غزليات
- شماره ١: چون نيست هيچ مردي در عشق يار ما را
- شماره ٢: ز زلفت زنده مي دارد صبا انفاس عيسي را
- شماره ٣: اي به عالم کرده پيدا راز پنهان مرا
- شماره ٤: گفتم اندر محنت و خواري مرا
- شماره ٥: سوختي جانم چه مي سازي مرا
- شماره ٦: گر سير نشد تو را دل از ما
- شماره ٧: بار دگر شور آوريد اين پير درد آشام را
- شماره ٨: چون شدستي ز من جدا صنما
- شماره ٩: در دلم افتاد آتش ساقيا
- شماره ١٠: در دلم بنشسته اي بيرون ميا
- شماره ١١: اي عجب دردي است دل را بس عجب
- شماره ١٢: روز و شب چون غافلي از روز و شب
- شماره ١٣: برقع از ماه برانداز امشب
- شماره ١٤: چه شاهدي است که با ماست در ميان امشب
- شماره ١٥: سحرگاهي شدم سوي خرابات
- شماره ١٦: تا درين زندان فاني زندگاني باشدت
- شماره ١٧: زهي ماه در مهر سرو بلندت
- شماره ١٨: دم مزن گر همدمي مي بايدت
- شماره ١٩: بعدجوي از نفس سگ گر قرب جان مي بايدت
- شماره ٢٠: اي شکر خوشه چين گفتارت
- شماره ٢١: تا به عمدا ز رخ نقاب انداخت
- شماره ٢٢: عشق جانان همچو شمعم از قدم تا سر بسوخت
- شماره ٢٣: آه هاي آتشينم پرده هاي شب بسوخت
- شماره ٢٤: دولت عاشقان هواي تو است
- شماره ٢٥: دلبرم در حسن طاق افتاده است
- شماره ٢٦: آن نه روي است ماه دو هفته است
- شماره ٢٧: تا کي از صومعه خمار کجاست
- شماره ٢٨: چون ز مرغ سحر فغان برخاست
- شماره ٢٩: دوش کان شمع نيکوان برخاست
- شماره ٣٠: اينت گم گشته دهاني که توراست
- شماره ٣١: چون مرا مجروح کردي گر کني مرهم رواست
- شماره ٣٢: عاشقي و بي نوايي کار ماست
- شماره ٣٣: اين چه سوداست کز تو در سر ماست
- شماره ٣٤: راه عشق او که اکسير بلاست
- شماره ٣٥: طرقوا يا عاشقان کين منزل جانان ماست
- شماره ٣٦: تا آفتاب روي تو مشکين نقاب بست
- شماره ٣٧: تو را در ره خراباتي خراب است
- شماره ٣٨: چون به اصل اصل در پيوسته بي تو جان توست
- شماره ٣٩: عزيزا هر دو عالم سايه توست
- شماره ٤٠: عقل مست لعل جان افزاي توست
- شماره ٤١: قبله ذرات عالم روي توست
- شماره ٤٢: آنکه چندين نقش ازو برخاسته است
- شماره ٤٣: بيا که قبله ما گوشه خرابات است
- شماره ٤٤: نداي غيب به جان تو مي رسد پيوست
- شماره ٤٥: لعل گلرنگت شکربار آمدست
- شماره ٤٦: چون کنم معشوق عيار آمدست
- شماره ٤٧: تا که عشق تو حاصل افتادست
- شماره ٤٨: اين گره کز تو بر دل افتادست
- شماره ٤٩: مرا در عشق او کاري فتادست
- شماره ٥٠: ندانم تا چه کارم اوفتادست
- شماره ٥١: مفشان سر زلف خويش سرمست
- شماره ٥٢: عزم آن دارم که امشب نيم مست
- شماره ٥٣: دلي کز عشق جانان دردمند است
- شماره ٥٤: پي آن گير کاين ره پيش بردست
- شماره ٥٥: زان پيش که بودها نبودست
- شماره ٥٦: ره عشاق راهي بي کنار است
- شماره ٥٧: آتش عشق تو در جان خوشتر است
- شماره ٥٨: لعلت از شهد و شکر نيکوتر است
- شماره ٥٩: آن دهان نيست که تنگ شکر است
- شماره ٦٠: عشق را گوهر ز کاني ديگر است
- شماره ٦١: ذره اي اندوه تو از هر دو عالم خوشتر است
- شماره ٦٢: مرکب لنگ است و راه دور است
- شماره ٦٣: اگر تو عاشقي معشوق دور است
- شماره ٦٤: چه رخساره که از بدر منير است
- شماره ٦٥: هر که را ذره اي ازين سوز است
- شماره ٦٦: روي تو شمع آفتاب بس است
- شماره ٦٧: شمع رويت ختم زيبايي بس است
- شماره ٦٨: وشاقي اعجمي با دشنه در دست
- شماره ٦٩: نيم شبي سيم برم نيم مست
- شماره ٧٠: دوش ناگه آمد و در جان نشست
- شماره ٧١: در سرم از عشقت اين سودا خوش است
- شماره ٧٢: چشم خوشش مست نيست ليک چو مستان خوش است
- شماره ٧٣: حسن تو رونق جهان بشکست
- شماره ٧٤: در دلم تا برق عشق او بجست
- شماره ٧٥: سر عشقت مشکلي بس مشکل است
- شماره ٧٦: ره ميخانه و مسجد کدام است
- شماره ٧٧: تا در تو خيال خاص و عام است
- شماره ٧٨: غم بسي دارم چه جاي صد غم است
- شماره ٧٩: درج لعلت دلگشاي مردم است
- شماره ٨٠: خاصيت عشقت که برون از دو جهان است
- شماره ٨١: هر شور وشري که در جهان است
- شماره ٨٢: تا چشم برندوزي از هرچه در جهان است
- شماره ٨٣: عشق تو قلاوز جهان است
- شماره ٨٤: تا عشق تودر ميان جان است
- شماره ٨٥: جهاني جان چو پروانه از آن است
- شماره ٨٦: همه عالم خروش و جوش از آن است
- شماره ٨٧: رهي کان ره نهان اندر نهان است
- شماره ٨٨: چون دلبر من سبز خط و پسته دهان است
- شماره ٨٩: کم شدن در کم شدن دين من است
- شماره ٩٠: عشق تو ز اختيار بيرون است
- شماره ٩١: عشق جمال جانان درياي آتشين است
- شماره ٩٢: شير در کار عشق مسکين است
- شماره ٩٣: بت ترساي من مست شبانه است
- شماره ٩٤: هر که درين ديرخانه مرد يگانه است
- شماره ٩٥: اي به وصفت گمشده هرجان که هست
- شماره ٩٦: خراباتي است پر رندان سرمست
- شماره ٩٧: شادي به روزگار شناسندگان مست
- شماره ٩٨: بي تو از صد شاديم يک غم به است
- شماره ٩٩: نور ايمان از بياض روي اوست
- شماره ١٠٠: شمع رويت را دلم پروانه اي است
- شماره ١٠١: گر جمله تويي همه جهان چيست
- شماره ١٠٢: اي دلشده دلرباي من کيست
- شماره ١٠٣: در عشق قرار بي قراري است
- شماره ١٠٤: طريق عشق جانا بي بلا نيست
- شماره ١٠٥: سخن عشق جز اشارت نيست
- شماره ١٠٦: عشق را اندر دو عالم هيچ پذرفتار نيست
- شماره ١٠٧: هر که درين درد گرفتار نيست
- شماره ١٠٨: دل بگسل از جهان که جهان پايدار نيست
