شماره ٥٢٠: بي تو زماني سر زمانه ندارم
بي تو زماني سر زمانه ندارم
بلکه سر عمر جاودانه ندارم
چشم مرا با تو اي يگانه چه نسبت
چشم دو دارم ولي يگانه ندارم
مرغ توام بال و پر بريخته از عشق
در قفسي مانده آب و دانه ندارم
عشق تو بحري است من چو قطره آبم
طاقت آن بحر بي کرانه ندارم
مرغ شگرفي و من ضعيف ستم کش
در خور تو هيچ آشيانه ندارم
زهره ندارم که در وصل تو جويم
بهره ز وصل تو جز فسانه ندارم
رو که به يک بازيم که غمزه تو کرد
مات چنان گشته ام که خانه ندارم
گر به بهانه مرا همي بکشي تو
چو تو کشي راضيم بهانه ندارم
ناوک هجر تو را به جز دل عطار
در همه آفاق يک نشانه ندارم