• شماره ٩٩: از سر دنيا و دين، مردانه در خواهم گذشت
• شماره ١٠٠: هر که با، عشق آشنا شد، زحمت جان، بر نتافت
• شماره ١٠١: دل، در برم گرفت و پي يار من برفت
• شماره ١٠٢: بر سر کوي غمش، بي سر و پا بايد رفت
• شماره ١٠٣: باز دل سوداي آن زنجير مو، از سر گرفت
• شماره ١٠٤: سلطان عشق، ملک دل و دين، فرو گرفت
• شماره ١٠٥: سر، در رهش، نهادم و کاري به سر، نرفت
• شماره ١٠٦: آب چشمم راز دل، يک يک، به مردم، باز گفت
• شماره ١٠٧: آمد به برج عاشقان، ماه مبارک منزلت
• شماره ١٠٨: هر آن حديث که از عشق مي کند، روايت
• شماره ١٠٩: اي جهان را چو مه عيد، مبارک رويت
• شماره ١١٠: بيا که ملک جمال تو را، زوال مباد
• شماره ١١١: در ازل، عکس مي لعل تو در جام، افتاد
• شماره ١١٢: تشنه خود را دمي، لعل تو، آبي نداد
• شماره ١١٣: تحرير شرح شوقت، طومار، برنتابد
• شماره ١١٤: اگر روزي، نگارم را سوي بستان، گذار افتد
• شماره ١١٥: نه تنها، بر سر کوي تو ما را، کار، مي افتد
• شماره ١١٦: من امروز، از ميي مستم، که در ساغر نمي گنجد
• شماره ١١٧: هر دمم چهره به خون مژه، تر مي گردد
• شماره ١١٨: ترک چشم تو، که با تير و کمان مي گردد
• شماره ١١٩: گر از تن جان شود معزول، عشقت جاي آن دارد
• شماره ١٢٠: هر ذره که عکسي، ز رخ يار، ندارد
• شماره ١٢١: جان، زندگي از چشمه پرنوش تو دارد
• شماره ١٢٢: مسپار دل، به هرکس، که رخ چو ماه دارد
• شماره ١٢٣: اين يار که من دارم، ازين يار که دارد؟
• شماره ١٢٤: دام زلف تو به هر حلقه، طنابي دارد
• شماره ١٢٥: دل نصيب از گل رخسار تو، خاري دارد
• شماره ١٢٦: آن پري چهره که ما را نگران مي دارد
• شماره ١٢٧: باد هواي کويت، گرد از جهان برآرد
• شماره ١٢٨: به حضرت تو، که يارد، که قصه اي زمن آرد؟
• شماره ١٢٩: نه قاصدي که پيامي، به نزد يار برد
• شماره ١٣٠: کيست که قصه مرا پيش نگار من برد؟
• شماره ١٣١: چشمت به خواب چشم مرا خواب مي برد
• شماره ١٣٢: روي تو آب چشمه خورشيد مي برد
• شماره ١٣٣: ز کويش نسيم صبا بوي برد
• شماره ١٣٤: خاک آن بادم که از خاک درت بويي برد
• شماره ١٣٥: يارم به وفا وعده بسي داد و جفا کرد
• شماره ١٣٦: آخرت روزي ز سلمان ياد مي بايست کرد
• شماره ١٣٧: سحرگه بلبلي آواز مي کرد
• شماره ١٣٨: ناتوان چشم توأم گر چه به زنهار آورد
• شماره ١٣٩: عذارت خط به بخت ما در آورد
• شماره ١٤٠: لطف جانبخش تو جانم ز عدم باز آورد
• شماره ١٤١: باد سحر از کوي تو بويي به من آورد
• شماره ١٤٢: جز نقش صورتت دل، نقشي نمي پذيرد
• شماره ١٤٣: گر چه در عهد تو عاشق به جفا مي ميرد
