غزليات - قسمت دوم
- شماره ١: عيد بگذشت و همه خلق سوي کار شدند
- شماره ٢: طرفه گرمابه باني کو ز خلوت برآيد
- شماره ٣: باز شيري با شکر آميختند
- شماره ٤: آن شکرپاسخ نباتم مي دهد
- شماره ٥: خنب هاي لايزالي جوش باد
- شماره ٦: موشکي صندوق را سوراخ کرد
- شماره ٧: بار ديگر يار ما هنباز کرد
- شماره ٨: شهر پر شد لوليان عقل دزد
- شماره ٩: خلق مي جنبند مانا روز شد
- شماره ١٠: چون مرا جمعي خريدار آمدند
- شماره ١١: ساقيان سرمست در کار آمدند
- شماره ١٢: اندک اندک جمع مستان مي رسند
- شماره ١٣: هر چه آن خسرو کند شيرين کند
- شماره ١٤: خنده از لطفت حکايت مي کند
- شماره ١٥: عشق اکنون مهرباني مي کند
- شماره ١٦: عمر بر اوميد فردا مي رود
- شماره ١٧: عاشقان پيدا و دلبر ناپديد
- شماره ١٨: برنشين اي عزم و منشين اي اميد
- شماره ١٩: اي خدا از عاشقان خشنود باد
- شماره ٢٠: نه فلک مر عاشقان را بنده باد
- شماره ٢١: هر که را اسرار عشق اظهار شد
- شماره ٢٢: هر چه دلبر کرد ناخوش چون بود
- شماره ٢٣: صاف جان ها سوي گردون مي رود
- شماره ٢٤: هر زمان لطفت همي در پي رسد
- شماره ٢٥: شب شد و هنگام خلوتگاه شد
- شماره ٢٦: مرگ ما هست عروسي ابد
- شماره ٢٧: از دل رفته نشان مي آيد
- شماره ٢٨: گل خندان که نخندد چه کند
- شماره ٢٩: گر نخسپي شبکي جان چه شود
- شماره ٣٠: هر کجا بوي خدا مي آيد
- شماره ٣١: گر نخسپي شبکي جان چه شود
- شماره ٣٢: خشمين بر آن کسي شو کز وي گزير باشد
- شماره ٣٣: بعد از سماع گويي کان شورها کجا شد
- شماره ٣٤: باز آفتاب دولت بر آسمان برآمد
- شماره ٣٥: آن ماه کو ز خوبي بر جمله مي دواند
- شماره ٣٦: در عشق زنده بايد کز مرده هيچ نايد
- شماره ٣٧: گر ساعتي ببري ز انديشه ها چه باشد
- شماره ٣٨: مرغي که ناگهاني در دام ما درآمد
- شماره ٣٩: بيمار رنج صفرا ذوق شکر نداند
- شماره ٤٠: پيمانه ايست اين جان پيمانه اين چه داند
- شماره ٤١: از چشم پرخمارت دل را قرار ماند
- شماره ٤٢: اي آن که از عزيزي در ديده جات کردند
- شماره ٤٣: يک خانه پر ز مستان مستان نو رسيدند
- شماره ٤٤: اي آنک پيش حسنت حوري قدم دو آيد
- شماره ٤٥: جز لطف و جز حلاوت خود از شکر چه آيد
- شماره ٤٦: مر بحر را ز ماهي دايم گزير باشد
- شماره ٤٧: گفتم مکن چنين ها اي جان چنين نباشد
- شماره ٤٨: عيد آمد و خوش آمد دلدار دلکش آمد
- شماره ٤٩: برجه ز خواب و بنگر نک روز روشن آمد
- شماره ٥٠: گفتي که در چه کاري با تو چه کار ماند
- شماره ٥١: وقتي خوشست ما را لابد نبيد بايد
- شماره ٥٢: ني ديده هر دلي را ديدار مي نمايد
- شماره ٥٣: اي دل اگر کم آيي کارت کمال گيرد
- شماره ٥٤: لطفي نماند کان صنم خوش لقا نکرد
- شماره ٥٥: قومي که بر براق بصيرت سفر کنند
- شماره ٥٦: آتش پرير گفت نهاني به گوش دود
- شماره ٥٧: بلبل نگر که جانب گلزار مي رود
- شماره ٥٨: جانا بيار باده که ايام مي رود
- شماره ٥٩: چندان حلاوت و مزه و مستي و گشاد
- شماره ٦٠: چندان حلاوت و مزه و مستي و گشاد
- شماره ٦١: به حرم به خود کشيد و مرا آشنا ببرد
- شماره ٦٢: خياط روزگار به بالاي هيچ مرد
- شماره ٦٣: چشمم همي پرد مگر آن يار مي رسد
- شماره ٦٤: آمد بهار خرم و رحمت نثار شد
- شماره ٦٥: اين عشق جمله عاقل و بيدار مي کشد
- شماره ٦٦: خفته نمود دلبر گفتم ز باغ زود
- شماره ٦٧: امروز مرده بين که چه سان زنده مي شود
- شماره ٦٨: گر عيد وصل تست منم خود غلام عيد
- شماره ٦٩: تا چند خرقه بردرم از بيم و از اميد
- شماره ٧٠: امسال بلبلان چه خبرها همي دهند
- شماره ٧١: صحرا خوشست ليک چو خورشيد فر دهد
- شماره ٧٢: صبح آمد و صحيفه مصقول برکشيد
- شماره ٧٣: صد مصر مملکت ز تعدي خراب شد
- شماره ٧٤: آه که بار دگر آتش در من فتاد
- شماره ٧٥: جامه سيه کرد کفر نور محمد رسيد
- شماره ٧٦: جان من و جان تو بود يکي ز اتحاد
- شماره ٧٧: پرده دل مي زند زهره هم از بامداد
- شماره ٧٨: بار دگر آمديم تا شود اقبال شاد
- شماره ٧٩: از رسن زلف تو خلق به جان آمدند
- شماره ٨٠: روبهکي دنبه برد شير مگر خفته بود
- شماره ٨١: زهره من بر فلک شکل دگر مي رود
- شماره ٨٢: روي تو چون روي مار خوي تو زهر قديد
- شماره ٨٣: صبحدمي همچو صبح پرده ظلمت دريد
- شماره ٨٤: دي شد و بهمن گذشت فصل بهاران رسيد
- شماره ٨٥: آمد شهر صيام سنجق سلطان رسيد
- شماره ٨٦: نيک بدست آنک او شد تلف نيک و بد
- شماره ٨٧: نعره آن بلبلان از سوي بستان رسيد
- شماره ٨٨: وسوسه تن گذشت غلغله جان رسيد
- شماره ٨٩: غره مشو گر ز چرخ کار تو گردد بلند
- شماره ٩٠: شرح دهم من که شب از چه سيه دل بود
- شماره ٩١: بانگ زدم من که دل مست کجا مي رود
- شماره ٩٢: يار مرا عارض و عذار نه اين بود
- شماره ٩٣: بگير دامن لطفش که ناگهان بگريزد
- شماره ٩٤: اگر دمي بنوازد مرا نگار چه باشد
- شماره ٩٥: ز سر بگيرم عيشي چو پا به گنج فروشد
- شماره ٩٦: اگر مرا تو نخواهي دلم تو را نگذارد
- شماره ٩٧: ز باد حضرت قدسي بنفشه زار چه مي شد
- شماره ٩٨: شدم ز عشق به جايي که عشق نيز نداند
- شماره ٩٩: گرفت خشم ز بستان سرخري و برون شد
- شماره ١٠٠: مده به دست فراقت دل مرا که نشايد
- شماره ١٠١: چو درد گيرد دندان تو عدو گردد
- شماره ١٠٢: چه پادشاست که از خاک پادشا سازد
- شماره ١٠٣: بر آستانه اسرار آسمان نرسد
- شماره ١٠٤: به روز مرگ چو تابوت من روان باشد