- شماره ١٠٩: از تو کارم همچو زر بايست نيست
- شماره ١١٠: اي دل ز جان در آي که جانان پديد نيست
- شماره ١١١: از قوت مستيم ز هستيم خبر نيست
- شماره ١١٢: دل خون شد از توام خبر نيست
- شماره ١١٣: در ره عشاق نام و ننگ نيست
- شماره ١١٤: طمع وصل تو مجالم نيست
- شماره ١١٥: آفتاب رخ تو پنهان نيست
- شماره ١١٦: سرو چون قد خرامان تو نيست
- شماره ١١٧: هر دلي کز عشق تو آگاه نيست
- شماره ١١٨: کيست که از عشق تو پرده او پاره نيست
- شماره ١١٩: در ده خبر است اين که ز مه ده خبري نيست
- شماره ١٢٠: عشق جز بخشش خدايي نيست
- شماره ١٢١: آيينه تو سياه رويي است
- شماره ١٢٢: زهي زيبا جمالي اين چه روي است
- شماره ١٢٣: هر ديده که بر تو يک نظر داشت
- شماره ١٢٤: تاب روي تو آفتاب نداشت
- شماره ١٢٥: درد دل من از حد و اندازه درگذشت
- شماره ١٢٦: در عشق تو عقل سرنگون گشت
- شماره ١٢٧: اي دلم مست چشمه نوشت
- شماره ١٢٨: تا دل من راه جانان بازيافت
- شماره ١٢٩: تا گل از ابر آب حيوان يافت
- شماره ١٣٠: تا دل ز کمال تو نشان يافت
- شماره ١٣١: دل کمال از لعل ميگون تو يافت
- شماره ١٣٢: پيشگاه عشق را پيشان که يافت
- شماره ١٣٣: خاک کويت هر دو عالم در نيافت
- شماره ١٣٤: بس که دل تشنه سوخت وز لبت آبي نيافت
- شماره ١٣٥: هر دل که ز عشق بي نشان رفت
- شماره ١٣٦: دوش جان دزديده از دل راه جانان برگرفت
- شماره ١٣٧: آتش سوداي تو عالم جان در گرفت
- شماره ١٣٨: گر نبودي در جهان امکان گفت
- شماره ١٣٩: اي زلف تو دام و دانه خالت
- شماره ١٤٠: اي آفتاب طفلي در سايه جمالت
- شماره ١٤١: اي بي نشان محض نشان از که جويمت
- شماره ١٤٢: اي چو چشم سوزن عيسي دهانت
- شماره ١٤٣: اي مشک خطا خط سياهت
- شماره ١٤٤: اي آفتاب سرکش يک ذره خاک پايت
- شماره ١٤٥: اي پرتو وجودت در عقل بي نهايت
- شماره ١٤٦: رطل گران ده صبوح زانکه رسيده است صبح
- شماره ١٤٧: صبح دم زد ساقيا هين الصبوح
- شماره ١٤٨: کشتي عمر ما کنار افتاد
- شماره ١٤٩: عکس روي تو بر نگين افتاد
- شماره ١٥٠: گر هندوي زلفت ز درازي به ره افتاد
- شماره ١٥١: چون نظر بر روي جانان اوفتاد
- شماره ١٥٢: چون لعل توام هزار جان داد
- شماره ١٥٣: شرح لب لعلت به زبان مي نتوان داد
- شماره ١٥٤: پير ما بار دگر روي به خمار نهاد
- شماره ١٥٥: عشق تو پرده، صد هزار نهاد
- شماره ١٥٦: هرچه دارم در ميان خواهم نهاد
- شماره ١٥٧: دلم قوت کار مي برنتابد
- شماره ١٥٨: دلم در عشق تو جان برنتابد
- شماره ١٥٩: دل ز هواي تو يک زمان نشکيبد
- شماره ١٦٠: هر آن دردي که دلدارم فرستد
- شماره ١٦١: هر شب دل پر خونم بر خاک درت افتد
- شماره ١٦٢: گر پرده ز خورشيد جمال تو برافتد
- شماره ١٦٣: نه به کويم گذرت مي افتد
- شماره ١٦٤: در زير بار عشقت هر توسني چه سنجد
- شماره ١٦٥: مرا با عشق تو جان درنگنجد
- شماره ١٦٦: حديث عشق در دفتر نگنجد
- شماره ١٦٧: جانا حديث حسنت در داستان نگنجد
- شماره ١٦٨: جانا شعاع رويت در جسم و جان نگنجد
- شماره ١٦٩: اسرار تو در زبان نمي گنجد
- شماره ١٧٠: تا زلف تو همچو مار مي پيچد
- شماره ١٧١: هر دل که ز خويشتن فنا گردد
- شماره ١٧٢: بودي که ز خود نبود گردد
- شماره ١٧٣: گر نکوييت بيشتر گردد
- شماره ١٧٤: دلي کز عشق او ديوانه گردد
- شماره ١٧٥: اگر دردت دواي جان نگردد
- شماره ١٧٦: قد تو به آزادي بر سرو چمن خندد
- شماره ١٧٧: عاشق تو جان مختصر که پسندد
- شماره ١٧٨: خطش مشک از زنخدان مي برآرد
- شماره ١٧٩: خطي کان سرو بالا مي درآرد
- شماره ١٨٠: صبح بر شب شتاب مي آرد
- شماره ١٨١: دل درد تو يادگار دارد
- شماره ١٨٢: سر زلف تو بوي گلزار دارد
- شماره ١٨٣: فرو رفتم به دريايي که نه پاي و نه سر دارد
- شماره ١٨٤: هر که بر روي او نظر دارد
- شماره ١٨٥: لب تو مردمي ديده دارد
- شماره ١٨٦: بر در حق هر که کار و بار ندارد
- شماره ١٨٧: زين درد کسي خبر ندارد
- شماره ١٨٨: دلي کز عشق جانان جان ندارد
- شماره ١٨٩: اگر درمان کنم امکان ندارد
- شماره ١٩٠: بار دگر پير ما رخت به خمار برد
- شماره ١٩١: آتش عشق آب کارم برد
- شماره ١٩٢: عشق تو به سينه تاختن برد
- شماره ١٩٣: نام وصلش به زبان نتوان برد
- شماره ١٩٤: درد من از عشق تو درمان نبرد
- شماره ١٩٥: هرچه نشان کني تويي، راه نشان نمي برد
- شماره ١٩٦: دم عيسي است که با باد سحر مي گذرد
- شماره ١٩٧: از کمان ابروش چون تير مژگان بگذرد
- شماره ١٩٨: هر دل که وصال تو طلب کرد
- شماره ١٩٩: چون شراب عشق در دل کار کرد
- شماره ٢٠٠: بس نظر تيز که تقدير کرد
- شماره ٢٠١: تا دوست بر دلم در عالم فراز کرد
- شماره ٢٠٢: عشق تو مست جاودانم کرد
- شماره ٢٠٣: دست با تو در کمر خواهيم کرد
- شماره ٢٠٤: پشت بر روي جهان خواهيم کرد
- شماره ٢٠٥: ترسا بچه اي ناگه قصد دل و جانم کرد
- شماره ٢٠٦: زلف تو مرا بند دل و غارت جان کرد
- شماره ٢٠٧: هر که را عشق تو سرگردان کرد
- شماره ٢٠٨: عزم خرابات بي قنا نتوان کرد
- شماره ٢٠٩: روي در زير زلف پنهان کرد
- شماره ٢١٠: بي لعل لبت وصف شکر مي نتوان کرد
- شماره ٢١١: چون باد صبا سوي چمن تاختن آورد
- شماره ٢١٢: خطت خورشيد را در دامن آورد
- شماره ٢١٣: زين دم عيسي که هر ساعت سحر مي آورد
- شماره ٢١٤: چو طوطي خط او پر بر آورد