• شماره ١٤٤: دل برد دلبر و در دام بلاش اندازد
• شماره ١٤٥: گر وقت سحر، بادي از کوي تو برخيزد
• شماره ١٤٦: آخر اين درد دل من به دوايي برسد
• شماره ١٤٧: گل فردوس چه باشد که به روي تو رسد
• شماره ١٤٨: جانم رسيد از غم به جان، گويي به جانان کي رسد؟
• شماره ١٤٩: دلي که شيفته يار دلربا باشد
• شماره ١٥٠: بر منت ناز و ستم، گر چه به غايت باشد
• شماره ١٥١: ما را که شور لعلش، در سر مدام باشد
• شماره ١٥٢: اسير بند گيسويت، کجا دربند جان باشد
• شماره ١٥٣: صنمي اگر جفايي کند آن جفا نباشد
• شماره ١٥٤: ما را بجز خيالت، فکري دگر نباشد
• شماره ١٥٥: مستور در ايام تو معذور نباشد
• شماره ١٥٦: دل شکسته من تا به کي حزين باشد؟
• شماره ١٥٧: هر سينه کجا محرم اسرار تو باشد؟
• شماره ١٥٨: مجموع دروني که پريشان تو باشد
• شماره ١٥٩: چو زلف آن را که سوداي تو باشد
• شماره ١٦٠: خوش دولتي است عشقت تا در سرکه باشد
• شماره ١٦١: مرا که چون تو پري چهره دلبري باشد
• شماره ١٦٢: شبهاي فراقت را، آخر سحري باشد
• شماره ١٦٣: دلم را جز سر زلفت، دگر جايي نمي باشد
• شماره ١٦٤: مرا هواي تو از سر بدر نخواهد شد
• شماره ١٦٥: من چه دانستم که هجر يار چندين درکشد؟
• شماره ١٦٦: يار به زنجير زلف، باز مرا مي کشد
• شماره ١٦٧: مي کشم خود را و بازم دل بسويش مي کشد
• شماره ١٦٨: باد سحر از بوي تو دم زد، همه جان شد
• شماره ١٦٩: آن جان عزيز نيست که در کار ما نشد
• شماره ١٧٠: نظري کن که دل از جور فراقت خون شد
• شماره ١٧١: نگارينا به صحرا رو، که بستان حله مي پوشد
• شماره ١٧٢: ز صبا سنبل او دوش به هم بر مي شد
• شماره ١٧٣: نمي دانم که ني چون من چرا بسيار مي نالد؟
• شماره ١٧٤: غوغاي عشق دوشم، ناگاه بر سرآمد
• شماره ١٧٥: جان چو بشنيد که آن جان جهان باز آمد
• شماره ١٧٦: خوش آمد باد نوروزي، خوش آمد
• شماره ١٧٧: گل که خوش طلعت و خوشبو آمد
• شماره ١٧٨: سلام حال بيماران رسانيدن صبا داند
• شماره ١٧٩: کسي که قصه درد مرا نمي داند
• شماره ١٨٠: تو را آني است در خوبي که هر کس آن نمي داند
• شماره ١٨١: لاابالي وار، دستي بر جهان خواهم فشاند
• شماره ١٨٢: جان ما را دل بماند از ما و ما را دل نماند
• شماره ١٨٣: زلف و رخسار تو را شام و سحر چون خواند؟
• شماره ١٨٤: در خرابات مرا دوش به دوش آوردند
• شماره ١٨٥: چشم مخمور تو مستان را به هم بر مي زند
• شماره ١٨٦: هر شب از کويت مرا سرمست و شيدا مي کشند
• شماره ١٨٧: هر شبي سوداي چشمش بر سرم غوغا کند
• شماره ١٨٨: حاشا که تا سلمان بود، ترک مي و ساغر کند
• شماره ١٨٩: هر شب اين انديشه در بر غنچه را دل خون کند
