شماره ٨٠٧: به هر کويي مرا تا کي دواني
به هر کويي مرا تا کي دواني
ز هر زهري مرا تا کي چشاني
چو زهرم مي چشاند چرخ گردون
به ترياک سعادت کي رساني
گهي تابوتم اندازي به دريا
گهي بر تخت فرعونم نشاني
برآري برفراز طور سينا
شراب الفت وصلم چشاني
چو بنده مست شد ديدار خود را
خطاب آيد که موسي لن تراني
ايا موسي سخن گستاخ تا چند
نه آني که شعيبم را شباني
من آنم که شعيبت را شبانم
تو آني که شباني را بخواني
منم موسي تويي جبار عالم
گرم خواني ورم راني تو داني
شباني را کجا آن قدر باشد
که تو بي واسطه وي را بخواني
سخن گويي بدو در طور سينا
درو در و گهر سازي نهاني
ايا موسي تو رخت خويش بربند
که تا خود را به منزلگه رساني
نه ايوبم که چندين صبر دارم
نيم يوسف که در چاهم نشاني
برون آمد گل زرد از گل سرخ
مکن در باغ ويران باغباني
نشان وصل ما موي سفيد است
رسول آشکارا نه نهاني
زهي عطار کز بحر معاني
به الماس سخن در مي چکاني