شماره ٨٠٨: خاک کوي توام تو مي داني
خاک کوي توام تو مي داني
خاک در روي من چه افشاني
سر نگردانم از ره تو دمي
گر به خون صد رهم بگرداني
با چو من کس که ناتوان توام
بتوان کرد هرچه بتواني
گر به خونم درافکني ز درت
بر نگيرم ز خاک پيشاني
سر مهر غم تو در دل من
راز عشقت بس است پنهاني
گر به رويم نظر کني نفسي
همه از روي من فرو خواني
من ز درمان به جان شدم بيزار
جان من درد توست مي داني
گر مرا درد تو نخواهد بود
سر بگردانم از مسلماني
هيچ درمان مرا مکن هرگز
که نيم جز به درد ارزاني
گفته بودي که دل ز تو ببرم
که ز دلداري و پريشاني
نتواني که دل ز من ببري
دل چگونه بري چو درماني
من ز عطار جان بخواهم برد
برهد از هزار حيراني