شماره ٢٨١: صبح محشر که من از خواب گران برخيزم
صبح محشر که من از خواب گران برخيزم
به جمالت که چو نرگس نگران برخيزم
در مقامي که شهيدان غمت را طلبند
من به خون غرقه کفن رقص کنان برخيزم
گر چه چون گل دگران جامه درنداز عشقت
من چو سوسن به ثنا رطب لسان برخيزم
چون شوم خاک به خاکم گذري کن چو صبا
تا به بويت ز زمين رقص کنان برخيزم
عمر با سوز تو چون شمع به پايان آرم
نيستم دود که زود از سر آن برخيزم
تو مپندار که از خاک سر کوي تو من
به جفاي فلک و جور زمان برخيزم
در ميان من و تو هيچ نماندست حجاب
ور حجابي است بگو تا زميان برخيزم
سرگرانم ز خمار شب دوشين ساقي
قدحي تا من ازين رنج گران برخيزم
دو سه روز از سر سجاده برآنم سلمان
که به عزم سفر کوي مغان برخيزم