- شماره ١٠٥: نگفتمت مرو آن جا که مبتلات کنند
- شماره ١٠٦: بگو به گوش کساني که نور چشم منند
- شماره ١٠٧: ز بانگ پست تو اي دل بلند گشت وجود
- شماره ١٠٨: بيا که ساقي عشق شراب باره رسيد
- شماره ١٠٩: درخت و برگ برآيد ز خاک اين گويد
- شماره ١١٠: به يارکان صفا جز مي صفا مدهيد
- شماره ١١١: چو کارزار کند شاه روم با شمشاد
- شماره ١١٢: ببرد خواب مرا عشق و عشق خواب برد
- شماره ١١٣: کسي که عاشق آن رونق چمن باشد
- شماره ١١٤: سخن که خيزد از جان ز جان حجاب کند
- شماره ١١٥: چو عشق را هوس بوسه و کنار بود
- شماره ١١٦: رسيد ساقي جان ما خمار خواب آلود
- شماره ١١٧: به روح هاي مقدس ز من سلام بريد
- شماره ١١٨: دو ماه پهلوي همديگرند بر در عيد
- شماره ١١٩: حبيب کعبه جانست اگر نمي دانيد
- شماره ١٢٠: به باغ بلبل از اين پس حديث ما گويد
- شماره ١٢١: هزار جان مقدس فداي روي تو باد
- شماره ١٢٢: ز عشق آن رخ خوب تو اي اصول مراد
- شماره ١٢٣: سپاس و شکر خدا را که بندها بگشاد
- شماره ١٢٤: مها به دل نظري کن که دل تو را دارد
- شماره ١٢٥: مها به دل نظري کن که دل تو را دارد
- شماره ١٢٦: ميان باغ گل سرخ هاي و هو دارد
- شماره ١٢٧: ميان باغ گل سرخ هاي و هو دارد
- شماره ١٢٨: مکن مکن که پشيمان شوي و بد باشد
- شماره ١٢٩: مرا عقيق تو بايد شکر چه سود کند
- شماره ١٣٠: فراغتي دهدم عشق تو ز خويشاوند
- شماره ١٣١: سخن به نزد سخندان بزرگوار بود
- شماره ١٣٢: به پيش تو چه زند جان و جان کدام بود
- شماره ١٣٣: ربود عشق تو تسبيح و داد بيت و سرود
- شماره ١٣٤: ز بعد خاک شدن يا زيان بود يا سود
- شماره ١٣٥: اگر مرا تو نخواهي دلم تو را خواهد
- شماره ١٣٦: نماز شام چو خورشيد در غروب آيد
- شماره ١٣٧: به باغ بلبل از اين پس نواي ما گويد
- شماره ١٣٨: ندا رسيد به جان ها که چند مي پاييد
- شماره ١٣٩: ميان باغ گل سرخ هاي و هو دارد
- شماره ١٤٠: مخسب شب که شبي صد هزار جان ارزد
- شماره ١٤١: کسي خراب خرابات و مست مي باشد
- شماره ١٤٢: مرا وصال تو بايد صبا چه سود کند
- شماره ١٤٣: سپاس آن عدمي را که هست ما بربود
- شماره ١٤٤: هر آن نوي که رسد سوي تو قديد شود
- شماره ١٤٥: ز شمس دين طرب نوبهار بازآيد
- شماره ١٤٦: سپيده دم بدميد و سپيده مي سايد
- شماره ١٤٧: افزود آتش من آب را خبر ببريد
- شماره ١٤٨: سلام بر تو که سين سلام بر تو رسيد
- شماره ١٤٩: ز جان سوخته ام خلق را حذار کنيد
- شماره ١٥٠: هزار جان مقدس فداي روي تو باد
- شماره ١٥١: کدام لب که از او بوي جان نمي آيد
- شماره ١٥٢: اگر دل از غم دنيا جدا تواني کرد
- شماره ١٥٣: به حارسان نکوروي من خطاب کنيد
- شماره ١٥٤: جهان را بديدم وفايي ندارد
- شماره ١٥٥: سحر اين دل من ز سودا چه مي شد
- شماره ١٥٦: دل من که باشد که تو را نباشد
- شماره ١٥٧: گفتم که اي جان خود جان چه باشد
- شماره ١٥٨: دل گردون خلل کند چو مه تو نهان شود
- شماره ١٥٩: ديده خون گشت و خون نمي خسبد
- شماره ١٦٠: رسم نو بين که شهريار نهاد
- شماره ١٦١: سيبکي نيم سرخ و نيمي زرد
- شماره ١٦٢: سيبکي نيم سرخ و نيمي زرد
- شماره ١٦٣: ديده ها شب فراز بايد کرد
- شماره ١٦٤: عشق تو مست و کف زنانم کرد
- شماره ١٦٥: عاشقاني که باخبر ميرند
- شماره ١٦٦: صوفيان در دمي دو عيد کنند
- شماره ١٦٧: گر تو را بخت يار خواهد بود
- شماره ١٦٨: آتش افکند در جهان جمشيد
- شماره ١٦٩: خسرواني که فتنه اي چينيد
- شماره ١٧٠: عيد بر عاشقان مبارک باد
- شماره ١٧١: زندگاني صدر عالي باد
- شماره ١٧٢: شاهدي بين که در زمانه بزاد
- شماره ١٧٣: مادر عشق طفل عاشق را
- شماره ١٧٤: شعر من نان مصر را ماند
- شماره ١٧٥: يوسف آخرزمان خرامان شد
- شماره ١٧٦: هر کي در ذوق عشق دنگ آمد
- شماره ١٧٧: هين که هنگام صابران آمد
- شماره ١٧٨: هر که بهر تو انتظار کند
- شماره ١٧٩: عشق را جان بي قرار بود
- شماره ١٨٠: هر که را ذوق دين پديد آيد
- شماره ١٨١: بوي دلدار ما نمي آيد
- شماره ١٨٢: صبر با عشق بس نمي آيد
- شماره ١٨٣: من بسازم وليک کي شايد
- شماره ١٨٤: عشق جانان مرا ز جان ببريد
- شماره ١٨٥: خسرواني که فتنه اي چينيد
- شماره ١٨٦: زان ازلي نور که پرورده اند
- شماره ١٨٧: دوست همان به که بلاکش بود
- شماره ١٨٨: ديدن روي تو هم از بامداد
- شماره ١٨٩: گفت کسي خواجه سنايي بمرد
- شماره ١٩٠: پيرهن يوسف و بو مي رسد
- شماره ١٩١: آتش عشق تو قلاووز شد
- شماره ١٩٢: از سوي دل لشکر جان آمدند
- شماره ١٩٣: آنچ گل سرخ قبا مي کند
- شماره ١٩٤: آه در آن شمع منور چه بود
- شماره ١٩٥: چونک کمند تو دلم را کشيد
- شماره ١٩٦: شاخ گلي باغ ز تو سبز و شاد
- شماره ١٩٧: دوش دل عربده گر با کي بود
- شماره ١٩٨: هر که ز عشاق گريزان شود
- شماره ١٩٩: عشق مرا بر همگان برگزيد
- شماره ٢٠٠: گفت کسي خواجه سنايي بمرد
- شماره ٢٠١: يا من نعماه غير معدود
- شماره ٢٠٢: طارت الکتب الکرام من کرام يا عباد
- شماره ٢٠٣: من راي درا تلالا نوره وسط الفؤاد
- شماره ٢٠٤: مير خوبان را دگر منشور خوبي دررسيد
- شماره ٢٠٥: يا شبه الطيف لي انت قريب بعيد
- شماره ٢٠٦: اگر حريف مني پس بگو که دوش چه بود
- شماره ٢٠٧: حکم البين بموتي و عمد
- شماره ٢٠٨: اي شاهد سيمين ذقن درده شرابي همچو زر
- شماره ٢٠٩: انا فتحنا عينکم فاستبصروا الغيب البصر
- شماره ٢١٠: آمد ترش رويي دگر يا زمهرير است او مگر