- شماره ٢١٥: لوح چو سيمت خطي چو قير بر آورد
- شماره ٢١٦: چو جان و دل ز مي عشق دوش جوش بر آورد
- شماره ٢١٧: دل دست به کافري بر آورد
- شماره ٢١٨: خطي سبز از زنخدان مي بر آورد
- شماره ٢١٩: زنده عشق تو آب زندگاني کي خورد
- شماره ٢٢٠: درد من هيچ دوا نپذيرد
- شماره ٢٢١: چون زلف بيقرارش بر رخ قرار گيرد
- شماره ٢٢٢: چو به خنده لب گشايي دو جهان شکر بگيرد
- شماره ٢٢٣: چون پرده ز روي ماه برگيرد
- شماره ٢٢٤: چو قفل لعل بر درج گهر زد
- شماره ٢٢٥: دست در دامن جان خواهم زد
- شماره ٢٢٦: عشق آمد و آتشي به دل در زد
- شماره ٢٢٧: دل به سوداي تو جان در بازد
- شماره ٢٢٨: ترسا بچه مستم گر پرده براندازد
- شماره ٢٢٩: گر از گره زلفت جانم کمري سازد
- شماره ٢٣٠: گر آه کنم زبان بسوزد
- شماره ٢٣١: مرا سوداي تو جان مي بسوزد
- شماره ٢٣٢: اگر ز پيش جمالت نقاب برخيزد
- شماره ٢٣٣: گرچه ز تو هر روزم صد فتنه دگر خيزد
- شماره ٢٣٤: هر روز غم عشقت بر ما حشر انگيزد
- شماره ٢٣٥: دل براي تو ز جان برخيزد
- شماره ٢٣٦: اگر ز زلف توام حلقه اي به گوش رسد
- شماره ٢٣٧: بوي زلف يار آمد يارم اينک مي رسد
- شماره ٢٣٨: هم بلاي تو به جان بي قراران مي رسد
- شماره ٢٣٩: جان در مقام عشق به جانان نمي رسد
- شماره ٢٤٠: در صفت عشق تو شرح و بيان نمي رسد
- شماره ٢٤١: از سر زلف دلکشت بوي به ما نمي رسد
- شماره ٢٤٢: مرد ره عشق تو از دامن تر ترسد
- شماره ٢٤٣: ذوق وصلت به هيچ جان نرسد
- شماره ٢٤٤: شکن زلف چو زنار بتم پيدا شد
- شماره ٢٤٥: اي به خود زنده مرده بايد شد
- شماره ٢٤٦: پير ما وقت سحر بيدار شد
- شماره ٢٤٧: قصه عشق تو چون بسيار شد
- شماره ٢٤٨: يک شرر از عين عشق دوش پديدار شد
- شماره ٢٤٩: در راه تو هر که راهبر شد
- شماره ٢٥٠: چو خورشيد جمالت جلوه گر شد
- شماره ٢٥١: برقع از خورشيد رويش دور شد
- شماره ٢٥٢: بار دگر پير ما مفلس و قلاش شد
- شماره ٢٥٣: بيچاره دلم در سر آن زلف به خم شد
- شماره ٢٥٤: چون عشق تو داعي عدم شد
- شماره ٢٥٥: گر در صف دين داران دين دار نخواهم شد
- شماره ٢٥٦: هر که در باديه عشق تو سرگردان شد
- شماره ٢٥٧: هر که در راه حقيقت از حقيقت بي نشان شد
- شماره ٢٥٨: جهان از باد نوروزي جوان شد
- شماره ٢٥٩: در راه عشق هر دل کو خصم خويشتن شد
- شماره ٢٦٠: تا نور او ديدم دو کون از چشم من افتاده شد
- شماره ٢٦١: پير ما از صومعه بگريخت در ميخانه شد
- شماره ٢٦٢: تا دل لايعقلم ديوانه شد
- شماره ٢٦٣: کسي کز حقيقت خبردار باشد
- شماره ٢٦٤: چه دانستم که اين درياي بي پايان چنين باشد
- شماره ٢٦٥: حديث فقر را محرم نباشد
- شماره ٢٦٦: عشقت ايمان و جان به ما بخشد
- شماره ٢٦٧: هر زمانم عشق ماهي در کشاکش مي کشد
- شماره ٢٦٨: هر زمان عشق تو در کارم کشد
- شماره ٢٦٩: قوت بار عشق تو مرکب جان نمي کشد
- شماره ٢٧٠: نور روي تو را نظر نکشد
- شماره ٢٧١: نه دل چو غمت آمد از خويشتن انديشد
- شماره ٢٧٢: در قعر جان مستم دردي پديد آمد
- شماره ٢٧٣: در عشق به سر نخواهم آمد
- شماره ٢٧٤: کارم از عشق تو به جان آمد
- شماره ٢٧٥: ره عشاق بي ما و من آمد
- شماره ٢٧٦: لعل تو به جان فزايي آمد
- شماره ٢٧٧: دي پير من از کوي خرابات برآمد
- شماره ٢٧٨: نقد قدم از مخزن اسرار برآمد، چون گنج عيان شد
- شماره ٢٧٩: عشق تو ز سقسين و ز بلغار برآمد
- شماره ٢٨٠: سرمست به بوستان برآمد
- شماره ٢٨١: چو ترک سيم برم صبحدم ز خواب درآمد
- شماره ٢٨٢: نگارم دوش شوريده درآمد
- شماره ٢٨٣: مستغرقي که از خود هرگز به سر نيامد
- شماره ٢٨٤: دلا ديدي که جانانم نيامد
- شماره ٢٨٥: عاشقان زنده دل به نام تو اند
- شماره ٢٨٦: آنها که در هواي تو جان ها بداده اند
- شماره ٢٨٧: آنها که پاي در ره تقوي نهاده اند
- شماره ٢٨٨: عاشقان از خويشتن بيگانه اند
- شماره ٢٨٩: پيش رفتن را چو پيشان بسته اند
- شماره ٢٩٠: ز لعلت زکاتي شکر مي ستاند
- شماره ٢٩١: نه قدر وصال تو هر مختصري داند
- شماره ٢٩٢: دلي کز عشق تو جان برفشاند
- شماره ٢٩٣: روي تو کافتاب را ماند
- شماره ٢٩٤: عقل در عشق تو سرگردان بماند
- شماره ٢٩٥: دلم بي عشق تو يک دم نماند
- شماره ٢٩٦: گرد ره تو کعبه و خمار نماند
- شماره ٢٩٧: آن را که غمت به خويش خواند
- شماره ٢٩٨: چون تتق از روي آن شمع جهان برداشتند
- شماره ٢٩٩: چون سيمبران روي به گلزار نهادند
- شماره ٣٠٠: عاشقاني کز نسيم دوست جان مي پرورند
- شماره ٣٠١: از مي عشق نيستي هر که خروش مي زند
- شماره ٣٠٢: چون لبش درج گهر باز کند
- شماره ٣٠٣: هر که درين دايره دوران کند
- شماره ٣٠٤: آفتاب رخ آشکاره کند
- شماره ٣٠٥: هر زماني زلف را بندي کند
- شماره ٣٠٦: دل ز ميان جان و دل قصد هوات مي کند
- شماره ٣٠٧: هر که عزم عشق رويش مي کند
- شماره ٣٠٨: عشق توام داغ چنان مي کند
- شماره ٣٠٩: زلف شبرنگش شبيخون مي کند
- شماره ٣١٠: گر فلک ديده بر آن چهره زيبا فکند
- شماره ٣١١: چو تاب در سر آن زلف دلستان فکند
- شماره ٣١٢: دل نظر بر روي آن شمع جهان مي افکند
- شماره ٣١٣: سر مستي ما مردم هشيار ندانند
- شماره ٣١٤: عاشقان چون به هوش باز آيند
- شماره ٣١٥: اصحاب صدق چون قدم اندر صفا زنند
- شماره ٣١٦: آنها که در حقيقت اسرار مي روند
- شماره ٣١٧: دل ز جان برگير تا راهت دهند
- شماره ٣١٨: قومي که در فنا به دل يکدگر زيند
