ديوان سلمان ساوجي - غزل ها - شماره ٢٧٣: بر سر کوي دلارام، به جان مي گردم

بر سر کوي دلارام، به جان مي گردم

روز و شب در پي دل، گرد جهان مي گردم

غم دوران جهان کرد مرا پير و چه غم

بخت اگر يار شود باز جوان مي گردم

ديده ام طلعت زيبانش که آني دارد

اين چنين واله و مست از پي آن مي گردم

تا نسيمي ز سر زلف تو يابم چو صبا

شب همه شب من بيمار به جان مي گردم

ناوک غمزه جادو به من انداز که من

پيش تيرت ز پي نام و نشان مي گردم

تا مگر نوش لبي چون تو به من باز خورد

چون قدح گرد لب نوش لبان مي گردم

تو چو گل در تتق غنچه و من چون بلبل

گرد خرگاه تو فريادکنان مي گردم

دامن از من مکش اي سرو که در پاي تو من

مي دهم بوسه و چون آب روان مي گردم

تو مکان ساخته اي در دل سلمان وانگه

من مسکين ز پيت کون و مکان مي گردم