- شماره ٢١١: رو چشم جان را برگشا در بي دلان اندرنگر
- شماره ٢١٢: ما را خدا از بهر چه آورد بهر شور و شر
- شماره ٢١٣: اي تو نگار خانگي خانه درآ از اين سفر
- شماره ٢١٤: گرم درآ و دم مده باده بيار و غم ببر
- شماره ٢١٥: دي سحري بر گذري گفت مرا يار
- شماره ٢١٦: اگر باده خوري باري ز دست دلبر ما خور
- شماره ٢١٧: مرا همچون پدر بنگر نه همچون شوهر مادر
- شماره ٢١٨: مرا آن اصل بيداري دگرباره به خواب اندر
- شماره ٢١٩: گر چه نه به درياييم دانه گهريم آخر
- شماره ٢٢٠: يغمابک ترکستان بر زنگ بزد لشکر
- شماره ٢٢١: ذاتت عسلست اي جان گفتت عسلي ديگر
- شماره ٢٢٢: جان بر کف خود داري اي مونس جان زوتر
- شماره ٢٢٣: نيميت ز زهر آمد نيمي دگر از شکر
- شماره ٢٢٤: جان من و جان تو بستست به همديگر
- شماره ٢٢٥: تا چند زني بر من ز انکار تو خار آخر
- شماره ٢٢٦: اي ديده مرا بر در واپس بکشيده سر
- شماره ٢٢٧: مکن يار مکن يار مرو اي مه عيار
- شماره ٢٢٨: اي عاشق بيچاره شده زار به زر بر
- شماره ٢٢٩: اي رخت فکنده تو بر اوميد و حذر بر
- شماره ٢٣٠: گيرم که بود مير تو را زر به خروار
- شماره ٢٣١: به حسن تو نباشد يار ديگر
- شماره ٢٣٢: بگرد فتنه مي گردي دگربار
- شماره ٢٣٣: جفا از سر گرفتي ياد مي دار
- شماره ٢٣٤: مرا يارا چنين بي يار مگذار
- شماره ٢٣٥: منم از جان خود بيزار بيزار
- شماره ٢٣٦: مرا اقبال خندانيد آخر
- شماره ٢٣٧: به ساقي درنگر در مست منگر
- شماره ٢٣٨: بگردان ساقيا آن جام ديگر
- شماره ٢٣٩: نگشتم از تو هرگز اي صنم سير
- شماره ٢٤٠: در اين سرما و باران يار خوشتر
- شماره ٢٤١: خداوند خداوندان اسرار
- شماره ٢٤٢: صد بار بگفتمت نگهدار
- شماره ٢٤٣: کي باشد اختري در اقطار
- شماره ٢٤٤: شب گشت وليک پيش اغيار
- شماره ٢٤٥: نوريست ميان شعر احمر
- شماره ٢٤٦: نزديک توام مرا مبين دور
- شماره ٢٤٧: اي يار شگرف در همه کار
- شماره ٢٤٨: انجيرفروش را چه بهتر
- شماره ٢٤٩: انجيرفروش را چه بهتر
- شماره ٢٥٠: دارد درويش نوش ديگر
- شماره ٢٥١: آخر کي شود از آن لقا سير
- شماره ٢٥٢: گفتي که زيان کني زيان گير
- شماره ٢٥٣: عاشقي در خشم شد از يار خود معشوق وار
- شماره ٢٥٤: عرض لشکر مي دهد مر عاشقان را عشق يار
- شماره ٢٥٥: چون نبينم من جمالت صد جهان خود ديده گير
- شماره ٢٥٦: عزم رفتن کرده اي چون عمر شيرين ياد دار
- شماره ٢٥٧: مطربا در پيش شاهان چون شدستي پرده دار
- شماره ٢٥٨: يا ربا اين لطف ها را از لبش پاينده دار
- شماره ٢٥٩: مرحبا اي جان باقي پادشاه کاميار
- شماره ٢٦٠: سر برآور اي حريف و روي من بين همچو زر
- شماره ٢٦١: نيشکر بايد که بندد پيش آن لب ها کمر
- شماره ٢٦٢: در سماع عاشقان زد فر و تابش بر اثير
- شماره ٢٦٣: گر به خلوت ديدمي او را به جايي سير سير
- شماره ٢٦٤: معده را پر کرده اي دوش از خمير و از فطير
- شماره ٢٦٥: گر خورد آن شير عشقت خون ما را خورده گير
- شماره ٢٦٦: خوي بد دارم ملولم تو مرا معذور دار
- شماره ٢٦٧: گرم در گفتار آمد آن صنم اين الفرار
- شماره ٢٦٨: آينه چيني تو را با زنگي اعشي چه کار
- شماره ٢٦٩: لحظه لحظه مي برون آمد ز پرده شهريار
- شماره ٢٧٠: از کنار خويش يابم هر دمي من بوي يار
- شماره ٢٧١: شاديي کان از جهان اندر دلت آيد مخر
- شماره ٢٧٢: بهر شهوت جان خود را مي دهي همچون ستور
- شماره ٢٧٣: ساقيا هستند خلقان از مي ما دور دور
- شماره ٢٧٤: اي صبا حالي ز خد و خال شمس الدين بيار
- شماره ٢٧٥: عقل بند ره روان و عاشقانست اي پسر
- شماره ٢٧٦: هله زيرک هله زيرک هله زيرک زوتر
- شماره ٢٧٧: مه روزه اندرآمد هله اي بت چو شکر
- شماره ٢٧٨: همه صيدها بکردي هله مير بار ديگر
- شماره ٢٧٩: هله زيرک هله زيرک هله زيرک هله زوتر
- شماره ٢٨٠: بده آن باده به ما باده به ما اوليتر
- شماره ٢٨١: سر فروکن به سحر کز سر بازار نظر
- شماره ٢٨٢: هين که آمد به سر کوي تو مجنون دگر
- شماره ٢٨٣: صنما اين چه گمانست فرودست حقير
- شماره ٢٨٤: نه که مهمان غريبم تو مرا يار مگير
- شماره ٢٨٥: اختران را شب وصلست و نثارست و نثار
- شماره ٢٨٦: روستايي بچه اي هست درون بازار
- شماره ٢٨٧: پر ده آن جام مي را ساقيا بار ديگر
- شماره ٢٨٨: داد جاروبي به دستم آن نگار
- شماره ٢٨٩: گر ز سر عشق او داري خبر
- شماره ٢٩٠: عقل بند ره روانست اي پسر
- شماره ٢٩١: آمدم من بي دل و جان اي پسر
- شماره ٢٩٢: اي نهاده بر سر زانو تو سر
- شماره ٢٩٣: بس که مي انگيخت آن مه شور و شر
- شماره ٢٩٤: نرم نرمک سوي رخسارش نگر
- شماره ٢٩٥: عشق را با گفت و با ايما چه کار
- شماره ٢٩٦: رفتم آن جا مست و گفتم اي نگار
- شماره ٢٩٧: باز شد در عاشقي بابي دگر
- شماره ٢٩٨: اي خيالت در دل من هر سحور
- شماره ٢٩٩: راز را اندر ميان نه وامگير
- شماره ٣٠٠: در چمن آييد و بربنديد ديد
- شماره ٣٠١: ساقيا باده چون نار بيار
- شماره ٣٠٢: ساقيا باده گلرنگ بيار
- شماره ٣٠٣: از لب يار شکر را چه خبر
- شماره ٣٠٤: روزي خوشست رويت از نور روز خوشتر
- شماره ٣٠٥: بر منبرست اين دم مذکر مذکر
- شماره ٣٠٦: اي جان جان جان ها جاني و چيز ديگر
- شماره ٣٠٧: اي محو عشق گشته جاني و چيز ديگر
- شماره ٣٠٨: اي آينه فقيري جاني و چيز ديگر
- شماره ٣٠٩: هر کس به جنس خويش درآميخت اي نگار
- شماره ٣١٠: دل ناظر جمال تو آن گاه انتظار
- شماره ٣١١: مير شکار من که مرا کرده اي شکار