• شماره ١٩٠: هر زمان عشقش سر از جايي دگر بر مي کند
• شماره ١٩١: بوي زلف او دماغ جان معطر مي کند
• شماره ١٩٢: سنبلت را تا صبا بر گل مشوش مي کند
• شماره ١٩٣: چشم مستت گرچه با ما ترک تازي مي کند
• شماره ١٩٤: با سر زلفش دلم، پيوند جاني مي کند
• شماره ١٩٥: آنها که مقيمان خرابات مغانند
• شماره ١٩٦: گاه در مصطبه دردي کش رندم خوانند
• شماره ١٩٧: خام خم را ز لبت، رنگ اگر وام کنند
• شماره ١٩٨: اهل دل را به خرابات مغان ره ندهند
• شماره ١٩٩: خيال زلف تو چشمم به خواب مي بيند
• شماره ٢٠٠: آنجا که عشق آمد کجا پند و خرد را جا بود؟
• شماره ٢٠١: دوشم آن گلچهره در آغوش بود
• شماره ٢٠٢: گفتم: که خطا کردي و تدبير نه اين بود
• شماره ٢٠٣: ماهي ار ماه فلک را از کمان ابرو بود
• شماره ٢٠٤: دي ديده از خيال رخش بازمانده بود
• شماره ٢٠٥: همچنان مهر توام مونس جانست که بود
• شماره ٢٠٦: جان شيرين گر قبول چون تو جاناني بود
• شماره ٢٠٧: سر سوداي تو هرگز ز سر ما نرود
• شماره ٢٠٨: از چشم من خيال قدش کي برون رود؟
• شماره ٢٠٩: باد صبا به باغ به بوي تو مي رود
• شماره ٢١٠: آن سر و بين که باز چه رعنا همي رود
• شماره ٢١١: گر ز خورشيد جمالت ذره اي پيدا شود
• شماره ٢١٢: آن که باشد که تو را بيند و عاشق نشود؟
• شماره ٢١٣: اگرم بر سر آتش بنشاني چون عود
• شماره ٢١٤: آن پري کيست که از عالم جان روي نمود؟
• شماره ٢١٥: دل ز وصل او نشان بي نشاني مي دهد
• شماره ٢١٦: يار دل مي جويد و عاشق رواني مي دهد
• شماره ٢١٧: مرا از آينه سخت روي سخت آيد
• شماره ٢١٨: بگو اي ماه تا ساقي ز مي مجلس بيارايد
• شماره ٢١٩: چون خاک شوم و ز گل من خار برآيد
• شماره ٢٢٠: وصلت به جان خريدن، سهل است، اگر برآيد
• شماره ٢٢١: صفت خرابي دل، به حديث کي درآيد؟
• شماره ٢٢٢: از توبه ريايي، کاري نمي گشايد
• شماره ٢٢٣: نامم به زبان بردن، گيرم که نمي شايد
• شماره ٢٢٤: مرا که نقش خيال تو در درون آيد
• شماره ٢٢٥: يار مي آيد و در ديده چنان مي آيد
• شماره ٢٢٦: چو رويت هرگزم نقشي به خاطر در نمي آيد
• شماره ٢٢٧: چو چشمت هرگزم چشمي به چشمم در نمي آيد
• شماره ٢٢٨: بگذار تا ز طرف نقابت شود پديد
• شماره ٢٢٩: دل پي دلدار رفت ديده چو اين حال ديد
• شماره ٢٣٠: ماند يک ذره از آن دل که هواي تو گزيد
• شماره ٢٣١: ما رقمي مي کشيم، تا به چه خواهد کشيد
• شماره ٢٣٢: چه نويسم که دل از درد فراقت چه کشيد؟
• شماره ٢٣٣: پير من از ميکده بويي شنيد
• شماره ٢٣٤: کار شد تنگ برين دل، خبر يار کنيد
• شماره ٢٣٥: پرده از رويش اي صبا بردار!
