شماره ٥١٩: سر مويي سر عالم ندارم
سر مويي سر عالم ندارم
چه عالم چون سر خود هم ندارم
چنان گم گشته ام از خويش رفته
که گويي عمر جز يک دم ندارم
ندارم دل بسي جستم دلم باز
وگر دارم درين عالم ندارم
چو دل را مي نيابم ذره اي باز
چرا خود را بسي ماتم ندارم
بحمدالله که از بود و نبودم
اگر شادي ندارم غم ندارم
چه مي گويم که مجروحم چنان سخت
که در هر دو جهان مرهم ندارم
جهاني راز دارم مانده در دل
که را گويم چو يک محرم ندارم
حريفي مي کنم با هفت دريا
وليکن زور يک شبنم ندارم
بسي گوهر دهد دريام هر دم
ولي چون ناقصم محکم ندارم
اگر يک گوهر آيد قسم عطار
به قدر از هر دو کونش کم ندارم