- شماره ٣١٢: کس بي کسي نماند مي دان تو اين قدر
- شماره ٣١٣: مستيم و بيخوديم و جمال تو پرده در
- شماره ٣١٤: آمد بهار خرم و آمد رسول يار
- شماره ٣١٥: انديشه را رها کن اندر دلش مگير
- شماره ٣١٦: پرده خوش آن بود کز پس آن پرده دار
- شماره ٣١٧: تاخت رخ آفتاب گشت جهان مست وار
- شماره ٣١٨: چون سر کس نيستت فتنه مکن دل مبر
- شماره ٣١٩: سست مکن زه که من تير توام چارپر
- شماره ٣٢٠: وجهک مثل القمر قلبک مثل الحجر
- شماره ٣٢١: بر سر ره ديدمش تيزروان چون قمر
- شماره ٣٢٢: عمر که بي عشق رفت هيچ حسابش مگير
- شماره ٣٢٣: آيد هر دم رسول از طرف شهر يار
- شماره ٣٢٤: گفت لبم چون شکر ارزد گنج گهر
- شماره ٣٢٥: چون سر کس نيستت فتنه مکن دل مبر
- شماره ٣٢٦: نه در وفات گذارد نه در جفا دلدار
- شماره ٣٢٧: چرا ز قافله يک کس نمي شود بيدار
- شماره ٣٢٨: بيار ساقي بادت فدا سر و دستار
- شماره ٣٢٩: نبشتست خدا گرد چهره دلدار
- شماره ٣٣٠: شدست نور محمد هزار شاخ هزار
- شماره ٣٣١: چه مايه رنج کشيدم ز يار تا اين کار
- شماره ٣٣٢: مجوي شادي چون در غمست ميل نگار
- شماره ٣٣٣: بيامديم دگربار چون نسيم بهار
- شماره ٣٣٤: ز بامداد چه دشمن کشست ديدن يار
- شماره ٣٣٥: درخت اگر متحرک بدي به پا و به پر
- شماره ٣٣٦: تو شاخ خشک چرايي به روي يار نگر
- شماره ٣٣٧: ندا رسيد به جان ها ز خسرو منصور
- شماره ٣٣٨: به من نگر که منم مونس تو اندر گور
- شماره ٣٣٩: مرا بگاه ده اي ساقي کريم عقار
- شماره ٣٤٠: بکش بکش که چه خوش مي کشي بيار بيار
- شماره ٣٤١: کسي بگفت ز ما يا از اوست نيکي و شر
- شماره ٣٤٢: فغان فغان که ببست آن نگار بار سفر
- شماره ٣٤٣: به خدمت لبت آمد به انتجاع شکر
- شماره ٣٤٤: قدح شکست و شرابم نماند و من مخمور
- شماره ٣٤٥: ببين دلي که نگردد ز جان سپاري سير
- شماره ٣٤٦: مه تو يار ندارد جز او تو يار مگير
- شماره ٣٤٧: چو دررسيد ز تبريز شمس دين چو قمر
- شماره ٣٤٨: از آن مقام که نبود گشاد زود گذر
- شماره ٣٤٩: مطرب عاشقان بجنبان تار
- شماره ٣٥٠: گر تو خواهي وطن پر از دلدار
- شماره ٣٥١: رحم بر يار کي کند هم يار
- شماره ٣٥٢: عشق جانست عشق تو جانتر
- شماره ٣٥٣: روي بنما به ما مکن مستور
- شماره ٣٥٤: مطربا عيش و نوش از سر گير
- شماره ٣٥٥: مطربا عشقبازي از سر گير
- شماره ٣٥٦: عار بادا جهانيان را عار
- شماره ٣٥٧: خلق را زير گنبد دوار
- شماره ٣٥٨: مير خرابات تويي اي نگار
- شماره ٣٥٩: چند از اين راه نو روزگار
- شماره ٣٦٠: مست توام نه از مي و نه از کوکنار
- شماره ٣٦١: جان خراباتي و عمر بهار
- شماره ٣٦٢: هست کسي صافي و زيبانظر
- شماره ٣٦٣: رحم کن ار زخم شوم سر به سر
- شماره ٣٦٤: در بگشا کآمد خامي دگر
- شماره ٣٦٥: جاء الربيع و البطر زال الشتاء و الخطر
- شماره ٣٦٦: بشنو خبر صادق از گفته پيغامبر
- شماره ٣٦٧: مرا مي گفت دوش آن يار عيار
- شماره ٣٦٨: انجيرفروش را چه بهتر
- شماره ٣٦٩: انتم الشمس و القمر منکم السمع و البصر
- شماره ٣٧٠: آفتابي برآمد از اسرار
- شماره ٣٧١: جاء الربيع و البطر زال الشتاء و الخطر
- شماره ٣٧٢: غره وجه سلبت قلب جميع البشر
- شماره ٣٧٣: سيدي اني کليل انت في زي النهار
- شماره ٣٧٤: به سوي ما نگر چشمي برانداز
- شماره ٣٧٥: تو چشم شيخ را ديدن مياموز
- شماره ٣٧٦: اگر کي در فرينداش يوقسا ياوز
- شماره ٣٧٧: بيا با تو مرا کارست امروز
- شماره ٣٧٨: چنان مستم چنان مستم من امروز
- شماره ٣٧٩: چنان مستم چنان مستم من امروز
- شماره ٣٨٠: در اين سرما سر ما داري امروز
- شماره ٣٨١: الا اي شمع گريان گرم مي سوز
- شماره ٣٨٢: در اين سرما سر ما داري امروز
- شماره ٣٨٣: اي خفته به ياد يار برخيز
- شماره ٣٨٤: ماييم فداييان جانباز
- شماره ٣٨٥: برخيز و صبوح را برانگيز
- شماره ٣٨٦: من از سخنان مهرانگيز
- شماره ٣٨٧: گر نه اي ديوانه رو مر خويش را ديوانه ساز
- شماره ٣٨٨: سوي خانه خويش آمد عشق آن عاشق نواز
- شماره ٣٨٩: عاشقان را شد مسلم شب نشستن تا به روز
- شماره ٣٩٠: اگر آتش است يارت تو برو در او همي سوز
- شماره ٣٩١: سيمرغ کوه قاف رسيدن گرفت باز
- شماره ٣٩٢: يا مکثر الدلال علي الخلق بالنشوز
- شماره ٣٩٣: ساقي روحانيان روح شدم خيز خيز
- شماره ٣٩٤: براي عاشق و دزدست شب فراخ و دراز
- شماره ٣٩٥: به آفتاب شهم گفت هين مکن اين ناز
- شماره ٣٩٦: برو برو که نفورم ز عشق عارآميز
- شماره ٣٩٧: عشق گزين عشق و در او کوکبه مي ران و مترس
- شماره ٣٩٨: سير نگشت جان من بس مکن و مگو که بس
- شماره ٣٩٩: سوي لبش هر آنک شد زخم خورد ز پيش و پس
- شماره ٤٠٠: نيم شب از عشق تا داني چه مي گويد خروس
- شماره ٤٠١: حال ما بي آن مه زيبا مپرس
- شماره ٤٠٢: اي دل بي بهره از بهرام ترس
- شماره ٤٠٣: نيست در آخرزمان فريادرس
- شماره ٤٠٤: اي روترش به پيشم بد گفته اي مرا پس
- شماره ٤٠٥: دست بنه بر دلم از غم دلبر مپرس
- شماره ٤٠٦: اي سگ قصاب هجر خون مرا خوش بليس
- شماره ٤٠٧: بيا که دانه لطيفست رو ز دام مترس
- شماره ٤٠٨: اي مست ماه روي تو استاره و گردون خوش
- شماره ٤٠٩: گر عاشقي از جان و دل جور و جفاي يار کش
- شماره ٤١٠: الحذر از عشق حذر هر کي نشاني بودش
- شماره ٤١١: اي شب خوش رو که تويي مهتر و سالار حبش
- شماره ٤١٢: يار نخواهم که بود بدخو و غمخوار و ترش
- شماره ٤١٣: دام دگر نهاده ام تا که مگر بگيرمش
