شماره ٢٣٥: پرده از رويش اي صبا بردار!
پرده از رويش اي صبا بردار!
وين حجاب از ميان ما بردار
به تماشاي جان، ز باغ رخش
دامن زلف مشکسا بردار
همرهانيم، در طريق وفا
من به سر مي روم، تو پا بردار
چون غبارم من اوفتان خيزان
مي تواني مرا دمي بردار
بر سر کوي او چو جان بخشند
بهره اي بهره اين گدا بردار
ور زخوان لبش نواله دهند
قسم اين جان بينوا بردار
چشم عشاق را ز خاک درش
ذره اي بهر توتيا بردار
سرما جست و ما بفرمانش
سرنهاديم، گو بيا بردار
اي دل از منزلش صبا بويي
مي برد هان پي صبا بردار!
دل ز تقوي گرفت سلمان را
ساقيا جام جانفزا بردار