- شماره ٣١٩: هر که سرگردان اين سودا بود
- شماره ٣٢٠: شبي کز زلف تو عالم چو شب بود
- شماره ٣٢١: آن را که ز وصل او خبر بود
- شماره ٣٢٢: عشق بي درد ناتمام بود
- شماره ٣٢٣: آنچه نقد سينه مردان بود
- شماره ٣٢٤: عشق را پير و جوان يکسان بود
- شماره ٣٢٥: آنرا که ز وصل او نشان بود
- شماره ٣٢٦: هر که را با لب تو پيمان بود
- شماره ٣٢٧: هر که را انديشه درمان بود
- شماره ٣٢٨: زلف تو که فتنه جهان بود
- شماره ٣٢٩: هر که را ذره اي وجود بود
- شماره ٣٣٠: هر که را در عشق تو کاري بود
- شماره ٣٣١: مرد يک موي تو فلک نبود
- شماره ٣٣٢: چو در غم تو جز جان چيزي دگرم نبود
- شماره ٣٣٣: کسي کو خويش بيند بنده نبود
- شماره ٣٣٤: با لب لعلت سخن در جان رود
- شماره ٣٣٥: دل به اميد وصل تو باد به دست مي رود
- شماره ٣٣٦: تا سر زلف تو درهم مي رود
- شماره ٣٣٧: چه سازي سراي و چه گويي سرود
- شماره ٣٣٨: گر نسيم يوسفم پيدا شود
- شماره ٣٣٩: هر گدايي مرد سلطان کي شود
- شماره ٣٤٠: چون تو جانان مني جان بي تو خرم کي شود
- شماره ٣٤١: هر که صيد چون تو دلداري شود
- شماره ٣٤٢: يک حاجتم ز وصل ميسر نمي شود
- شماره ٣٤٣: اي کوي توام مقصد و اي روي تو مقصود
- شماره ٣٤٤: هرچه در هر دو جهان جانان نمود
- شماره ٣٤٥: رهبان دير را سبب عاشقي چه بود
- شماره ٣٤٦: گر دلبرم به يک شکر از لب زبان دهد
- شماره ٣٤٧: برق عشق از آتش و از خون جهد
- شماره ٣٤٨: زلف را چون به قصد تاب دهد
- شماره ٣٤٩: يک شکر زان لب به صد جان مي دهد
- شماره ٣٥٠: هر که را ذوق دين پديد آيد
- شماره ٣٥١: يا دست به زير سنگم آيد
- شماره ٣٥٢: عشق تو به جان دريغم آيد
- شماره ٣٥٣: سر زلف دلستانت به شکن دريغم آيد
- شماره ٣٥٤: هر که را دانه نار تو به دندان آيد
- شماره ٣٥٥: يک ذره نور رويت گر ز آسمان برآيد
- شماره ٣٥٦: چو از جيبش مه تابان برآيد
- شماره ٣٥٧: چو نقاب برگشائي مه آن جهان برآيد
- شماره ٣٥٨: گر نه از خاک درت باد صبا مي آيد
- شماره ٣٥٩: دلبرم رخ گشاده مي آيد
- شماره ٣٦٠: صبح از پرده به در مي آيد
- شماره ٣٦١: آن ماه براي کس نمي آيد
- شماره ٣٦٢: آن روي به جز قمر که آرايد
- شماره ٣٦٣: تشنه را از سراب چگشايد
- شماره ٣٦٤: دو جهان بي توام نمي بايد
- شماره ٣٦٥: گر رخ او ذره اي جمال نمايد
- شماره ٣٦٦: رخت را ماه نايب مي نمايد
- شماره ٣٦٧: نه يار هرکسي را رخسار مي نمايد
- شماره ٣٦٨: سر زلف تو پر خون مي نمايد
- شماره ٣٦٩: رخ ز زير نقاب بنمايد
- شماره ٣٧٠: کسي کو هرچه ديد از چشم جان ديد
- شماره ٣٧١: قطره گم گردان چو دريا شد پديد
- شماره ٣٧٢: برکناري شو ز هر نقشي که آن آيد پديد
- شماره ٣٧٣: تا که گشت اين خيال خانه پديد
- شماره ٣٧٤: واقعه عشق را نيست نشاني پديد
- شماره ٣٧٥: تا خطت آمد به شبرنگي پديد
- شماره ٣٧٦: در ره عشق تو پايان کس نديد
- شماره ٣٧٧: هنگام صبوح آمد اي هم نفسان خيزيد
- شماره ٣٧٨: دل چه خواهي کرد چون دلبر رسيد
- شماره ٣٧٩: درد کو تا در دوا خواهم رسيد
- شماره ٣٨٠: عقل را در رهت قدم برسيد
- شماره ٣٨١: دوش آمد و ز مسجدم اندر کران کشيد
- شماره ٣٨٢: دلم دردي که دارد با که گويد
- شماره ٣٨٣: الا اي زاهدان دين دلي بيدار بنماييد
- شماره ٣٨٤: قدم درنه اگر مردي درين کار
- شماره ٣٨٥: ميي درده که در ده نيست هشيار
- شماره ٣٨٦: اگر خورشيد خواهي سايه بگذار
- شماره ٣٨٧: از پس پرده دل دوش بديدم رخ يار
- شماره ٣٨٨: درآمد دوش ترکم مست و هشيار
- شماره ٣٨٩: بردار صراحيي ز خمار
- شماره ٣٩٠: اي عشق تو کيمياي اسرار
- شماره ٣٩١: در عشق تو گم شدم به يکبار
- شماره ٣٩٢: اشک ريز آمدم چو ابر بهار
- شماره ٣٩٣: عشق آبم برد گو آبم ببر
- شماره ٣٩٤: اي در درون جانم و جان از تو بي خبر
- شماره ٣٩٥: اي تو را با هر دلي کاري دگر
- شماره ٣٩٦: پير ما مي رفت هنگام سحر
- شماره ٣٩٧: آتش عشق تو دلم، کرد کباب اي پسر
- شماره ٣٩٨: نيست مرا به هيچ رو، بي تو قرار اي پسر
- شماره ٣٩٩: جان به لب آوردم اي جان درنگر
- شماره ٤٠٠: گر ز سر عشق او داري خبر
- شماره ٤٠١: باد شمال مي وزد، طره ياسمن نگر
- شماره ٤٠٢: ساقيا گه جام ده گه جام خور
- شماره ٤٠٣: چو پيشه تو شيوه و ناز است چه تدبير
- شماره ٤٠٤: گرفتم عشق روي تو ز سر باز
- شماره ٤٠٥: عشق تو مرا ستد ز من باز
- شماره ٤٠٦: اي دل ز دلبران جهانت گزيده باز
- شماره ٤٠٧: هر که زو داد يک نشاني باز
- شماره ٤٠٨: هر که سر رشته تو يابد باز
- شماره ٤٠٩: اي روي تو شمع پرده راز
- شماره ٤١٠: اي شيوه تو کرشمه و ناز
- شماره ٤١١: ذره اي دوستي آن دمساز
- شماره ٤١٢: جان ز مشک زلف دلم چون جگر مسوز
- شماره ٤١٣: عمر رفت و تو مني داري هنوز
- شماره ٤١٤: چند جويي در جهان ياري ز کس
- شماره ٤١٥: آفتاب عاشقان روي تو بس
- شماره ٤١٦: در عشق روي او ز حدوث و قدم مپرس
- شماره ٤١٧: دوش آمد و گفت از آن ما باش
- شماره ٤١٨: اي دل اگر عاشقي در پي دلدار باش
- شماره ٤١٩: غيرت آمد بر دلم زد دور باش
- شماره ٤٢٠: گر مرد رهي ز رهروان باش
- شماره ٤٢١: در عشق تو من توام تو من باش
- شماره ٤٢٢: منم اندر قلندري شده فاش
- شماره ٤٢٣: دستم نرسد به زلف چون شستش
- شماره ٤٢٤: بيچاره دلم که نرگس مستش
- شماره ٤٢٥: اگر دلم ببرد يار دلبري رسدش
- شماره ٤٢٦: آنکه سر دارد کلاهت نرسدش