- شماره ٤١٤: اگر گم گردد اين بي دل از آن دلدار جوييدش
- شماره ٤١٥: چه دارد در دل آن خواجه که مي تابد ز رخسارش
- شماره ٤١٦: قرين مه دو مريخند و آن دو چشمت اي دلکش
- شماره ٤١٧: پريشان باد پيوسته دل از زلف پريشانش
- شماره ٤١٨: رياضت نيست پيش ما همه لطفست و بخشايش
- شماره ٤١٩: آن يار ترش رو را اين سوي کشانيدش
- شماره ٤٢٠: رويش خوش و مويش خوش وان طره جعدينش
- شماره ٤٢١: اي يوسف مه رويان اي جاه و جمالت خوش
- شماره ٤٢٢: زلفي که به جان ارزد هر تار بشوريدش
- شماره ٤٢٣: جانم به چه آرامد اي يار به آميزش
- شماره ٤٢٤: وقتت خوش وقتت خوش حلوايي و شکرکش
- شماره ٤٢٥: هنگام صبوح آمد اي مرغ سحرخوانش
- شماره ٤٢٦: درون ظلمتي مي جو صفاتش
- شماره ٤٢٧: قضا آمد شنو طبل نفيرش
- شماره ٤٢٨: نگاري را که مي جويم به جانش
- شماره ٤٢٩: برفتم دي به پيشش سخت پرجوش
- شماره ٤٣٠: شنو پندي ز من اي يار خوش کيش
- شماره ٤٣١: امروز خوش است دل که تو دوش
- شماره ٤٣٢: اي خواجه تو عاقلانه مي باش
- شماره ٤٣٣: آن مطرب ما خوشست و چنگش
- شماره ٤٣٤: ما نعره به شب زنيم و خاموش
- شماره ٤٣٥: گر لاش نمود راه قلاش
- شماره ٤٣٦: اندرآ اي اصل اصل شادماني شاد باش
- شماره ٤٣٧: اي سنايي گر نيابي يار يار خويش باش
- شماره ٤٣٨: آنک بيرون از جهان بد در جهان آوردمش
- شماره ٤٣٩: دوش رفتم در ميان مجلس سلطان خويش
- شماره ٤٤٠: عارفان را شمع و شاهد نيست از بيرون خويش
- شماره ٤٤١: ساقيا بي گه رسيدي مي بده مردانه باش
- شماره ٤٤٢: شده ام سپند حسنت وطنم ميان آتش
- شماره ٤٤٣: به شکرخنده اگر مي ببرد جان رسدش
- شماره ٤٤٤: گر لب او شکند نرخ شکر مي رسدش
- شماره ٤٤٥: آن که مه غاشيه زين چو غلامان کشدش
- شماره ٤٤٦: بر ملک نيست نهان حال دل و نيک و بدش
- شماره ٤٤٧: من توام تو مني اي دوست مرو از بر خويش
- شماره ٤٤٨: اندک اندک راه زد سيم و زرش
- شماره ٤٤٩: آنک جانش داده اي آن را مکش
- شماره ٤٥٠: چون تو شادي بنده گو غمخوار باش
- شماره ٤٥١: آن مايي همچو ما دلشاد باش
- شماره ٤٥٢: عقل آمد عاشقا خود را بپوش
- شماره ٤٥٣: اندرآمد شاه شيرينان ترش
- شماره ٤٥٤: روي تو جان جانست از جان نهان مدارش
- شماره ٤٥٥: گر جان بجز تو خواهد از خويش برکنيمش
- شماره ٤٥٦: سرمست شد نگارم بنگر به نرگسانش
- شماره ٤٥٧: مي گفت چشم شوخش با طره سياهش
- شماره ٤٥٨: آن مه که هست گردون گردان و بي قرارش
- شماره ٤٥٩: روحيست بي نشان و ما غرقه در نشانش
- شماره ٤٦٠: در عشق آتشينش آتش نخورده آتش
- شماره ٤٦١: صد سال اگر گريزي و نايي بتا به پيش
- شماره ٤٦٢: آينه ام من آينه ام من تا که بديدم روي چو ماهش
- شماره ٤٦٣: مستي امروز من نيست چو مستي دوش
- شماره ٤٦٤: باز درآمد طبيب از در رنجور خويش
- شماره ٤٦٥: باز فرود آمديم بر در سلطان خويش
- شماره ٤٦٦: ما به سليمان خوشيم ديو و پري گو مباش
- شماره ٤٦٧: خواجه چرا کرده اي روي تو بر ما ترش
- شماره ٤٦٨: چون بزند گردنم سجده کند گردنش
- شماره ٤٦٩: باز درآمد ز راه بيخود و سرمست دوش
- شماره ٤٧٠: خواجه غلط کرده اي در صفت يار خويش
- شماره ٤٧١: يار درآمد ز باغ بيخود و سرمست دوش
- شماره ٤٧٢: باز درآمد طبيب از در ايوب خويش
- شماره ٤٧٣: جان منست او هي مزنيدش
- شماره ٤٧٤: ز هدهدان تفکر چو دررسيد نشانش
- شماره ٤٧٥: تمام اوست که فاني شدست آثارش
- شماره ٤٧٦: ندا رسيد به عاشق ز عالم رازش
- شماره ٤٧٧: سري برآر که تا ما رويم بر سر عيش
- شماره ٤٧٨: شکست نرخ شکر را بتم به روي ترش
- شماره ٤٧٩: شنو ز سينه ترنگاترنگ آوازش
- شماره ٤٨٠: مباد با کس ديگر ثنا و دشنامش
- شماره ٤٨١: چو رو نمود به منصور وصل دلدارش
- شماره ٤٨٢: دلي کز تو سوزد چه باشد دوايش
- شماره ٤٨٣: مست گشتم ز ذوق دشنامش
- شماره ٤٨٤: توبه من درست نيست خموش
- شماره ٤٨٥: آمد آن خواجه سيماترش
- شماره ٤٨٦: علي الله اي مسلمانان از آن هجران پرآتش
- شماره ٤٨٧: کل عقل بوصلکم مدهش
- شماره ٤٨٨: بيا بيا که تويي جان جان سماع
- شماره ٤٨٩: بيا بيا که تويي جان جان جان سماع
- شماره ٤٩٠: مدارم يک زمان از کار فارغ
- شماره ٤٩١: امروز روز شادي و امسال سال لاغ
- شماره ٤٩٢: گويند شاه عشق ندارد وفا دروغ
- شماره ٤٩٣: عيسي روح گرسنه ست چو زاغ
- شماره ٤٩٤: ما دو سه رند عشرتي جمع شديم اين طرف
- شماره ٤٩٥: ما دو سه مست خلوتي جمع شديم اين طرف
- شماره ٤٩٦: گر تو تنگ آيي ز ما زوتر برون رو اي حريف
- شماره ٤٩٧: باده نمي بايدم فارغم از درد و صاف
- شماره ٤٩٨: کعبه جان ها تويي گرد تو آرم طواف
- شماره ٤٩٩: بيا بيا که تويي شير شير شير مصاف
- شماره ٥٠٠: اي مونس و غمگسار عاشق
- شماره ٥٠١: گر خمار آرد صداعي بر سر سوداي عشق
- شماره ٥٠٢: اي جهان را دلگشا اقبال عشق
- شماره ٥٠٣: اي ناطق الهي و اي ديده حقايق
- شماره ٥٠٤: باز از آن کوه قاف آمد عنقاي عشق
- شماره ٥٠٥: فريفت يار شکربار من مرا به طريق
- شماره ٥٠٦: جان و سر تو که بگو بي نفاق
- شماره ٥٠٧: به دلجويي و دلداري درآمد يار پنهانک
- شماره ٥٠٨: روان شد اشک ياقوتي ز راه ديدگان اينک
- شماره ٥٠٩: رو رو که نه اي عاشق اي زلفک و اي خالک
- شماره ٥١٠: آن مير دروغين بين با اسپک و با زينک
- شماره ٥١١: هر اول روز اي جان صد بار سلام عليک
- شماره ٥١٢: ببايد عشق را اي دوست دردک
- شماره ٥١٣: اندرآ با ما نشان ده راستک
