شماره ٧٠٥: گهي در گيرم و گه بام گيرم
گهي در گيرم و گه بام گيرم
چو بينم روي تو آرام گيرم
زبون خاص و عامم در فراقت
بيا تا ترک خاص و عام گيرم
دلم از غم گريبان مي دراند
که کي دامان آن خوش نام گيرم
نگيرم عيش و عشرت تا نيايد
وگر گيرم در آن هنگام گيرم
چو زلف انداز من ساقي درآيد
به دستي زلف و دستي جام گيرم
اگر در خرقه زاهد درآيد
شوم حاجي و راه شام گيرم
وگر خواهد که من ديوانه باشم
شوم خام و حريف خام گيرم
وگر چون مرغ اندر دل بپرد
شوم صياد مرغان دام گيرم
چو گويم شب نخسپم او بگويد
که من خواب از نماز شام گيرم
وگر گويم عنايت کن بگويد
که ني من جنگيم دشنام گيرم
مراد خويش بگذارم همان دم
مراد دلبر خودکام گيرم