- شماره ٤٢٧: عشق آن باشد که غايت نبودش
- شماره ٤٢٨: عاشقي نه دل نه دين مي بايدش
- شماره ٤٢٩: چون دربسته است درج ناپديدش
- شماره ٤٣٠: بنمود رخ از پرده، دل گشت گرفتارش
- شماره ٤٣١: اي پير مناجاتي رختت به قلندر کش
- شماره ٤٣٢: درکش سر زلف دلستانش
- شماره ٤٣٣: هر مرد که نيست امتحانش
- شماره ٤٣٤: اي ز عشقت اين دل ديوانه خوش
- شماره ٤٣٥: مي شد سر زلف در زمين کش
- شماره ٤٣٦: آخر اي صوفي مرقع پوش
- شماره ٤٣٧: ترسا بچه شکر لبم دوش
- شماره ٤٣٨: مست شدم تا به خرابات دوش
- شماره ٤٣٩: دلي کامد ز عشق دوست در جوش
- شماره ٤٤٠: اي دل ز جفاي يار منديش
- شماره ٤٤١: دلا در سر عشق از سر مينديش
- شماره ٤٤٢: هر که هست اندر پي بهبود خويش
- شماره ٤٤٣: اي از همه بيش و از همه پيش
- شماره ٤٤٤: هر روز که جلوه مي کند رويش
- شماره ٤٤٥: ز دست رفت مرا بي تو روزگار دريغ
- شماره ٤٤٦: اي لب تو نگين خاتم عشق
- شماره ٤٤٧: خاصگان محرم سلطان عشق
- شماره ٤٤٨: هر که دايم نيست ناپرواي عشق
- شماره ٤٤٩: عقل کجا پي برد شيوه سوداي عشق
- شماره ٤٥٠: اي عشق تو با وجود هم تنگ
- شماره ٤٥١: اي عقل گرفته از رخت فال
- شماره ٤٥٢: صورت نبندد اي صنم، بي زلف تو آرام دل
- شماره ٤٥٣: زهي در کوي عشقت مسکن دل
- شماره ٤٥٤: اي زلف تو شبي خوش وانگه به روز حاصل
- شماره ٤٥٥: عشق جاني داد و بستد والسلام
- شماره ٤٥٦: صبح رخ از پرده نمود اي غلام
- شماره ٤٥٧: گشت جهان همچو نگار اي غلام
- شماره ٤٥٨: خورد بر شب صبحدم شام اي غلام
- شماره ٤٥٩: صبح بر افراخت علم اي غلام
- شماره ٤٦٠: صبح برانداخت نقاب اي غلام
- شماره ٤٦١: عاشق لعل شکربار توام
- شماره ٤٦٢: شيفته حلقه گوش توام
- شماره ٤٦٣: خط مکش در وفا کزآن توام
- شماره ٤٦٤: فتنه زلف دلرباي توام
- شماره ٤٦٥: در خطت تا دل به جان در بسته ام
- شماره ٤٦٦: تا ديده ام رخ تو کم جان گرفته ام
- شماره ٤٦٧: از مي عشق تو مست افتاده ام
- شماره ٤٦٨: کار بر خود سخت مشکل کرده ام
- شماره ٤٦٩: من شراب از ساغر جان خورده ام
- شماره ٤٧٠: بي دل و بي قراري مانده ام
- شماره ٤٧١: بيشتر عمر چنان بوده ام
- شماره ٤٧٢: روي تو در حسن چنان ديده ام
- شماره ٤٧٣: از بس که روز و شب غم بر غم کشيده ام
- شماره ٤٧٤: اي برده به آب روي آبم
- شماره ٤٧٥: نه از وصل تو نشان مي يابم
- شماره ٤٧٦: از عشق تو من به دير بنشستم
- شماره ٤٧٧: تو بلندي عظيم و من پستم
- شماره ٤٧٨: درآمد دوش ترک نيم مستم
- شماره ٤٧٩: ساقيا توبه شکستم، جرعه اي مي ده به دستم
- شماره ٤٨٠: دي در صف اوباش زماني بنشستم
- شماره ٤٨١: مرا قلاش مي خوانند، هستم
- شماره ٤٨٢: از مي عشق تو چنان مستم
- شماره ٤٨٣: عزم عشق دلستاني داشتم
- شماره ٤٨٤: دوش چشم خود ز خون درياي گوهر يافتم
- شماره ٤٨٥: آنچه من در عشق جانان يافتم
- شماره ٤٨٦: دوش، چون گردون کنار خويش پر خون يافتم
- شماره ٤٨٧: دوش درون صومعه، دير مغانه يافتم
- شماره ٤٨٨: دوش دل را در بلايي يافتم
- شماره ٤٨٩: يک غمت را هزار جان گفتم
- شماره ٤٩٠: درياب که رخت برنهادم
- شماره ٤٩١: بر درد تو دل از آن نهادم
- شماره ٤٩٢: اي عشق تو پيشواي دردم
- شماره ٤٩٣: منم آن گبر ديرينه که بتخانه بنا کردم
- شماره ٤٩٤: تا روي تو قبله نظر کردم
- شماره ٤٩٥: هر شبي عشقت جگر مي سوزدم
- شماره ٤٩٦: گم شدم در خود نمي دانم کجا پيدا شدم
- شماره ٤٩٧: در سفر عشق چنان گم شدم
- شماره ٤٩٨: اي عشق بي نشان ز تو من بي نشان شدم
- شماره ٤٩٩: تا ز سر عشق سرگردان شدم
- شماره ٥٠٠: تا جمال تو بديدم مست و مدهوش آمدم
- شماره ٥٠١: دوش از وثاق دلبري سرمست بيرون آمدم
- شماره ٥٠٢: رفتم به زير پرده و بيرون نيامدم
- شماره ٥٠٣: تو مي داني که در کار تو چون مضطر فرو ماندم
- شماره ٥٠٤: تا بر رخ تو نظر فکندم
- شماره ٥٠٥: تا عشق تو را به جان ربودم
- شماره ٥٠٦: تا عشق تو سوخت همچو عودم
- شماره ٥٠٧: سواد خط تو چون نافع نظر ديدم
- شماره ٥٠٨: عشق بالاي کفر و دين ديدم
- شماره ٥٠٩: دريغا کانچه جستم آن نديدم
- شماره ٥١٠: تا چشم باز کردم نور رخ تو ديدم
- شماره ٥١١: آن در که بسته بايد تا چند باز دارم
- شماره ٥١٢: من با تو هزار کار دارم
- شماره ٥١٣: ازين کاري که من دارم نه جان دارم نه تن دارم
- شماره ٥١٤: تا عشق تو در ميان جان دارم
- شماره ٥١٥: مسلمانان من آن گبرم که دين را خوار مي دارم
- شماره ٥١٦: جانا مرا چه سوزي چون بال و پر ندارم
- شماره ٥١٧: دل رفت وز جان خبر ندارم
- شماره ٥١٨: فرياد کز غم تو فريادرس ندارم
- شماره ٥١٩: سر مويي سر عالم ندارم
- شماره ٥٢٠: بي تو زماني سر زمانه ندارم
- شماره ٥٢١: چه سازم که سوي تو راهي ندارم
- شماره ٥٢٢: اگر عشقت به جاي جان ندارم
- شماره ٥٢٣: تا نرگست به دشنه چون شمع کشت زارم
- شماره ٥٢٤: نظري به کار من کن که ز دست رفت کارم
- شماره ٥٢٥: اگر برشمارم غم بيشمارم
- شماره ٥٢٦: بي تو نيست آرامم کز جهان تو را دارم
- شماره ٥٢٧: پشتا پشت است با تو کارم
- شماره ٥٢٨: چون من ز همه عالم ترسا بچه اي دارم
- شماره ٥٢٩: ترسا بچه اي کشيد در کارم
- شماره ٥٣٠: ترک قلندر من دوش درآمد از درم
- شماره ٥٣١: گنج دزديده ز جايي پي برم
- شماره ٥٣٢: خبرت هست که خون شد جگرم
- شماره ٥٣٣: گر بوي يک شکن ز سر زلف دلبرم