- شماره ٥١٤: ايا هواي تو در جان ها سلام عليک
- شماره ٥١٥: اي ظريف جهان سلام عليک
- شماره ٥١٦: اي ظريف جهان سلام عليک
- شماره ٥١٧: برخيز ز خواب و ساز کن چنگ
- شماره ٥١٨: عشق خامش طرفه تر يا نکته هاي چنگ چنگ
- شماره ٥١٩: عاشقي و آنگهاني نام و ننگ
- شماره ٥٢٠: تتار اگر چه جهان را خراب کرد به جنگ
- شماره ٥٢١: حريف جنگ گزيند تو هم درآ در جنگ
- شماره ٥٢٢: چو زد فراق تو بر سر مرا به نيرو سنگ
- شماره ٥٢٣: بگردان شراب اي صنم بي درنگ
- شماره ٥٢٤: هر کي در او نيست از اين عشق رنگ
- شماره ٥٢٥: توبه سفر گيرد با پاي لنگ
- شماره ٥٢٦: اي تو ولي احسان دل اي حسن رويت دام دل
- شماره ٥٢٧: اين بوالعجب کاندر خزان شد آفتاب اندر حمل
- شماره ٥٢٨: بانگ زدم نيم شبان کيست در اين خانه دل
- شماره ٥٢٩: حلقه دل زدم شبي در هوس سلام دل
- شماره ٥٣٠: الا اي رو ترش کرده که تا نبود مرا مدخل
- شماره ٥٣١: بقا اندر بقا باشد طريق کم زنان اي دل
- شماره ٥٣٢: مهم را لطف در لطفست از آنم بي قرار اي دل
- شماره ٥٣٣: هر آن کو صبر کرد اي دل ز شهوت ها در اين منزل
- شماره ٥٣٤: امروز بحمدالله از دي بترست اين دل
- شماره ٥٣٥: چه کارستان که داري اندر اين دل
- شماره ٥٣٦: صد هزاران همچو ما غرقه در اين درياي دل
- شماره ٥٣٧: شتران مست شدستند ببين رقص جمل
- شماره ٥٣٨: تو مرا مي بده و مست بخوابان و بهل
- شماره ٥٣٩: رفت عمرم در سر سوداي دل
- شماره ٥٤٠: سوي آن سلطان خوبان الرحيل
- شماره ٥٤١: امروز روز شادي و امسال سال گل
- شماره ٥٤٢: تا نزند آفتاب خيمه نور جلال
- شماره ٥٤٣: چشم تو با چشم من هر دم بي قيل و قال
- شماره ٥٤٤: شد پي اين لوليان در حرم ذوالجلال
- شماره ٥٤٥: چند از اين قيل و قال عشق پرست و ببال
- شماره ٥٤٦: چگونه برنپرد جان چو از جناب جلال
- شماره ٥٤٧: تو را سعادت بادا در آن جمال و جلال
- شماره ٥٤٨: دو چشم اگر بگشادي به آفتاب وصال
- شماره ٥٤٩: اگر درآيد ناگه صنم زهي اقبال
- شماره ٥٥٠: پيام کرد مرا بامداد بحر عسل
- شماره ٥٥١: به گوش دل پنهاني بگفت رحمت کل
- شماره ٥٥٢: ز خود شدم ز جمال پر از صفا اي دل
- شماره ٥٥٣: باده ده اي ساقي جان باده بي درد و دغل
- شماره ٥٥٤: عمرک يا واحدا في درجات الکمال
- شماره ٥٥٥: لجکنن اغلن هي بزه کلکل
- شماره ٥٥٦: کجکنن اغلن اوديا کلکل
- شماره ٥٥٧: ايها النور في الفؤاد تعال
- شماره ٥٥٨: يا منير البدر قد اوضحت بالبلبال بال
- شماره ٥٥٩: يا بديع الحسن قد اوضحت بالبلبال بال
- شماره ٥٦٠: رشاء العشق حبيبي لشرود و مضل
- شماره ٥٦١: عمرک يا واحدا في درجات الکمال
- شماره ٥٦٢: تعال يا مدد العيش و السرور تعال
- شماره ٥٦٣: آمد بهار اي دوستان منزل سوي بستان کنيم
- شماره ٥٦٤: اي عاشقان اي عاشقان پيمانه را گم کرده ام
- شماره ٥٦٥: اين بار من يک بارگي در عاشقي پيچيده ام
- شماره ٥٦٦: هان اي طبيب عاشقان دستي فروکش بر برم
- شماره ٥٦٧: اي عاشقان اي عاشقان من خاک را گوهر کنم
- شماره ٥٦٨: بازآمدم چون عيد نو تا قفل زندان بشکنم
- شماره ٥٦٩: کاري ندارد اين جهان تا چند گل کاري کنم
- شماره ٥٧٠: اي با من و پنهان چو دل از دل سلامت مي کنم
- شماره ٥٧١: اي آسمان اين چرخ من زان ماه رو آموختم
- شماره ٥٧٢: آمد خيال خوش که من از گلشن يار آمدم
- شماره ٥٧٣: دي بر سرم تاج زري بنهاده است آن دلبرم
- شماره ٥٧٤: هرگز ندانم راندن مستي که افتد بر درم
- شماره ٥٧٥: اي ساقي روشن دلان بردار سغراق کرم
- شماره ٥٧٦: تا من بديدم روي تو اي ماه و شمع روشنم
- شماره ٥٧٧: عشقا تو را قاضي برم کاشکستيم همچون صنم
- شماره ٥٧٨: بس جهد مي کردم که من آيينه نيکي شوم
- شماره ٥٧٩: آمد بهار اي دوستان منزل به سروستان کنيم
- شماره ٥٨٠: هين خيره خيره مي نگر اندر رخ صفراييم
- شماره ٥٨١: اي نفس کل صورت مکن وي عقل کل بشکن قلم
- شماره ٥٨٢: اي پاک رو چون جام جم وز عشق آن مه متهم
- شماره ٥٨٣: بازآمدم بازآمدم از پيش آن يار آمدم
- شماره ٥٨٤: تا کي به حبس اين جهان من خويش زنداني کنم
- شماره ٥٨٥: يار شدم يار شدم با غم تو يار شدم
- شماره ٥٨٦: مرده بدم زنده شدم گريه بدم خنده شدم
- شماره ٥٨٧: دفع مده دفع مده من نروم تا نخورم
- شماره ٥٨٨: مطرب عشق ابدم زخمه عشرت بزنم
- شماره ٥٨٩: باز در اسرار روم جانب آن يار روم
- شماره ٥٩٠: زين دو هزاران من و ما اي عجبا من چه منم
- شماره ٥٩١: جمع تو ديدم پس از اين هيچ پريشان نشوم
- شماره ٥٩٢: هر نفسي تازه ترم کز سر روزن بپرم
- شماره ٥٩٣: تيز دوم تيز دوم تا به سواران برسم
- شماره ٥٩٤: کوه نيم سنگ نيم چونک گدازان نشوم
- شماره ٥٩٥: دوش چه خورده اي بگو اي بت همچو شکرم
- شماره ٥٩٦: آمده ام که سر نهم عشق تو را به سر برم
- شماره ٥٩٧: کار مرا چو او کند کار دگر چرا کنم
- شماره ٥٩٨: ميل هواش مي کنم طال بقاش مي زنم
- شماره ٥٩٩: هر شب و هر سحر تو را من به دعا بخواستم
- شماره ٦٠٠: دوش چه خورده اي بگو اي بت همچو شکرم
- شماره ٦٠١: تا به کي اي شکر چو تن بي دل و جان فغان کنم
- شماره ٦٠٢: اي تو بداده در سحر از کف خويش باده ام
- شماره ٦٠٣: تا که اسير و عاشق آن صنم چو جان شدم
- شماره ٦٠٤: گرم درآ و دم مده باده بيار اي صنم
- شماره ٦٠٥: بيا هر کس که مي خواهد که تا با وي گرو بندم
- شماره ٦٠٦: کشيد اين دل گريبانم به سوي کوي آن يارم
