شماره ٣٩٣: عشق آبم برد گو آبم ببر
عشق آبم برد گو آبم ببر
روز آرام و به شب خوابم ببر
چند دارم تشنه لعل تو جان
جان خوشي زان لعل سيرابم ببر
من کيم خاک توام بادي به دست
آتشي در من زن و آبم ببر
ني خطا گفتم که در تاب و تبم
مي نيارم تاب تو تابم ببر
چند تابد دل ز تاب زلف تو
تاب دل از زلف پرتابم ببر
هستم از عناب تو صفرا زده
اين همه صفرا ز عنابم ببر
غرقه درياي عشقت گشته ام
دست من گير و ز غرقابم ببر
چون کمان شد پشت عطار از غمت
زين ميان چون تير پرتابم ببر