شماره ٣٥٨: صنما مرده آنم که تو جانم باشي
صنما مرده آنم که تو جانم باشي
مي دهم جان که مگر جان جهانم باشي
روز عمر من مسکين به شب آمد تا تو
روشنايي دل و شمع روانم باشي
بار گردون و غم هر دو جهان در دل من
نه گران باشد اگر تو نگرانم باشي
گر به سوداي توام عمر زيان است چه غم
سودم اين بس که تو خرم به زيانم باشي
تو سراپا همه آني و همه آن تواند
غرض من همگي آنکه تو آنم باشي
من نهان درد دلي دارم و آن دل بر توست
ظاهرا با خبر از درد نهانم باشي
جان برون کرده ام از دل همگي داده به تو
جاي دل تا تو بجاي دل و جانم باشي
چون در انديشه روم گرد دروني گردي
چو در آيم به سخن ورد زبانم باشي
در معاني صفات تو چه گويد سلمان
هر چه گويم تو منزه ز بيانم باشي