• شماره ٢٣٦: زحمت ما مي دهي، زاهد تو را با ما چه کار
• شماره ٢٣٧: سالک راه تو را با مالک و رضوان چه کار؟
• شماره ٢٣٨: زين پيش داشت يار غم کار و بار يار
• شماره ٢٣٩: چوگان زلفش از دل من برد گو ببر
• شماره ٢٤٠: اي عمر باز رفته، نمي آيي از سفر
• شماره ٢٤١: مي برد سوداي چشم مستش از راهم دگر
• شماره ٢٤٢: يا رب اين ماييم از آن جان جهان افتاده دور
• شماره ٢٤٣: در مسجد چه زني اينک در مکيده باز
• شماره ٢٤٤: بر گل رقم از غاليه تر زده اي باز
• شماره ٢٤٥: زلفين سيه خم به خم اندر زده اي باز
• شماره ٢٤٦: کارها دارد دل من با لب جانان هنوز
• شماره ٢٤٧: در زلف خويش پيچ و ازو حال ما بپرس
• شماره ٢٤٨: اي صبا برخيز و کوي دلستان ما بپرس
• شماره ٢٤٩: هست پيغامي مرا کو قاصدي مشکين نفس
• شماره ٢٥٠: عارفا! لعل لبش مي مي دهد هوشيار باش
• شماره ٢٥١: کار دنيا نيست چندان کار و باري، گو مباش
• شماره ٢٥٢: مست حسني که ندارد خبر از آفاقش
• شماره ٢٥٣: ما از در او دور و چنين بر در و بامش
• شماره ٢٥٤: آنکه از جان دوست تر مي دارمش
• شماره ٢٥٥: چون تحمل مي کند تن صحبت پيراهنش
• شماره ٢٥٦: در خرابات مغان مست و بهم بر زده دوش
• شماره ٢٥٧: نعره زنان آمدم بر در ميخانه دوش
• شماره ٢٥٨: نداشت اين دل شوريده تاب سودايش
• شماره ٢٥٩: مي کند غارت صبر و دل و دين سودايش
• شماره ٢٦٠: ماييم به پاي تو در افکنده سر خويش
• شماره ٢٦١: چند گويي با تو يک شب روز گردانم چو شمع
• شماره ٢٦٢: دردسري مي دهد، عقل مشوش دماغ
• شماره ٢٦٣: اي به ديدار توام، ديده گريان مشتاق!
• شماره ٢٦٤: به مهر روي تو خواهم رسيد، ذره مثال
• شماره ٢٦٥: به غير صورت او هر چه آيدم در دل
• شماره ٢٦٦: اي جان نازنين من اي آرزوي دل
• شماره ٢٦٧: ساقي ايام گل آمد، حبذا ايام گل
• شماره ٢٦٨: آرزو دارم ز لعلش تا به لب جام مدام
• شماره ٢٦٩: من هر چه ديده ام ز دل و ديده ديده ام
• شماره ٢٧٠: به چشمات که تا رفتي، به چشمم بي خور و خوابم
• شماره ٢٧١: بر زلف تو من بار دگر توبه شکستم
• شماره ٢٧٢: من سرگشته به دست تو کجا افتادم؟
• شماره ٢٧٣: بر سر کوي دلارام، به جان مي گردم
• شماره ٢٧٤: هر خدنگي که ز دست تو به جان مي رسدم
• شماره ٢٧٥: ديشب از خود چون مه سي روزه پنهان آمدم
• شماره ٢٧٦: چو شمعم در غمت سوزان و اشک از ديده مي بارم
• شماره ٢٧٧: از گلستان رويت، در ديده خار دارم
• شماره ٢٧٨: به سر کوي تو سوگند، که تا سر دارم
• شماره ٢٧٩: بي دوست من از باغ ارم ياد نيارم
• شماره ٢٨٠: اي بهم بر زده زلف تو سراسر کارم
• شماره ٢٨١: صبح محشر که من از خواب گران برخيزم
• شماره ٢٨٢: من حيران نه آن صيدم که از قيد توبگريزم
• شماره ٢٨٣: تا نفس هست بياد تو برآيد نفسم
• شماره ٢٨٤: حاشا که من بنالم، ور تن شود چو نالم
• شماره ٢٨٥: به درد دل گرفتارم دواي دل نمي دانم
