شماره ٣٥٩: دلبرم رخ گشاده مي آيد
دلبرم رخ گشاده مي آيد
تاب در زلف داده مي آيد
در دل سنگ لعل مي بندد
کو چنين لب گشاده مي آيد
شهسوار سپهر از پي او
مي رود کو پياده مي آيد
زلف برهم فکنده مي گذرد
خلق برهم فتاده مي آيد
اي عجب چشم اوست مست و خراب
وز لبش بوي باده مي آيد
پيش سرسبزي خطش چو قلم
عقل کل بر چکاده مي آيد
ماه سر درفکنده مي گذرد
چرخ بر سر ستاده مي آيد
آفتابي که سرکش است چو تيغ
بر خطش سر نهاده مي آيد
در صفاتش ز بحر جان فريد
گهر پاک زاده مي آيد