- شماره ٦٠٧: درخت و آتشي ديدم ندا آمد که جانانم
- شماره ٦٠٨: ز فرزين بند آن رخ من چه شهماتم چه شهماتم
- شماره ٦٠٩: ترش رويي و خشميني چنين شيرين نديدستم
- شماره ٦١٠: به حق روي تو که من چنين رويي نديدستم
- شماره ٦١١: دلا مشتاق ديدارم غريب و عاشق و مستم
- شماره ٦١٢: بگفتم حال دل گويم از آن نوعي که دانستم
- شماره ٦١٣: اگر شد سود و سرمايه چه غمگيني چو من هستم
- شماره ٦١٤: بيا بشنو که من پيش و پس اسبت چرا گردم
- شماره ٦١٥: طواف حاجيان دارم بگرد يار مي گردم
- شماره ٦١٦: تو تا دوري ز من جانا چنين بي جان همي گردم
- شماره ٦١٧: بگفتم عذر با دلبر که بي گه بود و ترسيدم
- شماره ٦١٨: دعا گويي است کار من بگويم تا نطق دارم
- شماره ٦١٩: چه داني تو که در باطن چه شاهي همنشين دارم
- شماره ٦٢٠: من از اقليم بالايم سر عالم نمي دارم
- شماره ٦٢١: همه بازان عجب ماندند در آهنگ پروازم
- شماره ٦٢٢: نه آن بي بهره دلدارم که از دلدار بگريزم
- شماره ٦٢٣: نهادم پاي در عشق که بر عشاق سر باشم
- شماره ٦٢٤: مرا چون کم فرستي غم حزين و تنگ دل باشم
- شماره ٦٢٥: تو خود داني که من بي تو عدم باشم عدم باشم
- شماره ٦٢٦: من آنم کز خيالاتش تراشنده وثن باشم
- شماره ٦٢٧: چو آمد روي مه رويم که باشم من که من باشم
- شماره ٦٢٨: به گرد دل همي گردي چه خواهي کرد مي دانم
- شماره ٦٢٩: تو خورشيدي و يا زهره و يا ماهي نمي دانم
- شماره ٦٣٠: چو رعد و برق مي خندد ثنا و حمد مي خوانم
- شماره ٦٣١: ندارد پاي عشق او دل بي دست و بي پايم
- شماره ٦٣٢: من اين ايوان نه تو را نمي دانم نمي دانم
- شماره ٦٣٣: بنه اي سبز خنگ من فراز آسمان ها سم
- شماره ٦٣٤: بنه اي سبز خنگ من فراز آسمان ها سم
- شماره ٦٣٥: زهي سرگشته در عالم سر و سامان که من دارم
- شماره ٦٣٦: بشستم تخته هستي سر عالم نمي دارم
- شماره ٦٣٧: اي عشق که کردستي تو زير و زبر خوابم
- شماره ٦٣٨: من دلق گرو کردم عريان خراباتم
- شماره ٦٣٩: گر بي دل و بي دستم وز عشق تو پابستم
- شماره ٦٤٠: رفتم به طبيب جان گفتم که ببين دستم
- شماره ٦٤١: در مجلس آن رستم در عربده بنشستم
- شماره ٦٤٢: زان مي که ز بوي او شوريده و سرمستم
- شماره ٦٤٣: بستان قدح از دستم اي مست که من مستم
- شماره ٦٤٤: گر تو بنمي خسپي بنشين تو که من خفتم
- شماره ٦٤٥: ساقي چو شه من بد بيش از دگران خوردم
- شماره ٦٤٦: در آينه چون بينم نقش تو به گفت آرم
- شماره ٦٤٧: گفتم به مهي کز تو صد گونه طرب دارم
- شماره ٦٤٨: اي خواجه سلام عليک من عزم سفر دارم
- شماره ٦٤٩: توبه نکنم هرگز زين جرم که من دارم
- شماره ٦٥٠: من خفته وشم اما بس آگه و بيدارم
- شماره ٦٥١: يک لحظه و يک ساعت دست از تو نمي دارم
- شماره ٦٥٢: تا عاشق آن يارم بي کارم و بر کارم
- شماره ٦٥٣: بشکسته سر خلقي سر بسته که رنجورم
- شماره ٦٥٤: پايي به ميان درنه تا عيش ز سر گيرم
- شماره ٦٥٥: صورتگر نقاشم هر لحظه بتي سازم
- شماره ٦٥٦: شاگرد تو مي باشم گر کودن و کژپوزم
- شماره ٦٥٧: سر برمزن از هستي تا راه نگردد گم
- شماره ٦٥٨: اي کرده تو مهمانم در پيش درآ جانم
- شماره ٦٥٩: در عشق سليماني من همدم مرغانم
- شماره ٦٦٠: اين شکل که من دارم اي خواجه که را مانم
- شماره ٦٦١: امروز خوشم با تو جان تو و فردا هم
- شماره ٦٦٢: بيخود شده ام ليکن بيخودتر از اين خواهم
- شماره ٦٦٣: جانم به فدا بادا آن را که نمي گويم
- شماره ٦٦٤: مخمورم پرخواره اندازه نمي دانم
- شماره ٦٦٥: دگربار دگربار ز زنجير بجستم
- شماره ٦٦٦: بياييد بياييد به گلزار بگرديم
- شماره ٦٦٧: حکيميم طبيبيم ز بغداد رسيديم
- شماره ٦٦٨: بجوشيد بجوشيد که ما اهل شعاريم
- شماره ٦٦٩: طبيبيم حکيميم طبيبان قديميم
- شماره ٦٧٠: از اول امروز چو آشفته و مستيم
- شماره ٦٧١: المنه لله که ز پيکار رهيديم
- شماره ٦٧٢: آن خانه که صد بار در او مايده خورديم
- شماره ٦٧٣: خيزيد مخسپيد که نزديک رسيديم
- شماره ٦٧٤: ما آتش عشقيم که در موم رسيديم
- شماره ٦٧٥: چون در عدم آييم و سر از يار برآريم
- شماره ٦٧٦: امروز مها خويش ز بيگانه ندانيم
- شماره ٦٧٧: بشکن قدح باده که امروز چنانيم
- شماره ٦٧٨: صبح است و صبوح است بر اين بام برآييم
- شماره ٦٧٩: چون آينه رازنما باشد جانم
- شماره ٦٨٠: امروز چنانم که خر از بار ندانم
- شماره ٦٨١: اي خواجه بفرما به کي مانم به کي مانم
- شماره ٦٨٢: ساقي ز پي عشق روان است روانم
- شماره ٦٨٣: از شهر تو رفتيم تو را سير نديديم
- شماره ٦٨٤: خلقان همه نيکند جز اين تن که گزيديم
- شماره ٦٨٥: بار دگر از راه سوي چاه رسيديم
- شماره ٦٨٦: ما عاشق و سرگشته و شيداي دمشقيم
- شماره ٦٨٧: افتادم افتادم در آبي افتادم
- شماره ٦٨٨: اگر تو نيستي در عاشقي خام
- شماره ٦٨٩: چه ديدم خواب شب کامروز مستم
- شماره ٦٩٠: به جان جمله مستان که مستم
- شماره ٦٩١: بيا کز غير تو بيزار گشتم
- شماره ٦٩٢: بيا کز عشق تو ديوانه گشتم
- شماره ٦٩٣: چنان مست است از آن دم جان آدم
- شماره ٦٩٤: منم فتنه هزاران فتنه زادم
- شماره ٦٩٥: ز زندان خلق را آزاد کردم
- شماره ٦٩٦: غلامم خواجه را آزاد کردم
- شماره ٦٩٧: حسودان را ز غم آزاد کردم
- شماره ٦٩٨: يکي مطرب همي خواهم در اين دم
- شماره ٦٩٩: هميشه من چنين مجنون نبودم
- شماره ٧٠٠: ايا ياري که در تو ناپديدم
- شماره ٧٠١: سفر کردم به هر شهري دويدم
- شماره ٧٠٢: سفر کردم به هر شهري دويدم