• شماره ٢٨٦: تو مي روي و برآنم که در پي تو برانم
• شماره ٢٨٧: بر افشان آستين تا من ز خود دامن برافشانم
• شماره ٢٨٨: تو مي روي و من خسته باز مي مانم
• شماره ٢٨٩: ز آب مژگان هر شبي خرقه نمازي مي کنم
• شماره ٢٩٠: عزم آن دارم که با پيمانه پيماني کنم
• شماره ٢٩١: کمترين صيد سر زلف کمند تو منم
• شماره ٢٩٢: هميشه نرگس مست تو را بيمار مي بينم
• شماره ٢٩٣: در رکابت مي دوم تا گوي چوگانت شوم
• شماره ٢٩٤: بيم آن است که در صومعه ديوانه شوم
• شماره ٢٩٥: سؤالي مي کنم، چيزي نه بيش از پيش مي خواهم
• شماره ٢٩٦: ما روي دل به خانه خمار کرده ايم
• شماره ٢٩٧: ما به دور باده در کوي مغان آسوده ايم
• شماره ٢٩٨: از سر کوي تو ما بي سر و سامان رفتيم
• شماره ٢٩٩: در راه غمت کرده ز سر پاي بپويم
• شماره ٣٠٠: مسکين تنم به بويت، خو کرده است با جان
• شماره ٣٠١: دل من زنده مي گردد به بوي وصل دلداران
• شماره ٣٠٢: هر که را مقصود، حسن عارض است از دلبران
• شماره ٣٠٣: اي چين سر زلفت، مأواي دل سلمان
• شماره ٣٠٤: من هشيار با مستان ندارم روي بنشستن
• شماره ٣٠٥: تاکي آخر خاطر اندر بند هجران داشتن؟
• شماره ٣٠٦: نخواهم از سر کويش، به صد چندين جفا رفتن
• شماره ٣٠٧: خيال خود همه بايد، ز سر به در کردن
• شماره ٣٠٨: خجالت دارم از کويت، ز بس درد سر آوردن
• شماره ٣٠٩: چندان فتاد ما را، کار از شراب خوردن
• شماره ٣١٠: يار ما رندست و با او يار مي بايد شدن
• شماره ٣١١: خواهيم چون زليخا، يوسف رخي گزيدن
• شماره ٣١٢: سر کويش هوس داري، خرد را پشت پايي زن
• شماره ٣١٣: مفتاح فتوح از در ميخانه طلب کن
• شماره ٣١٤: نوبهار است اي صنم! عيش بهار آغاز کن
• شماره ٣١٥: جز بند زلفش اي دل ديوانه جا مکن
• شماره ٣١٦: جان قتيل توست، بردارش مکن
• شماره ٣١٧: اي وصالت آرزوي جان غم فرسود من
• شماره ٣١٨: اي آب آتش رنگ تو، بر باد داده خاک من
• شماره ٣١٩: بيخ عشق تو نشاندند بتا! در دل من
• شماره ٣٢٠: اي غبار خاک پايت توتياي چشم من
• شماره ٣٢١: اي درد عشق دل شکنت، آرزوي من
• شماره ٣٢٢: قدم خميده گشت، ز بار بلاست اين
• شماره ٣٢٣: سرو من سنبل تر بر زده بر گل پرچين
• شماره ٣٢٤: خوش آمدي، زکجا مي روي؟ بيا بنشين
• شماره ٣٢٥: باز مي افکند آن زلف کمند افکن او
• شماره ٣٢٦: اي سر سوداي من رفته در سوداي تو
• شماره ٣٢٧: گر مطربي رودي زند، بي مي ندارد آبرو
• شماره ٣٢٨: هندوي زلف سرکشت با تو نشسته روبرو
• شماره ٣٢٩: داشتم روزي دلي بر من بسي بيداد ازو
• شماره ٣٣٠: دورم از جانان و مسکين آنکه شد مهجور ازو
• شماره ٣٣١: با آنکه آبم برده اي، يکبار دست از ما مشو
• شماره ٣٣٢: آمد آن خسرو خوبان جهان از باکو
• شماره ٣٣٣: اي پسر نيستي ز هستي به
• شماره ٣٣٤: اي آنکه رخ و زلف تو آرايش ديده
• شماره ٣٣٥: سرو سهي که کارش بالا بود هميشه