- شماره ٥٣٤: گر از ميان آتش دل دم برآورم
- شماره ٥٣٥: تير عشقت بر دل و جان مي خورم
- شماره ٥٣٦: روزي که عتاب يار درگيرم
- شماره ٥٣٧: زير بار ستمت مي ميرم
- شماره ٥٣٨: کار چو از دست من برفت چه سازم
- شماره ٥٣٩: با اين دل بي خبر چه سازم
- شماره ٥٤٠: از بس که چو شمع از غم تو زار بسوزم
- شماره ٥٤١: بي لبت از آب حيوان مي بسم
- شماره ٥٤٢: هرگاه که مست آن لقا باشم
- شماره ٥٤٣: دامن دل از تو در خون مي کشم
- شماره ٥٤٤: دل و جانم ببرد جان و دلم
- شماره ٥٤٥: اي عشق تو قبله قبولم
- شماره ٥٤٦: کجايي ساقيا مي ده مدامم
- شماره ٥٤٧: خويش را چند ز انديشه به سر گردانم
- شماره ٥٤٨: اي جان و جهان رويت پيدا نکني دانم
- شماره ٥٤٩: هرگز دل پر خون را خرم نکني دانم
- شماره ٥٥٠: درد دل را دوا نمي دانم
- شماره ٥٥١: من پاي همي ز سر نمي دانم
- شماره ٥٥٢: بجز غم خوردن عشقت غمي ديگر نمي دانم
- شماره ٥٥٣: کجا بودم کجا رفتم کجاام من نمي دانم
- شماره ٥٥٤: زلف و رخت از شام و سحر باز ندانم
- شماره ٥٥٥: من اين دانم که مويي مي ندانم
- شماره ٥٥٦: چو خود را پاک دامن مي ندانم
- شماره ٥٥٧: از عشق در اندرون جانم
- شماره ٥٥٨: چون نام تو بر زبان برانم
- شماره ٥٥٩: گر در سر عشق رفت جانم
- شماره ٥٦٠: از در جان درآي تا جانم
- شماره ٥٦١: ز تو گر يک نظر آيد به جانم
- شماره ٥٦٢: ازين دريا که غرق اوست جانم
- شماره ٥٦٣: درين نشيمن خاکي بدين صفت که منم
- شماره ٥٦٤: دست مي ندهد که بي تو دم زنم
- شماره ٥٦٥: چون ندارم سر يک موي خبر زانچه منم
- شماره ٥٦٦: زهره ندارم که سلامت کنم
- شماره ٥٦٧: دل ز عشقت بي خبر شد چون کنم
- شماره ٥٦٨: قصه عشق تو از بر چون کنم
- شماره ٥٦٩: دل ندارم، صبر بي دل چون کنم
- شماره ٥٧٠: رفت وجودم به عدم چون کنم
- شماره ٥٧١: دل ز دستم رفت و جان هم، بي دل و جان چون کنم
- شماره ٥٧٢: آه گر من زعشق آه کنم
- شماره ٥٧٣: بي رخت در جهان نظر چکنم
- شماره ٥٧٤: چاره نيست از توام چه چاره کنم
- شماره ٥٧٥: هر زمان بي خود هوايي مي کنم
- شماره ٥٧٦: اين دل پر درد را چندان که درمان مي کنم
- شماره ٥٧٧: محلم نيست که خورشيد جمالت بينم
- شماره ٥٧٨: چشم از پي آن دارم تا روي تو مي بينم
- شماره ٥٧٩: دردا که ز يک همدم آثار نمي بينم
- شماره ٥٨٠: به دريايي در اوفتادم که پايانش نمي بينم
- شماره ٥٨١: در درد عشق يک دل بيدار مي نبينم
- شماره ٥٨٢: اي برده به زلف کفر و دينم
- شماره ٥٨٣: در ره او بي سر و پا مي روم
- شماره ٥٨٤: هر شبي وقت سحر در کوي جانان مي روم
- شماره ٥٨٥: ما هرچه آن ماست ز ره بر گرفته ايم
- شماره ٥٨٦: ما به عهد حسن تو ترک دل و جان گفته ايم
- شماره ٥٨٧: باده ناخورده مست آمده ايم
- شماره ٥٨٨: ما مي از کاس سعادت خورده ايم
- شماره ٥٨٩: دست در عشقت ز جان افشانده ايم
- شماره ٥٩٠: ما ز عشقت آتشين دل مانده ايم
- شماره ٥٩١: در چه طلسم است که ما مانده ايم
- شماره ٥٩٢: ما رند و مقامر و مباحي ايم
- شماره ٥٩٣: ما درد فروش هر خراباتيم
- شماره ٥٩٤: گرچه در عشق تو جان درباختيم
- شماره ٥٩٥: هرچه همه عمر همي ساختيم
- شماره ٥٩٦: بس که جان در خاک اين در سوختيم
- شماره ٥٩٧: تا به دام عشق او آويختيم
- شماره ٥٩٨: تا به عشق تو قدم برداشتيم
- شماره ٥٩٩: تا با غم عشق آشنا گشتيم
- شماره ٦٠٠: ما ترک مقامات و کرامات گرفتيم
- شماره ٦٠١: ما بار دگر گوشه خمار گرفتيم
- شماره ٦٠٢: هر آن نقشي که بر صحرا نهاديم
- شماره ٦٠٣: تا ما ره عشق تو سپرديم
- شماره ٦٠٤: تا دردي درد او چشيديم
- شماره ٦٠٥: ما ز خرابات عشق مست الست آمديم
- شماره ٦٠٦: چه مقصود ار چه بسياري دويديم
- شماره ٦٠٧: دردا که درين باديه بسيار دويديم
- شماره ٦٠٨: تا ما سر ننگ و نام داريم
- شماره ٦٠٩: ما ننگ وجود روزگاريم
- شماره ٦١٠: ما مرد کليسيا و زناريم
- شماره ٦١١: چون زلف تاب دهد آن ترک لشکريم
- شماره ٦١٢: ما در غمت به شادي جان باز ننگريم
- شماره ٦١٣: من نميرم زانکه بي جان مي زيم
- شماره ٦١٤: اي صدف لعل تو حقه در يتيم
- شماره ٦١٥: بر هرچه که دل نهاده باشيم
- شماره ٦١٦: بيا تا رند هر جايي بباشيم
- شماره ٦١٧: ساقيا خيز که تا رخت به خمار کشيم
- شماره ٦١٨: اکنون که نشانه ملاميم
- شماره ٦١٩: بيار آن جام مي تا جان فشانيم
- شماره ٦٢٠: ما گبر قديم نامسلمانيم
- شماره ٦٢١: گاه لاف از آشنايي مي زنيم
- شماره ٦٢٢: وقت آن آمد که ما آن ماه را مهمان کنيم
- شماره ٦٢٣: ما ره ز قبله سوي خرابات مي کنيم
- شماره ٦٢٤: ما چو بي ماييم از ما ايمنيم
- شماره ٦٢٥: گر مردي خويشتن ببينيم
- شماره ٦٢٦: اي جان ز جهان کجات جويم
- شماره ٦٢٧: نشستي در دل من چونت جويم
- شماره ٦٢٨: در عشق همي بلا همي جويم
- شماره ٦٢٩: چون قصه زلف تو دراز است چگويم
- شماره ٦٣٠: چون نيايد سر عشقت در بيان
- شماره ٦٣١: اي روي تو شمع بت پرستان
- شماره ٦٣٢: اي گرفته حسن تو هر دو جهان
- شماره ٦٣٣: اي نهان از ديده و در دل عيان
- شماره ٦٣٤: قصد کرد از سرکشي يارم به جان
- شماره ٦٣٥: اي روي تو شمع تاج داران
- شماره ٦٣٦: اي جگرگوشه جگرخواران
- شماره ٦٣٧: اي به روي تو عالمي نگران
- شماره ٦٣٨: اي روي تو شمع پاکبازان
- شماره ٦٣٩: اي ياد تو کار کاردانان
- شماره ٦٤٠: نيست آسان عشق جانان باختن
