شماره ٣٣٦: تا سر زلف تو درهم مي رود
تا سر زلف تو درهم مي رود
در جهان صد خون به يک دم مي رود
تا بديدم زلف تو اي جان و دل
دل ز دستم رفت و جان هم مي رود
دل ندارم تا غم زلفت خورم
وين سخن از جان پر غم مي رود
آسمان از اشتياق روي تو
همچو زلفت پشت پر خم مي رود
دل در اندوه تو مرد و اين بتر
کز پي دل جان به ماتم مي رود
مي دهي دم مي ستاني جان من
راستي بيعي مسلم مي رود
هر زماني توبه اي مي بشکني
توبه الحق با تو محکم مي رود
ناز کم کن زانکه تا خطت دميد
آنچه مي رفتت کنون کم مي رود
خون مخور عطار را کز شوق تو
با دلي پر خون ز عالم مي رود