• شماره ٣٣٦: بيمار و برافتاده نفس دوش سحرگه
• شماره ٣٣٧: صوفي ز سر توبه شد با سر پيمانه
• شماره ٣٣٨: لعل را بر آفتاب حسن گويا کرده اي
• شماره ٣٣٩: تا سودا شب نقاب صبح صادق کرده اي
• شماره ٣٤٠: اي نور ديده بازگو جرمي که از ما ديده اي
• شماره ٣٤١: در خيل تو گشتيم، بسي از همه بابي
• شماره ٣٤٢: جان ندارد بي لب شيرين جانان لذتي
• شماره ٣٤٣: اي ميوه رسيده ز بستان کيستي
• شماره ٣٤٤: خورشيد رخا سايه ز ما باز گرفتي
• شماره ٣٤٥: باز بيمار خودم ساختي و خوش کردي
• شماره ٣٤٦: دلا راه هوا خالي نخواهد بودن از گردي
• شماره ٣٤٧: به نيازي که با خدا داري
• شماره ٣٤٨: سري از سرنه ار با ما سر مهر و وفاداري
• شماره ٣٤٩: چه مي بري دل ما چون نگه نمي داري؟
• شماره ٣٥٠: دل بر سر کوي تو نهاديم به خواري
• شماره ٣٥١: نمي پرسي ز حال ما، نه از ما ياد مي آري
• شماره ٣٥٢: ترک من مي آيي و دلها به يغما مي بري
• شماره ٣٥٣: اي نسيم صبح بوي جانفزا مي آوري
• شماره ٣٥٤: نصيحت مي کند هر دم مرا زهد به مستوري
• شماره ٣٥٥: رفتي از دست من اي يار و نه آن شهبازي
• شماره ٣٥٦: ز سوداي رخ و زلفش، غمي دارم شبانروزي
• شماره ٣٥٧: خنک صبا که ز زلفش، خلاص يافت نفسي
• شماره ٣٥٨: صنما مرده آنم که تو جانم باشي
• شماره ٣٥٩: تا تواني مده از کف به بهار اي ساقي
• شماره ٣٦٠: گر از دور الستت هست جامي باقي اي ساقي!
• شماره ٣٦١: اي مه براشبي خوش، ناز و عتاب تاکي؟
• شماره ٣٦٢: نه در کوي تو مي يابم مجالي
• شماره ٣٦٣: سوز تو کجا گيرد، در خرمن هر خامي؟
• شماره ٣٦٤: ساقي ز جام مستي ما را رسان به کامي
• شماره ٣٦٥: جز باد همدمي نه که با او زنم دمي
• شماره ٣٦٦: همرنگ رويش در چمن، گل ياسمن گرديد مي
• شماره ٣٦٧: رسولا! خدا را به جايي که داني
• شماره ٣٦٨: دلا من قدر وصل او ندانستم تو مي داني
• شماره ٣٦٩: تو در خواب خوشي، احوال بيماران چه مي داني ؟
• شماره ٣٧٠: هر که از روي تواضع بنهد پيشاني
• شماره ٣٧١: بازا که بي حضورت، خوش نيست زندگاني
• شماره ٣٧٢: هر دم به تير غمزه دلم را چه مي زني؟
• شماره ٣٧٣: به صنوبر قد دلکشش اگر اي صبا گذري کني
• شماره ٣٧٤: مي آيي و دمي دو سه در کار مي کني
• شماره ٣٧٥: گفتم: خيال وصلت گفتا: بخواب ببيني
• شماره ٣٧٦: تو را وقتي رسد صوفي که با جانانه بنشيني
• شماره ٣٧٧: مسکين دل من گم شد و کردم طلب وي
• شماره ٣٧٨: گلرخا برخيز و بنشان سرو را بر طرف جوي
• شماره ٣٧٩: ماييم به کوي يار دلجوي
• شماره ٣٨٠: مبارک منزلي، کانجا فرو آيد چو تو ماهي
• شماره ٣٨١: مکن عيب من مسکين اگر عاشق شدم جايي
• شماره ٣٨٢: کشيده کار ز تنهايي به شيدايي
• شماره ٣٨٣: چشم داريم که دلبستگي بنمايي
• شماره ٣٨٤: از چنگ فراقم نفسي نيست رهايي
• شماره ٣٨٥: تو شمع مجلس انسي و از صفا همه رويي
• شماره ٣٨٦: هزارت ديده مي بينم که مي بيند هر سويي