- شماره ٦٤١: نيست ره عشق را برگ و نوا ساختن
- شماره ٦٤٢: کافري است از عشق دل برداشتن
- شماره ٦٤٣: بندگي چيست به فرمان رفتن
- شماره ٦٤٤: عاشقي چيست ترک جان گفتن
- شماره ٦٤٥: کفر است ز بي نشان نشان دادن
- شماره ٦٤٦: با تو سري در ميان خواهد بدن
- شماره ٦٤٧: دل ز عشق تو خون توان کردن
- شماره ٦٤٨: عشق را بي خويشتن بايد شدن
- شماره ٦٤٩: عشق چيست از خويش بيرون آمدن
- شماره ٦٥٠: کاري است قوي ز خود بريدن
- شماره ٦٥١: آتشي در جمله آفاق زن
- شماره ٦٥٢: خال مشکين بر آفتاب مزن
- شماره ٦٥٣: گر سر اين کار داري کار کن
- شماره ٦٥٤: گر مرد نام و ننگي از کوي ما گذر کن
- شماره ٦٥٥: خيز و از مي آتشي در ما فکن
- شماره ٦٥٦: اي پسر اين رخ به آفتاب درافکن
- شماره ٦٥٧: چو دريا شور در جانم ميفکن
- شماره ٦٥٨: زلف به انگشت پريشان مکن
- شماره ٦٥٩: بيم است که صد آه برآرم ز جگر من
- شماره ٦٦٠: باز آمده اي از آن جهانم من
- شماره ٦٦١: ترسا بچه اي ناگه چون ديد عيان من
- شماره ٦٦٢: لعل تو داغي نهاد بر دل بريان من
- شماره ٦٦٣: در رهت حيران شدم اي جان من
- شماره ٦٦٤: عشق تو در جان من اي جان من
- شماره ٦٦٥: چند باشم در انتظار تو من
- شماره ٦٦٦: در دل دارم جهاني بي تو من
- شماره ٦٦٧: گر با تو بگويم غم افزون شده من
- شماره ٦٦٨: اي دل و جان زندگاني من
- شماره ٦٦٩: ميل درکش روي آن دلبر ببين
- شماره ٦٧٠: بار ديگر روي زيبايي ببين
- شماره ٦٧١: اي روي تو آفتاب کونين
- شماره ٦٧٢: هر که جان درباخت بر ديدار او
- شماره ٦٧٣: اي چو گويي گشته در ميدان او
- شماره ٦٧٤: اي صبا گر بگذري بر زلف مشک افشان او
- شماره ٦٧٥: اي صبا برگرد امشب گرد سر تاپاي او
- شماره ٦٧٦: اي سراسيمه مه از رخسار تو
- شماره ٦٧٧: ماييم دل بريده ز پيوند و ناز تو
- شماره ٦٧٨: تا دل ز دست بيفتاد از تو
- شماره ٦٧٩: اي مرا زندگي جان از تو
- شماره ٦٨٠: هر زمان شوري دگر دارم ز تو
- شماره ٦٨١: اي خرد را زندگي جان ز تو
- شماره ٦٨٢: مي روم بر خاک دل پر خون ز تو
- شماره ٦٨٣: برخاست شوري در جهان از زلف شورانگيز تو
- شماره ٦٨٤: اي جلوه گر عالم، طاوس جمال تو
- شماره ٦٨٥: اي دل و جان کاملان، گم شده در کمال تو
- شماره ٦٨٦: اي غذاي جان مستم نام تو
- شماره ٦٨٧: اي جگر گوشه جانم غم تو
- شماره ٦٨٨: اي غنچه غلام خنده تو
- شماره ٦٨٩: آنچه با من مي کند سوداي تو
- شماره ٦٩٠: اي دلم مستغرق سوداي تو
- شماره ٦٩١: اي دل مبتلاي من شيفته هواي تو
- شماره ٦٩٢: چون نيست کسي مرا به جاي تو
- شماره ٦٩٣: اي سيه گر سپيد کاري تو
- شماره ٦٩٤: گر چنين سنگدل بماني تو
- شماره ٦٩٥: دلا چون کس نخواهد ماند دايم هم نماني تو
- شماره ٦٩٦: اي جهاني پشت گرم از روي تو
- شماره ٦٩٧: اي خم چرخ از خم ابروي تو
- شماره ٦٩٨: اي دو عالم پرتوي از روي تو
- شماره ٦٩٩: اي دو عالم يک فروغ از روي تو
- شماره ٧٠٠: جانا بسوخت جان من از آرزوي تو
- شماره ٧٠١: ذره اي ناديده گنج روي تو
- شماره ٧٠٢: اي مرقع پوش در خمار شو
- شماره ٧٠٣: اي دل به ميان جان فرو شو
- شماره ٧٠٤: در کنج اعتکاف دلي بردبار کو
- شماره ٧٠٥: دوش درآمد ز درم صبحگاه
- شماره ٧٠٦: شب را ز تيغ صبحدم خون است عمدا ريخته
- شماره ٧٠٧: صد قلزم سيماب بين بر طارم زر ريخته
- شماره ٧٠٨: اي آتش سوداي تو دود از جهان انگيخته
- شماره ٧٠٩: اي چشم بد را برقعي بر روي ماه آويخته
- شماره ٧١٠: اي لبت حقه گهر بسته
- شماره ٧١١: اي ذره اي از نور تو بر عرش اعظم تافته
- شماره ٧١٢: اي روي همچو ماهت يک پرده بر گرفته
- شماره ٧١٣: اي دل اندر عشق، دل در يار ده
- شماره ٧١٤: ساقيا گر پخته اي مي خام ده
- شماره ٧١٥: سر پا برهنگانيم اندر جهان فتاده
- شماره ٧١٦: دوش آمد زلف تاب داده
- شماره ٧١٧: جانا منم ز مستي سر در جهان نهاده
- شماره ٧١٨: اي اشتياق رويت از چشم خواب برده
- شماره ٧١٩: ترسا بچه اي ديدم زنار کمر کرده
- شماره ٧٢٠: اي يک کرشمه تو صد خون حلال کرده
- شماره ٧٢١: اي ز سوداي تو دل شيدا شده
- شماره ٧٢٢: اي هر دهان ز ياد لبت پر عسل شده
- شماره ٧٢٣: اي درس عشقت هر شبم تا روز تکرار آمده
- شماره ٧٢٤: اي ز صفات لبت عقل به جان آمده
- شماره ٧٢٥: اي ز شراب غفلت مست و خراب مانده
- شماره ٧٢٦: در راه تو مردانند از خويش نهان مانده
- شماره ٧٢٧: اي جهاني خلق حيران مانده
- شماره ٧٢٨: اي پاي دل ز عشق تو در گل بمانده
- شماره ٧٢٩: منم از عشق سرگردان بمانده
- شماره ٧٣٠: اي زلف تو دام ماه افکنده
- شماره ٧٣١: اي روي تو زهر سو رويي دگر نموده
- شماره ٧٣٢: اي جان ما شرابي از جام تو کشيده
- شماره ٧٣٣: اي گرد قمر خطي کشيده
- شماره ٧٣٤: چون کشته شدم هزار باره
- شماره ٧٣٥: جهان جمله تويي تو در جهان نه
- شماره ٧٣٦: اي شکر با لب تو شيرين نه
- شماره ٧٣٧: اي راه تو بحر بي کرانه
- شماره ٧٣٨: من کيم اندر جهان سرگشته اي
- شماره ٧٣٩: دوش وقت صبح چون دل داده اي
- شماره ٧٤٠: ماه را در مشک پنهان کرده اي
- شماره ٧٤١: مورچه قيرفام بر قمر آورده اي
- شماره ٧٤٢: اي که ز سوداي عشق بي سر و پا مانده اي
- شماره ٧٤٣: بوي زلفت در جهان افکنده اي
- شماره ٧٤٤: بحري است عشق و عقل ازو برکناره اي
- شماره ٧٤٥: گر کسي يابد درين کو خانه اي
- شماره ٧٤٦: شعله زد شمع جمال او ز دولتخانه اي