- شماره ٧٠٣: اگر عشقت به جاي جان ندارم
- شماره ٧٠٤: بيا اي آنک بردي تو قرارم
- شماره ٧٠٥: گهي در گيرم و گه بام گيرم
- شماره ٧٠٦: اگر سرمست اگر مخمور باشم
- شماره ٧٠٧: خداوندا مده آن يار را غم
- شماره ٧٠٨: چه نزديک است جان تو به جانم
- شماره ٧٠٩: چه نزديک است جان تو به جانم
- شماره ٧١٠: مرا گويي که رايي من چه دانم
- شماره ٧١١: من آن ماهم که اندر لامکانم
- شماره ٧١٢: بيا کامروز بيرون از جهانم
- شماره ٧١٣: مرا پرسي که چوني بين که چونم
- شماره ٧١٤: من از عالم تو را تنها گزينم
- شماره ٧١٥: ورا خواهم دگر ياري نخواهم
- شماره ٧١٦: نه آن شيرم که با دشمن برآيم
- شماره ٧١٧: چو آب آهسته زير که درآيم
- شماره ٧١٨: ز قند يار تا شاخي نخايم
- شماره ٧١٩: از آن باده ندانم چون فنايم
- شماره ٧٢٠: بيا کامروز گرد يار گرديم
- شماره ٧٢١: به پيش باد تو ما همچو گرديم
- شماره ٧٢٢: شب دوشينه ما بيدار بوديم
- شماره ٧٢٣: من و تو دوش شب بيدار بوديم
- شماره ٧٢٤: بيا کامروز شه را ما شکاريم
- شماره ٧٢٥: بيا تا عاشقي از سر بگيريم
- شماره ٧٢٦: بيا امروز ما مهمان ميريم
- شماره ٧٢٧: بيا ما چند کس با هم بسازيم
- شماره ٧٢٨: بيا تا قدر يک ديگر بدانيم
- شماره ٧٢٩: ميان ما درآ ما عاشقانيم
- شماره ٧٣٠: چرا شايد چو ما شه زادگانيم
- شماره ٧٣١: بر آن بودم که فرهنگي بجويم
- شماره ٧٣٢: مگردان روي خود اي ديده رويم
- شماره ٧٣٣: بيا با هم سخن از جان بگوييم
- شماره ٧٣٤: مرا خواندي ز در تو خستي از بام
- شماره ٧٣٥: چنان مستم چنان مستم من اين دم
- شماره ٧٣٦: کجايي ساقيا درده مدامم
- شماره ٧٣٧: مرا گويي چه ساني من چه دانم
- شماره ٧٣٨: شراب شيره انگور خواهم
- شماره ٧٣٩: رفتم تصديع از جهان بردم
- شماره ٧٤٠: من با تو حديث بي زبان گويم
- شماره ٧٤١: روي تو چو نوبهار ديدم
- شماره ٧٤٢: زنهار مرا مگو که پيرم
- شماره ٧٤٣: گر از غم عشق عار داريم
- شماره ٧٤٤: از اصل چو حورزاد باشيم
- شماره ٧٤٥: ما آفت جان عاشقانيم
- شماره ٧٤٦: ما صحبت همدگر گزينيم
- شماره ٧٤٧: چون ذره به رقص اندرآييم
- شماره ٧٤٨: جز جانب دل به دل نياييم
- شماره ٧٤٩: اي برده نماز من ز هنگام
- شماره ٧٥٠: يا رب توبه چرا شکستم
- شماره ٧٥١: داني کامروز از چه زردم
- شماره ٧٥٢: من دوش به تازه عهد کردم
- شماره ٧٥٣: تا عشق تو سوخت همچو عودم
- شماره ٧٥٤: تا چهره آن يگانه ديدم
- شماره ٧٥٥: گر ناز تو را به گفت نارم
- شماره ٧٥٦: من اشتر مست شهريارم
- شماره ٧٥٧: روزي که گذر کني به گورم
- شماره ٧٥٨: اي دشمن روزه و نمازم
- شماره ٧٥٩: تا با تو قرين شده ست جانم
- شماره ٧٦٠: امروز مرا چه شد چه دانم
- شماره ٧٦١: اي جان لطيف و اي جهانم
- شماره ٧٦٢: ناآمده سيل تر شدستيم
- شماره ٧٦٣: آن عشرت نو که برگرفتيم
- شماره ٧٦٤: در عشق قديم سال خورديم
- شماره ٧٦٥: گر گمشدگان روزگاريم
- شماره ٧٦٦: ما عاشق و بي دل و فقيريم
- شماره ٧٦٧: ني سيم و نه زر نه مال خواهيم
- شماره ٧٦٨: ما شاخ گليم ني گياهيم
- شماره ٧٦٩: ما زنده به نور کبرياييم
- شماره ٧٧٠: امروز نيم ملول شادم
- شماره ٧٧١: من جز احد صمد نخواهم
- شماره ٧٧٢: ما آب دريم ما چه دانيم
- شماره ٧٧٣: تا دلبر خويش را نبينيم
- شماره ٧٧٤: گر به خوبي مي بلافد لا نسلم لا نسلم
- شماره ٧٧٥: هرچ گويي از بهانه لا نسلم لا نسلم
- شماره ٧٧٦: مي خرامد جان مجلس سوي مجلس گام گام
- شماره ٧٧٧: هر که گويد کان چراغ ديده ها را ديده ام
- شماره ٧٧٨: اي جهان آب و گل تا من تو را بشناختم
- شماره ٧٧٩: خويش را چون خار ديدم سوي گل بگريختم
- شماره ٧٨٠: عشوه دادستي که من در بي وفايي نيستم
- شماره ٧٨١: من سر خم را ببستم باز شد پهلوي خم
- شماره ٧٨٢: چشم بگشا جان نگر کش سوي جانان مي برم
- شماره ٧٨٣: چون ز صورت برتر آمد آفتاب و اخترم
- شماره ٧٨٤: وقت آن آمد که من سوگندها را بشکنم
- شماره ٧٨٥: ني تو گفتي از جفاي آن جفاگر نشکنم
- شماره ٧٨٦: روي نيکت بد کند من نيک را بر بد نهم
- شماره ٧٨٧: ايها العشاق آتش گشته چون استاره ايم
- شماره ٧٨٨: سر قدم کرديم و آخر سوي جيحون تاختيم
- شماره ٧٨٩: چون همه ياران ما رفتند و تنها مانديم
- شماره ٧٩٠: اين چه کژطبعي بود که صد هزاران غم خوريم
- شماره ٧٩١: اي خوشا روزا که ما معشوق را مهمان کنيم
- شماره ٧٩٢: چون بديدم صبح رويت در زمان برخيستم
- شماره ٧٩٣: از شهنشه شمس دين من ساغري را يافتم
- شماره ٧٩٤: بار ديگر از دل و از عقل و جان برخاستيم
- شماره ٧٩٥: مي بسازد جان و دل را بس عجايب کان صيام
- شماره ٧٩٦: چونک در باغت به زير سايه طوبيستم
- شماره ٧٩٧: بده آن باده دوشين که من از نوش تو مستم
- شماره ٧٩٨: بزن آن پرده نوشين که من از نوش تو مستم
- شماره ٧٩٩: هله دوشت يله کردم شب دوشت يله کردم
- شماره ٨٠٠: ز فلک قوت بگيرم دهن از لوت ببندم
- شماره ٨٠١: چه کسم من چه کسم من که بسي وسوسه مندم
- شماره ٨٠٢: چو يکي ساغر مردي ز خم يار برآرم
- شماره ٨٠٣: منم آن عاشق عشقت که جز اين کار ندارم
- شماره ٨٠٤: مکن اي دوست غريبم سر سوداي تو دارم
- شماره ٨٠٥: منم آن کس که نبينم بزنم فاخته گيرم
- شماره ٨٠٦: به خدا کز غم عشقت نگريزم نگريزم
- شماره ٨٠٧: بزن آن پرده دوشين که من امروز خموشم
- شماره ٨٠٨: من اگر دست زنانم نه من از دست زنانم
- شماره ٨٠٩: ز يکي پسته دهاني صنمي بسته دهانم