شماره ٥٢٤: نظري به کار من کن که ز دست رفت کارم
نظري به کار من کن که ز دست رفت کارم
به کسم مکن حواله که به جز تو کس ندارم
منم و هزار حسرت که در آرزوي رويت
همه عمر من برفت و بنرفت هيچ کارم
اگر به دستگيري بپذيري اينت منت
واگر نه رستخيزي ز همه جهان برآرم
چه کمي درآيد آخر به شرابخانه تو
اگر از شراب وصلت ببري ز سر خمارم
چو نيم سزاي شادي ز خودم مدار بي غم
که درين چنين مقامي غم توست غمگسارم
ز غم تو همچو شمعم که چو شمع در غم تو
چو نفس زنم بسوزم چو بخندم اشکبارم
چو زکار شد زبانم بروم به پيش خلقي
غم تو به خون ديده همه بر رخم نگارم
ز توام من آنچه هستم که تو گرنه اي نيم من
که تويي که آفتابي و منم که ذره وارم
اگر از تو جان عطار اثر کمال يابد
منم آنکه از دو عالم به کمال اختيارم