- شماره ٧٤٧: آن را که نيست در دل ازين سر سکينه اي
- شماره ٧٤٨: اي صد هزار عاشقت از فرق تا به پاي
- شماره ٧٤٩: اي از شکنج زلفت هرجا که انقلابي
- شماره ٧٥٠: درآمد از در دل چون خرابي
- شماره ٧٥١: گر تو نسيمي ز زلف يار نيابي
- شماره ٧٥٢: از من بي خبر چه مي طلبي
- شماره ٧٥٣: جانا دلم ببردي و جانم بسوختي
- شماره ٧٥٤: عشق را گر سري پديدستي
- شماره ٧٥٥: اگر از نسيم زلفت اثري به جان فرستي
- شماره ٧٥٦: جانا دلم ببردي در قعر جان نشستي
- شماره ٧٥٧: اي همه راحت روان، سرو روان کيستي
- شماره ٧٥٨: اي آفتاب از ورق رويت آيتي
- شماره ٧٥٩: گر مرد راه عشقي ره پيش بر به مردي
- شماره ٧٦٠: درج ياقوت درفشان کردي
- شماره ٧٦١: تا تو ز هستي خود زير و زبر نگردي
- شماره ٧٦٢: خطي از غاليه بر غاليه دان آوردي
- شماره ٧٦٣: با خط سرسبز بيرون آمدي
- شماره ٧٦٤: اي لبت ختم کرده دلبندي
- شماره ٧٦٥: اي که با عاشقان نه پيوندي
- شماره ٧٦٦: گر مرد اين حديثي زنار کفر بندي
- شماره ٧٦٧: اي کاش درد عشقت درمان پذير بودي
- شماره ٧٦٨: گر يار چنين سرکش و عيار نبودي
- شماره ٧٦٩: گر از همه عاشقان وفا ديدي
- شماره ٧٧٠: اي آنکه هيچ جايي آرام جان نديدي
- شماره ٧٧١: الصلا اي دل اگر در عشق او اقرار داري
- شماره ٧٧٢: جانا دهني چو پسته داري
- شماره ٧٧٣: هم تن مويم از آن ميان که نداري
- شماره ٧٧٤: تورا گر نيست با من هيچ کاري
- شماره ٧٧٥: تو را تا سر بود برجا کجا داري کله داري
- شماره ٧٧٦: پروانه شبي ز بي قراري
- شماره ٧٧٧: اي بوس تو اصل هر شماري
- شماره ٧٧٨: درآمد دوش دلدارم به ياري
- شماره ٧٧٩: ترسا بچه اي شنگي زين نادره دلداري
- شماره ٧٨٠: دوش سرمست به وقت سحري
- شماره ٧٨١: گاهيم به لطف مي نوازي
- شماره ٧٨٢: چه عجب کسي تو جانا که ندانمت چه چيزي
- شماره ٧٨٣: گر مرد اين حديثي زين باده مست باشي
- شماره ٧٨٤: تا تو خود را خوارتر از جمله عالم نباشي
- شماره ٧٨٥: هر دمم مست به بازار کشي
- شماره ٧٨٦: چون خط شبرنگ بر گلگون کشي
- شماره ٧٨٧: هر دمم در امتحان چندي کشي
- شماره ٧٨٨: گرد مه خط معنبر مي کشي
- شماره ٧٨٩: در ده مي عشق يک دم اي ساقي
- شماره ٧٩٠: جانا ز فراق تو اين محنت جان تا کي
- شماره ٧٩١: گر يک شکر از لعلت در کار کني حالي
- شماره ٧٩٢: ماييم ز عالم معالي
- شماره ٧٩٣: دي ز دير آمد برون سنگين دلي
- شماره ٧٩٤: دست نمي دهد مرا بي تو نفس زدن دمي
- شماره ٧٩٥: گر من اندر عشق مرد کارمي
- شماره ٧٩٦: اي جان جان جانم تو جان جان جاني
- شماره ٧٩٧: هزاران جان سزد در هر زماني
- شماره ٧٩٨: زلف را تاب داد چنداني
- شماره ٧٩٩: اي در ميان جانم وز جان من نهاني
- شماره ٨٠٠: اي روي تو فتنه جهاني
- شماره ٨٠١: اي هرشکني از سر زلف تو جهاني
- شماره ٨٠٢: اي يک کرشمه تو غارتگر جهاني
- شماره ٨٠٣: اي حسن تو آب زندگاني
- شماره ٨٠٤: دردي است درين دلم نهاني
- شماره ٨٠٥: ترسا بچه لولي همچون بت روحاني
- شماره ٨٠٦: اي ساقي از آن قدح که داني
- شماره ٨٠٧: به هر کويي مرا تا کي دواني
- شماره ٨٠٨: خاک کوي توام تو مي داني
- شماره ٨٠٩: کجايي اي دل و جانم مگر که در دل و جاني
- شماره ٨١٠: ز سگان کويت اي جان که دهد مرا نشاني
- شماره ٨١١: اي هجر تو وصل جاوداني
- شماره ٨١٢: بس نادره جهاني اي جان و زندگاني
- شماره ٨١٣: چاره کار من آن زمان که تواني
- شماره ٨١٤: ترسا بچه اي به دلستاني
- شماره ٨١٥: گفتم بخرم غمت به جاني
- شماره ٨١٦: اي گشته نهان از همه از بس که عياني
- شماره ٨١٧: خال مشکين بر گلستان مي زني
- شماره ٨١٨: هر زمان لاف وفايي مي زني
- شماره ٨١٩: خواجه تا چند حساب زر و دينار کني
- شماره ٨٢٠: گر نقاب از جمال باز کني
- شماره ٨٢١: اي دل اندر عشق غوغا چون کني
- شماره ٨٢٢: گه به دندان در عدن شکني
- شماره ٨٢٣: هر نفسي شور عشق در دو جهان افکني
- شماره ٨٢٤: هر شبم سرمست در کوي افکني
- شماره ٨٢٥: در همه شهر خبر شد که تو معشوق مني
- شماره ٨٢٦: به سر زلف دلرباي مني
- شماره ٨٢٧: نگر تا اي دل بيچاره چوني
- شماره ٨٢٨: تا در سر زلف تاب بيني
- شماره ٨٢٩: به وادييي که درو گوي راه سر بيني
- شماره ٨٣٠: هر روز ز دلتنگي جايي دگرم بيني
- شماره ٨٣١: چون لبت به پسته اندر صفت گهر نبيني
- شماره ٨٣٢: هرچه هست اوست و هرچه اوست توي
- شماره ٨٣٣: اي لب گلگونت جام خسروي
- شماره ٨٣٤: گر تو خلوتخانه توحيد را محرم شوي
- شماره ٨٣٥: سرمست درآمد از سر کوي
- شماره ٨٣٦: نگاري مست لايعقل چو ماهي
- شماره ٨٣٧: جان به لب آورده ام تا از لبم جاني دهي
- شماره ٨٣٨: آفتاب رويت اي سرو سهي
- شماره ٨٣٩: زلف تيره بر رخ روشن نهي
- شماره ٨٤٠: گه به کرشمه دلم ز بر بربايي
- شماره ٨٤١: اي راه تو را دراز نايي
- شماره ٨٤٢: منم و گوشه اي و سودايي
- شماره ٨٤٣: ز عشقت سوختم اي جان کجايي
- شماره ٨٤٤: از غمت روز و شب به تنهايي
- شماره ٨٤٥: دوش از سر بيهوشي و ز غايت خودرايي
- شماره ٨٤٦: سر برهنه کرده ام به سودايي
- شماره ٨٤٧: ترسا بچه اي ديشب در غايت ترسايي
- شماره ٨٤٨: دلا در راه حق گير آشنايي
- شماره ٨٤٩: ترسا بچه ايم افکند از زهد به ترسايي
- شماره ٨٥٠: رخ تو چگونه ببينم که تو در نظر نيايي
- شماره ٨٥١: چون روي بود بدان نکويي
- شماره ٨٥٢: اي آفتاب رويت از غايت نکويي