شماره ٦١٩: بيار آن جام مي تا جان فشانيم
بيار آن جام مي تا جان فشانيم
نثاري بر سر جانان نشانيم
بيا جانا که وقت آن درآمد
که جان بر جام جان افشان فشانيم
چو بر جان آشکارا گشت جانان
ز غيرت جان خود پنهان فشانيم
دمي کز ما برآيد بي غم او
در آن ماتم بسي طوفان فشانيم
چو دريا در خروش آييم وانگه
ز چشم خون فشان باران فشانيم
وگر در ديده آيد غير او کس
نمک در ديده گريان فشانيم
همان بهتر که در عشقش چو عطار
در از درياي بي پايان فشانيم