بحري است عشق و عقل ازو برکناره اي
کار کنارگي نبود جز نظاره اي
در بحر عشق عقل اگر راهبر بدي
هرگز کجا فتادي ازو برکناره اي
وانجا که بحر عشق درآيد به جان و دل
عقل است اعجمي و خرد شيرخواره اي
در پرده وجود ز هستي عدم شوند
آنها که ره برند درين پرده پاره اي
بسيار چاره مي طلبي تا که سر عشق
يک دم شود به پيش تو چون آشکاره اي
گر صد هزار سال درين ره قدم زني
تا تو تويي تو را نتوان کرد چاره اي
تو درد عشق خود چه شناسي که چون بود
تا بر دلت ز عشق نيايد کتاره اي
در هر هزار سال به برج دلي رسد
از آسمان عشق بدين سان ستاره اي
عطار اگر پياده شوي از دو کون تو
در هر دو کون چون تو نباشد سواره اي